Lief; Zijn wij Nederlandse moeders van nu te lief voor onze kinderen?

Als je zelf moeder wordt denk je vast wel eens terug aan je eigen opvoeding en je eigen basisschoolperiode. En als je je moeder of oma naar haar opvoeding vraagt dan is deze weer anders als die van jezelf of zoals jij je kind opvoed. Ik las het boek Kluitjesvolk van Marianne Zwagerman (hier).

Hierin kwam het beeld naar voren dat wij, moeders van nu, onze kinderen teveel willen beschermen en ze daardoor niet optimaal voorbereiden voor een leven in de maatschappij. Maar was het vroeger beter en schieten wij, moeders van nu, door in te lief voor onze kinderen zijn en ze teveel willen geven?

Inhoud toon

Grote gezinnen vroeger, weinig aandacht voor het kind

Vroeger, in de jaren ’50 en ’60, de tijd waarin mijn ouders geboren zijn, was de opvoeding compleet anders. Mijn vader komt uit een gezin van 15 kinderen en bij mijn moeder waren ze met 9 kinderen thuis. Iets wat in die tijd heel normaal was.

Anticonceptie was er nog niet zoals in onze tijd. Grote gezinnen werden met ferme hand opgevoed. Denk aan rust, reinheid en regelmaat. In bad gaan was in één stuk achter elkaar, met hetzelfde water.

Avondeten was altijd op hetzelfde tijdstip en de invulling van de dagen was ook volgens een vast stramien.

Moeders waren thuis en zorgden voor de kinderen, vaders hadden hun werk buitenshuis en bemoeiden zich niet met het huishouden.

Mijn tante vertelt wel eens verhalen dat zij haar jongere broertjes en zusjes al vroeg de fles gaf, ze aankleedde voor school en als er één gevallen was ze naar haar toe gingen voor een pleister in plaats van naar hun moeder. Die was immers altijd druk met voeden of met melken, poetsen en de was.

Het belangrijkste was dat er elke dag brood op de plank kwam en dat iedereen netjes op school verscheen, kleding werd overgedragen van zussen op elkaar en vermaakt. Het waren ook arme tijden, zo net uit de oorlog en met grote gezinnen.

Eten leerde je daar wel, zo zei mijn vader, want als je niet at dan at je broer of zus je bord wel leeg. Speelgoed kregen ze weinig tot niet en snoep was ook een luxegoed.

Het schuldgevoel van werkende ouders

De rolverdeling is nu wel veranderd. Vaders nemen ook deel aan het huishouden en dragen hun steentje bij in de opvoeding. Kinderen van nu hebben vaak vaak twee werkende ouders buitenshuis. En wat brengt dat een schuldgevoel mee voor de vaders en / of moeders.

Zitten we op ons werk, terwijl ons kind half ziek naar de BSO of het kinderdagverblijf is en racen we de dag door om op tijd te zijn voor de BSO sluit, maken snel eten, proberen de dag door te nemen terwijl we zelf óók moe zijn en dan is er nog de tijd voor het uitgebreide avondritueel.

Het is verleidelijk om ze extra tijd achter de tablet dan te geven of door in het weekend leuke uitjes te plannen om zo tijd met elkaar in te halen. Zijn we dan te lief voor onze kinderen? Ja en nee.

De hoge lat voor ouders van nu

Ja, omdat de generatie van nu die opvoedt meer van zichzelf vraagt. We voeden onze kinderen in een kleiner gezin op en door de anticonceptie kunnen we in veel gevallen meer aan gezinsplanning doen. We kiezen bewuster voor het krijgen van kinderen. En we willen ook meer luxe, puur omdat dit in onze tijd de norm geworden is.

Het liefst willen we dat ons kind niks tekort komt. Er zijn moeders die een extra dag werken zodat hun kind op zowel hockey als tennis kan, of zodat je twee keer per jaar als gezin op vakantie kunt en dan nog het liefste ook naar het buitenland.

Een kinderfeestje thuis met wat spelletjes als koekhappen? Het liefst gaan we voor een verjaardag in een indoorspeeltuin met alles erop en eraan.

Lust je kind het eten niet? Dan bakken we apart wat of we eten het gerecht helemaal niet meer.

Ouders vragen meer van zichzelf

Niet alleen in materieel opzicht vragen ouders meer van zichzelf, ook op emotioneel en sociaal gebied.

We vinden het belangrijk om te weten wat er in ons kind omgaat, hoe de dag op school is geweest en als er obstakels zijn willen we die het liefste wegnemen. Zo kwam onze oudste laatst verdrietig uit school omdat hij niet was gevraagd voor een kinderfeestje.

Heel eerlijk, ik heb even gedacht om op zijn feestje de hele klas uit te nodigen maar begreep ook dat dit een pleasereactie was om eigenlijk bij andere ouders een balletje op te gooien of ze hem ook een keertje wilden terugvragen.

Opvoeden in deze tijd is net als vroeger nog een even grote opgave. We leven gewoon in een complexere wereld dan 60 jaar geleden met sociale media en altijd bereikbaar willen zijn. Met zoveel verschillende keuzes die elke dag gemaakt kunnen worden..

Ouderliefde is onbetaalbaar

Kun je te lief voor je kinderen zijn? Nee omdat echte liefde onbetaalbaar is. En ouders die oprecht aandacht aan hun kind schenken en van ze houden, hun kind het mooiste geven wat er is. Een vast geloof dat je er mag zijn en de moeite waard bent. En dit kun je ook aan anderen weer doorgeven.

Zoeken naar de middenweg

Wellicht helpt het als we wat meer naar de middenweg zoeken. Rust en reinheid is zeker belangrijk, maar door een onverwachte picknick in het bos ontspoort een kind echt niet zomaar en leert en geniet daar ook van!

Er is niks mis mee als je hard werkt en je kind daardoor een eigen tablet heeft. Zolang het maar niet ten koste gaat van jou als ouder. Dat je niet constant met een schuldgevoel loopt omdat je zoveel werkt en dat weer compenseert met cadeautjes.

Ik denk dat alle ouders wel redelijk hetzelfde willen voor als hun kind volwassen is en de maatschappij ingaat.

Een volwassene die rekening met de ander houdt, gezond zelfvertrouwen heeft, opkomt voor de ander en ook voor zijn eigen ding durft te kiezen. Nu nog wat liever voor onszelf zijn als dat schuldgevoel de kop opsteekt.

Moederschap

Discipline

Author
Recent Posts

Mirjam de Stigter

Tekstschrijver at Tekstbureau Schrijfkameleon

Mirjam is al meer dan een decennium getrouwd met haar jeugdliefde. Samen zijn ze de trotse ouders van drie prachtige kinderen: twee zoons (2015 en 2020) en dochter (2017). Haar hart ligt in het basisonderwijs, waar ze al ruim 12 jaar haar passie volgt. Mirjam heeft zowel als leerkracht als intern begeleider waardevolle ervaring opgedaan.

Naast haar toewijding aan het onderwijs, floreren Mirjams creatieve kanten. Lezen en schrijven vormen de kern van haar grootste hobby, en het feit dat ze deze passie kan uiten in deze blog vervult haar met vreugde. Het schrijven voor verschillende bureaus geeft haar de kans om haar horizon te verbreden en kennis verder te verdiepen.

Je kunt haar het beste omschrijven als enthousiast, lief, duizendpoot, creatief, vrolijk en met name dol op het stimuleren van de ontwikkeling van ieder kind.

Latest posts by Mirjam de Stigter (see all)