10x wat moeders uitstellen

De was moet nog gedaan worden, de vaatwasser piept en over een uur moeten de kinderen ook alweer opgehaald worden van school en er moeten ook nog traktaties geregeld worden. Als moeder heb je het eigenlijk nooit rustig, er is altijd wel iets dat eigenlijk moet gebeuren.

Want… Soms moeten dingen ook echt, terwijl andere zaken ook eigenlijk wel uitgesteld kunnen worden tot morgen. Dus waarom zou je dat dan vandaag doen? Maar wat zijn die taken die vrouwen, of beter gezegd moeders, vaak uitstellen?

Inhoud toon

Kleding voor jezelf kopen

Elke keer als ik door onze winkelstraat wandel, dan loop ik de kledingwinkels in en snuffel ik door de rekken. Ik zie het ene na het andere leuke kledingstuk langskomen. Een schattig jurkje, stoere broek en een leuk T-shirt.

Alleen zijn de maten tussen de 104 en 152. En laten dat nou net de maten van mijn kinderen zijn. Ik vind het veel makkelijker om voor hen iets te kopen dan voor mijzelf.

Ik vind het ten eerste makkelijker om aan hen geld uit te geven. Ten tweede zie ik ook leukere kleding voor hen dan voor mijzelf. Dat maakt het extra lastig om kleding voor mijzelf te kopen. Het helpt mij als ik met een specifiek doel naar de winkels toe ga.

Vaak kom ik dan wel thuis met een paar schoenen voor mezelf. Mijn tip is dan ook: Anita ga vooral ook eens met een doel voor jezelf naar de winkels toe. De naam ‘Anita’ mag je uiteraard veranderen in jouw naam 😊.

Ramen lappen

Ik ben een kei in het uitstellen van de ramen lappen. Het is goed om zo af en toe eens op te scheppen over je eigen kwaliteiten. Als ik geluk heb lap ik de ramen tweemaal per jaar. En soms doe ik het een heel jaar niet. Dan wacht ik net zolang totdat mijn moeder het doet.

Het scheelt wel dat ik er geen last van heb als ze niet gelapt zijn. Anders zouden ze wel vaker gelapt zijn. Ik gok dat iedere moeder wel één of meerdere huishoudelijke klusjes heeft waarbij ze een kei is in het uitstellen.

Lees ook: Ramen lappen; tips om strepen te voorkomen of andere trucjes

Cadeautjes wegdoen

Dankbaarheid vind ik heel belangrijk. Dus als ik een cadeau krijg van iemand, dan ben ik daar sowieso dankbaar voor. Soms is het cadeau alleen wat minder passend. Maar dat neemt niet weg dat ik dankbaar ben voor het feit dat iemand de moeite heeft genomen om een cadeau voor mij te kopen/regelen.

Ik vind het dan lastig om dat cadeau weg te doen. Maar soms staat het alleen maar op zolder stof te vangen. Dan kan ik het beter naar de kringloopwinkel brengen, zodat iemand anders er van kan genieten. Het moment dat ik het ook echt wegbreng naar de kringloopwinkel… Daar zit nog weleens uitstelgedrag tussen.

Samen met je partner een weekendje weg

Mijn man en ik vinden het fijn om samen weg te gaan. Dit hoeft niet elk weekend, maar minimaal één keer per jaar willen wij samen een nachtje weg.

Hoe graag ik dit ook wil, het is nu al meer dan een jaar geleden dat wij samen een nachtje zijn weggeweest. Ik stel het uit. Omdat ik het soms zonde vind om daar geld aan uit te geven (ik geef het liever aan de kinderen).

Tegelijkertijd roep ik ook vaak dat het belangrijk is om tijd en energie te steken in je relatie. Want als de ouders samen gelukkig zijn, dan is dat ook in het voordeel van de kinderen.

Ik stel het ook uit, omdat ik het lastig vind om andere mensen (opa en oma) met onze drie kinderen op te zadelen. Voor dit jaar staat een nachtje Den Haag op de planning. Eens kijken of het er van gaat komen.

Sporten

Vroeger, voordat ik kinderen kreeg, sportte ik drie keer in de week. Nu zo’n 9 jaar later vind ik het lastig om één keer per week te sporten. In de avond moet ik soms nog werken, plof ik op de bank of heb ik andere afspraken. Zoals: 10 minutengesprekken, kapper of een verjaardag.

En had ik al gezegd dat de bank mij roept na een lange dag met drie kinderen?

Nou goed, om van dat afstelgedrag af te komen heb ik een oppas ingeschakeld. Elke dinsdagavond om 19:30 uur staat zij voor de deur en moet ik wel sporten. Want ik laat een oppas hier niet op de bank naast mij zitten als ik Netflix aan het kijken ben.

Soms heb je gewoon even de motivatie van buitenaf nodig.

Babyspullen de deur uit doen

Och… nog zo’n eentje. Dit heb ik best een heel lange tijd uitgesteld. Het schattige slaapzakje, het eerste rompertje of het rammelaartje waar hij altijd zo zoet mee speelde in de box. Ik kan je vertellen dat ik het wegdoen van deze spullen nog steeds uitstel.

Of beter gezegd: ik doe deze spullen niet weg. De echt waardevolle spullen bewaar ik. Ik heb een bewaardoos voor de kinderen waarin ik in mijn ogen waardevolle spullen stop.

Maar het wegdoen van de box, kinderwagen en het ledikantje heb ik wel uitgesteld, maar uiteindelijk wel weggedaan. Het paste namelijk niet in de bewaardoos 😉. Ik kan je wel vertellen dat ik het lastig vond om het weg te doen.

Het was voor mij een definitieve afsluiting van een geweldige fase. En er zou nooit meer een kindje van ons komen te liggen in het ledikantje, ik zou nooit meer kilometers wandelen met de kinderwagen en ik zou nooit meer gekir horen uit de box. Ik heb er afstand van gedaan met een lach en een traan.

Kinderen alleen naar buiten laten gaan

Ik vind het lastig om mijn dochters alleen buiten te laten spelen in het speeltuintje of het schoolplein bij ons in de buurt. En dat is niet omdat ik mijn dochters niet vertrouw, maar omdat ik de wereld om ons heen spannend vind. Je hoort tegenwoordig zulke schrijnende gebeurtenissen.

Ik zie het al helemaal voor me dat iemand onze dochters meeneemt. Dus ik heb dat best wel een tijdje uitgesteld. Uiteindelijk is het goed voor mij en onze dochters dat ik ze langzaamaan loslaat.

Dus eerst hebben we samen in de buurt een rondje gelopen waar ze mochten komen. Daarna een aantal regels doorlopen. Zoals: wat doe je als iemand vraagt om met hem/haar mee te lopen? En wat doe je als ze zeggen dat mama er vanaf weet?

Te allen tijde naar huis komen om het te overleggen met mij, zodat je zeker weet dat het van mij mag. Het gaf mij een rustiger gevoel, dat ze weten wat ze moeten doen.

Opruimen

Elke ochtend beginnen we met een opgeruimd huis, maar met drie kinderen en een volwassen kind in huis is daar niets meer van te zien zo rond een uurtje of tien.

In het begin ruimde ik veel achter hun kont op. Maar nu stel ik dat gedrag uit en laat ik het ze zelf opruimen voordat we gaan eten en voordat we naar bed gaan. In totaal ruimen ze dus drie keer op per dag. In dit geval pakt mijn uitstelgedrag dus gunstig uit 😊.

Nagels knippen

Op de vraag wat ik vaak uitstel als moeder, kwam het volgende meteen in mij op. De nagels van de kinderen knippen. Ik weet niet zo goed waarom.

Vroeger vond ik het verschrikkelijk als mijn moeder mijn nagels knipte, ik kreeg er de rillingen van over mijn rug. Mijn oudste dochter heeft dit ook. Gevalletje van hooggevoeligheid.

Maar ja, als ik het niet doe dan scheurt er een nagel en moet ik hem nog korter knippen. Dat is ook niet echt ideaal.

Ik heb nu ook deels de verantwoording bij mijn kinderen gelegd: zeg het tegen mama als je nagels geknipt moeten worden, want ik denk er niet altijd aan. Dat helpt mij weer een beetje in mijn uitstelgedrag.

Afspraak met de tandarts

Ik ben geen held bij de tandarts, ik geef het maar eerlijk toe. Ik heb dus een periode gehad dat ik de controles uitstelde. Zo liet ik er rustig negen maanden tussen zitten, terwijl een halfjaarlijkse controle gewenst is.

Ik als moeder heb het beter voor met mijn kinderen en zorg er dus voor dat ik hun controle niet uitstel. En na verloop van tijd ben ik hun voorbeeld gaan volgen en zie je mij braaf elk half jaar bij de tandarts in de stoel liggen.

Zo en dan ga ik nu een lijstje maken welke kleding ik nodig heb. Aan welk punt van uitstelgedrag ga jij werken?

Moederschap

Author
Recent Posts

Anita Schokker

Blogger at Mama in de val

Anita is een trotse mama van drie fantastische kinderen, van 7, 4 en 1 jaar oud. Haar dagen zijn gevuld met avonturen en knuffels, en ze geniet van elke fase, wetende dat het over een jaar weer helemaal anders zal zijn.

In 2017 ontdekte Anita haar passie voor schrijven, een uitlaatklep die haar in staat stelt de vele facetten van haar leven als moeder met epilepsie te verkennen.

Met een mix van inspiratie, humor, eerlijkheid en een vleugje directheid deelt ze haar belevenissen op een manier die zowel herkenbaar als uniek is.

Latest posts by Anita Schokker (see all)