Skip to Content

Wanneer ben je een goede moeder?

By: Author Isabell

Categories Moederschap, Blogs

Wanneer ben je een goede moeder?

Een moeder, een lieve, zorgzame mama, die wil iedereen het liefst. Iemand die van je houdt, die om je geeft, bij wie jij je veilig mag en kan voelen. Met wie je kan praten, maar ook kletsen. Bij mag huilen en kan lachen. Die je zorgen snapt en ze het liefst van je wegneemt.

Iemand bij wie je jezelf mag zijn, waarbij jij je niet hoeft in te houden. Je hebt zoveel soorten mama’s en iedere mama bedoelt het op haar manier weer goed.

Inhoud toon

Soorten moeders

Je hebt onder andere een strenge mama (nee dat mag niet), een voorzichtige mama (pas je op?), een vrije mama (ja hoor ga je gang). En eigenlijk is op voorhand nooit te bepalen welke soort mama jij zal zijn, of misschien toch wel? In ieder geval valt het niet in de categorie “ik kies voor”.

Je kiest voor een bepaald beroep, bijvoorbeeld voor de zorg of voor het onderwijs. Daar weet je precies welke opleidingen hiervoor nodig zijn. Je volgt alles wat nodig is en aan het einde van de rit krijgt jij je diploma en ben je zover. Voor mama’s (en papa’s) is er geen opleiding, dat bén je ineens.

Nou ja, ineens……je moet er natuurlijk wel eerst “iets” voor doen en dan kun je ook nog een aantal (zeg een stuk of negen) maanden wennen aan dit idee en kun jij je bijvoorbeeld inlezen in tal van boeken en magazines voor (jonge) ouders.

Je herkent een echte mama aan een zwangerschapsbuik

Maar deze gedachte verwerp ik weer meteen, want dan zouden de adoptiemama’s nooit een echte mama genoemd mogen worden en dat zijn ze dus absoluut wel! Net zo goed als een oppasmoeder of een pleegmoeder. Of wat als je twee papa’s hebt?

Misschien moeten we de term “mama” in dit geval wel veranderen in “opvoeder”. Iemand die belangrijk is in jou leven, iemand die je opvoedt, die je eten geeft en je elke dag een stukje wijzer maakt in deze grote wereld.

Zorgen

Een goede mama of opvoeder die zorgt in de eerste plaats. Die zorgt ervoor dat je voldoende eet en drinkt op een dag, die zorgt dat je fris gewassen bent, dat je schone kleding aankan, dat je voldoende kan rusten op een dag, dat je ook fijn kan spelen, dat je genoeg liefde krijgt en aandacht, veel knuffels geeft en kusjes.

En dat “zorgen voor een ander” kan er al van jongs af aan inzitten bij mensen. Ik werkte vroeger op een peuterspeelzaal en kwam daar geregeld in de poppenhoek een aantal “potentiele moeders” tegen.

Nog maar 2 jaar, dus nog lang niet aan de orde natuurlijk, maar zoals zij (zowel jongens als meisjes!) met de poppen overweg konden gaan, dat waren mooie smeltmomentjes om aan te zien.

De poppen werden liefdevol in bedjes gelegd en er werd altijd goed op ze gelet, sommige kinderen gingen zelfs zo ver in hun rol dat ze maar met moeite afstand konden doen en de pop ook na het spelen in de kring bij zich wilden houden, maar vaak zagen de kinderen dan ook wel in dat de kring te druk was voor zo’n kleine baby en legden ze het al snel weer terug in het bedje om daar rustig verder te slapen.

Perfecte mama

Iemand die alles kan, alles weet en overal de juiste controle over heeft, dat klinkt perfect. Maar helaas (of gelukkig) bestaat dit niet. En dan kom ik weer even terug op die opleiding; die bestaat ook niet, nog steeds niet!

Dus nee, je kunt niet met vlag en wimpel slagen om de perfecte mama te zijn. En nee, ik zou er ook beslist niet voor pleiten om hiernaar te willen streven…….het gaat namelijk nooit perfect. En als je hiernaar wel neigt te streven, ligt de burnout al snel op de loer, want sorry het is gewoon niet haalbaar.

Er komen in alle leeftijdscategorieën wel situaties voor, waarbij je achteraf denkt “oei, dat had ik beter anders kunnen doen”. Dit heeft niets met leeftijd van jezelf te maken, of met je levenswijsheid of met je ervaringen.

Altijd ligt er wel een nieuwe situatie om de hoek waar je nog niet aan hebt gedacht. Leermomentjes voor jou dus continu om iets van op te steken. Want 100% voorbereid ben je nooit.

Ik krab mezelf ook vaak genoeg achter de oren en denk wel eens “waarom hebben ze me dit niet van te voren verteld? Waarom ben ik nooit gewaarschuwd?”

Met vallen en opstaan ga je met alle situaties om, oké dit ga ik dus volgende keer anders aanpakken en dan merk je dat het al beter ging dan de keer daarvoor. En dat houdt je scherp en alert. Dit vallen en opstaan maakt dat je groeit en beter wordt in het mama-zijn.

En ook hierin leer je kinderen ondertussen een goede levensles, dat je fouten mag maken, en dat dit oké is. Zeker als je er ook van leert, van die fouten en dat je niet bij de pakken neer gaat zitten, maar door blijft gaan en het opnieuw probeert.

Oh, hoor ik je denken, dan weet ik het antwoord al op de vraag “hoe herken je een echte mama?” Aan de pleisters die ze moet plakken, vanwege het vallen en opstaan!

Haha mis, want dit is geen letterlijke valpartij gelukkig. Dus nee lijfelijk zul je hier niets van merken en zien.

Vraagtekens

Een goede moeder stelt vragen, heel veel vragen. Niet in de zin van zichzelf dingen afvragen, nee liever niet want daar word je alleen maar gek van. Die kleine stemmetjes in je hoofd die je steeds maar laten twijfelen of je het wel goed (genoeg) doet, nee hoor sla die maar van je schouders weg, daar heb je weinig aan.

Goede vragen, vragen waarbij de ander (in dit geval je kind dus) moet afvragen wat het moet doen. Kinderen zijn ook kampioen in vragen stellen (mag ik een snoepje, mag ik een ijsje, mag ik een hond, wat eten we vanavond, mag ik nieuwe schoenen?)

Zodra een kind kan praten, stelt het vragen. Vraag dan maar eens terug. Hoeveel snoepjes heb je al op en hoeveel mag je er per dag? Wie gaat er voor de hond zorgen en het uitlaten als het buiten regent? Is het verstandig om nu een ijsje te eten, als we over een uur gaan avondeten?

Zodra een kind iets wil dan moet het een goed doorgronde keuze kunnen maken, zelf bedenken of het nodig of handig is. Je mag ze hier best een beetje bij sturen natuurlijk, maar laat ze vooral de illusie hebben dat ze het zelf hebben uitgedokterd.

Je maakt je kind hierdoor sterk, het staat stevig in zijn of haar schoenen, durft beslissingen te nemen zonder twijfels en is zelfredzaam in vele opzichten.

Ja het is lief om elke dag voor je kleine meid of knul de schooltas in te pakken en broodtrommeltjes vol te stoppen met boterhammen. En ja het is ook fijn om je kind aan iedere afspraak te helpen herinneren.

Maar kan een kind hiermee op eigen benen staan? Kan het zelf helemaal alleen alles regelen als het straks na de basisschool alleen naar het voortgezet onderwijs moet?

Als jij van begin af aan alles regelt en al het gras steeds maar weer voor de voeten wegmaait, zal je kind geen idee hebben wat het moet doen om op tijd het huis te verlaten met de juiste spullen voor die dag in de schooltas en ook nog voldoende eten, snacks en drinken voor de pauzes bij elkaar heeft weten te verzamelen.

Ik denk dus echt dat je een echte mama/opvoeder herkent aan het vragende gezicht. Iemand die jou laat nadenken over je acties en de gevolgen daarvan. Dus kom je op straat iemand tegen met een beetje langwerpig gezicht? Dan weet je nu dus “ah, daar loopt er één”.

Een paar dagen geleden moest mijn jongste een vragenlijst invullen voor haar nieuwe school, er werd het hemd van haar lijf gevraagd (wat zijn je hobbies, wat doe je in je vrije tijd, wat eet je het liefst) en zo werd er dus ook gevraagd naar haar zelfredzaamheid……..die snapte ze niet “mam, wat bedoelen ze nu?”

Ik leg het uit door de vraag te stellen “ben jij in staat om je veters te strikken, kun jij je zelf aankleden? Smeer jij je boterhammen ’s morgens of doe ik dat voor jou?” Dan kapt ze me resoluut af “jij doe helemaal NIKS, ik moet alles zelf doen!”

Nou dan kun je dus met een gerust hart “JA” invullen.

Voor een buitenstaander (trouwens ikzelf schrok er ook best van hoor) is dit natuurlijk best een vreemde reactie en kan dit voor een nogal ongemakkelijk gevoel zorgen.

Maar ik was thuis, alleen met dochterlief dus ik hoefde me niet te verantwoorden richting de ander (gelukkig) en ik wist het om te buigen; ik doe het dus goed, ik help jou wel hiermee in je ontwikkeling.

Ook manlief prees mij meteen, zijn reactie was ook vol lof “nou dan doe je het dus goed” zei hij en gaf me een schouderklopje met knipoog! En dat stemde mij tevreden, hier zit een echte mama!

Herkenbaar? Kijk dan even in de spiegel, dan zie jij haar ook xxx

Tip: Ook interessant deze serie goede moeders hier.

Moederschap
Isabell
Latest posts by Isabell (see all)

Gerelateerde berichten:

Mama is moe; 7 energizende tips om meer energie te krijgen - Mamaliefde.nlMama is moe; hoe kan je terug meer energie krijgen? Schuldgevoel van werkende ouders; ken jij je g-spot al? - Mamaliefde.nlSchuldgevoel van werkende ouders; ken jij je g-spot al? Opvoedmoe; Wat minder leuk is aan opvoeden - Mamaliefde.nlOpvoedmoe; De minder leuke kanten van het opvoeden van kinderen Wat je vergeet als je kinderen ouder worden... - Mamaliefde.nlOuder worden; wat je vergeet als je kind opgroeit