10x leren hoe we van onze kinderen kunnen leren

Soms vraag je je af wie nu eigenlijk het meeste leert van de ander: je kind van jou of jij van hem/haar. Als je heel eerlijk bent, dan. Want toegeven dat je kind het eigenlijk veel beter overziet dan jijzelf kan soms best een dingetje zijn. Iets met ‘eigenwijsheid’ of ‘trots’ ofzo…

Dingen waar we als ouder best wel eens goed over na zouden mogen denken en gewoon ons voordeel mee zouden moeten doen!

Inhoud toon

Leven lang leren

Je leert dus je hele leven lang en dus ook niet alleen maar op school. Je hebt om te leren vaak wel iemand nodig, een begeleider, een coach, een leerkracht of een ouder. Op school leer je datgene wat de leerkracht je aanreikt.

Bij de sport leer je de juiste technieken van een coach en als kind leer je ook veel van je ouders.

Met name jouw kijk op de wereld, de mensen om je heen leer je kennen door je ouders te imiteren. Je ziet ze de hele dag op een bepaalde manier reageren op anderen en ongemerkt neem je deze manieren over.

Als ouder kun jij dus ook weer heel goed leren van je kind.

Hoe groet ik mensen op straat? Groet ik überhaupt? Hoe doe ik de voordeur open als de postbode aanbelt of de pakketjesman voor de 20e keer op de stoep staat met een pakket voor de buurman? Hoe sta ik in de rij bij de kassa? Hoe gedraag ik me op een feestje?

Jij als ouder ben het allergrootste voorbeeld voor je kind. Vele trekjes en manieren van handelen worden ongemerkt overgedragen aan de kleine jij! Hier hebben we vaak niet eens erg in.

Totdat er een opmerking wordt gemaakt door iemand uit je naaste omgeving. Goh, wat lijkt hij toch op jou! Van wie zou hij dat nu hebben? Nou nou, zo zou jij ook kunnen reageren op deze situatie. Dat heeft ze niet van een vreemde hoor! Vaak spottend gezegd maar altijd met een flinke dosis waarheid. Denk er maar eens over na.

Mindful leven

Tja, voor je kind heel natuurlijk, voor jou een dingetje: mindful je dag doorhobbelen. Gewoon echt genieten van de dingen die je doet en niet bezig zijn met alles wat nog gedaan moet worden of gebeurd is en je achtervolgt. Je verwonderen over de gewone dagelijkse dingen, diertjes, bloemetjes en wat al niet meer.

Heb je helemaal geen cursus Mindfulness voor nodig hoor, gewoon eens goed naar je kleintje kijken en niet verder denken dan dat wat je doet.

Voel het (jawel, je baby stopt immers alles in zijn mondje om iets te ‘voelen’ of moet je het proeven noemen?), bekijk het eens aandachtig alsof je het voor het eerst ziet en met jouw volwassen hersens: verbaas je eens hoe wonderlijk mooi alles in elkaar zit!

Vrolijk zijn

Jantje lacht en Jantje huilt. Een bekende uitspraak, die voor veel kinderen opgaat. Ze vallen of zijn ergens verdrietig om en nog geen paar minuten later staan ze alweer vrolijk in de plassen te springen.

Waar wij geneigd zijn om ons even heerlijk rond te draaien in onze ellende, barsten zij van het levensplezier wat door niets of niemand tegen gehouden kan worden! Heerlijk toch!

Dus oké, huil even uit en ga er weer voor!

Blij zijn met niks

Een kind heeft eigenlijk helemaal geen dure dingen nodig. Ze zijn vaak net zo blij met een wc-rol om mee te knutselen. Als wij ze nog niet omgedoopt hebben tot maniakjes die alleen het duurste van het duurste krijgen, uiteraard.

Wijze les 1: verwen je kind niet te veel, help je echt je kind ook alleen maar mee. Zo zijn ze ook later veel sneller tevreden.

Wijze les 2: wees zelf ook eens tevreden met gewoon een tweedehands goed boek in plaats van de allerduurste e-reader of tablet.

Bewegen is levensprioriteit 1

Een kind wat stilzit? Hmm, ze zijn er hoor, maar vaak is het een teken dat er iets niet helemaal lekker zit. Een kind wil spelen, springen, hollen, gek doen.

Een kind wil BEWEGEN. En daar zijn wij: bewegen? Ik word er al moe van als ik er aan denk…zoiets. Pak de fiets of wandel, zowel met als zonder je kind! Die auto laat je lekker staan.

Eerlijk zijn

Kleine kinderen en dronken mensen spreken de waarheid… zeggen ze. Of dronken mensen de waarheid spreken weet ik niet, maar echt kleine kinderen toch inderdaad wel. Weliswaar kan hun versie totaal anders zijn dan wat er is gebeurd, omdat ze dingen anders interpreteren, maar dat is weer iets anders.

Een kindje zal eerlijk zeggen als hij iets niet mooi vind. Wel zo eerlijk, ook al is het misschien niet altijd even vriendelijk als hij tegen de visite zegt dat hij het cadeautje niet mooi vindt. Maar is het eigenlijk niet zo dat eerlijk zijn veel beter is dan de schone schijn ophouden, wat wij nog al eens denken te moeten doen?

Nieuwe manieren

Of je nu wilt of niet, vaak beland je in vaste patronen. En als je je daar niet echt bewust van bent, dan besef je niet eens meer waarom je dingen zo doet als je ze doet. Je hebt het al lang zo gedaan. Tot je kind opeens vraagt waarom je iets zo doet of je kind laat zien dat het ook anders kan.

Waarbij je toe moet geven dat zijn of haar manier eigenlijk zo gek nog niet is. Is er iets dat niet lekker loopt, bijvoorbeeld met het naar bed gaan, vraag eens hoe je kind het dan zou willen of laat hem of haar het eens gewoon op zijn of haar eigen manier doen.

Misschien komt er wel iets heel bruikbaars uit waarbij alle euvel opgelost is!

Gek doen

Waar wij ons schamen en bang zijn dat anderen ons uit zullen lachen, kunnen kinderen nog heerlijk zich zelf zijn en gewoon de idiootste dingen doen. Gewoon omdat het kan, zullen we maar zeggen.

Doe lekker mee! Wat maakt het ook eigenlijk uit wat de buren zullen denken als jij huppelend door de plassen de straat door komt? Kijk eens naar hoe je bent als je op vakantie bent, vaak ben je daar losser en ‘gekker’ dan thuis.

Weet je wat zo leuk is: jij bent ook gewoon dat mens die je op vakantie bent. Ja, dûh… Maar dat houdt dus in dat je thuis ook gewoon zo kunt doen. Je bent het niet verleerd!

Lekker knuffelen

Knuffelen is voor kinderen heel gewoon. Inmiddels zijn we door schade en schande in deze tijd ons ook bewust dat knuffelen iets is waar we behoefte aan hebben. Knuffel er lekker op los!

Raak elkaar maar gewoon aan, want er iets niets normalers dan huidhonger hebben! Nu nog met je huisgenoten en hopelijk kan het ook straks weer gewoon met alle mensen die je even zou willen knuffelen…

Ik ben leuk…

Van nature zal een kind zichzelf in eerste instantie mooi en interessant vinden. Helaas gaat het bij veel mensen (vaak al ergens op kinderleeftijd) mis.

We vinden ons zelf niet mooi, niet interessant, niet de moeite waard en de gemene opmerkingen van anderen blijven in onze oren tuiten.

Een kindje zal lachen tegen zichzelf in de spiegel. Een peuter of kleuter die doorheeft dat hij gefilmd wordt, zal dat helemaal niet erg vinden, maar juist genieten als hij zichzelf op het scherm terug ziet.

Dus: leer weer te genieten van jezelf! Lach als je jezelf in de spiegel begroet, vertel je zelf gewoon dat je mooi bent zoals je bent, heb maling aan wat anderen vinden en gedraag je gewoon als of je een mooie prins(es) bent!

Oké, zonder naast je schoenen te gaan lopen…

Consequent zijn

Uhm, eh, tja. Iets totaal anders, maar wel 1 waar ik tegenaan liep. Eén van mijn oudste jongens wilde me nog weleens inpeperen toen hij iets ouder werd dat ik veel te snel toegaf. Met andere woorden: hij zei zelf dus dat ik hem (en zijn broers) te snel hun zin gaf.

Oef, ik wist/weet dat hij gelijk heeft. Maar dat je kind zelf dat ook gewoon tegen je zegt: is dat nu een teken dat mijn kind zo eerlijk is of dat ik echt zo vreselijk faal? Daar ben ik, als moeder van ‘kinderen’ in de leeftijd tussen 16 en 26, nog steeds niet helemaal uit…. ;-)

Kijk naar je kind

Terwijl je hierover nadenkt, kijk je ondertussen maar eens echt goed naar je kind. Zie wat het doet, hoe je kind beweegt, hoe het speelt. Zie hoe onbevangen vooral, zonder oordeel, zonder gêne een kind zich in de omgeving beweegt.

Iedereen aardig begroet, alsof het zijn of haar beste vriend is, niemand benaderd met achterdocht of negatieve gedachtes, een onderlinge ruzie met een klasgenootje na 5 minuten al oplost en weer kan samenspelen alsof er nooit een vete heeft afgespeeld, hoe heerlijk een kind kan genieten van de wind in het gezicht, de neus in de lucht steekt en de lucht opsnuift alsof hij al uren heeft binnen gezeten en dankbaar de nodige CO2 inhaleert.

Hoe de kat van de buren begroet wordt alsof het zijn eigen huisdier was, zonder het boos weg te jagen uit eigen tuin. Hoe het kriebelbeestjes kan benaderen met gepaste voorzichtigheid om er niet op te stappen.

Als je dit allemaal kan zien (of een gedeelte) dan weet je dat je een goed voorbeeld bent of ben geweest. Maar sta jij ook nog zo in het leven? Ben jij ook nog zo puur en mild voor alles om je heen? Kijk naar je kind en zie hoe het moet, leer van je kind, sta even stil bij alles.

Mindful opgroeien

We leren een kind op onze eigen manier, onbewust of misschien wel juist heel bewust, mindful op te groeien. We leren kinderen stil te staan bij wat er om ons heen op ons pad komt (kijk een vlinder, oh een vogeltje, voel je het gras kriebelen onder je voeten, kun jij je voeten in het zand verstoppen?).

We leren kinderen langzaam te eten, altijd zittend op een stoel, goed te kauwen, anders verslik je je. Zit jij ook nog steeds als je eet? Of prop je snel iets naar binnen voor je naar je werk gaat?

Heb je een gesprek aan tafel met degene met wie je eet, of blader je wat door de krant of scroll je door je gemiste oproepen en appjes op je telefoon?

Mag ik een kopietje van jou zijn?

Kinderen leren dus door te imiteren, ze worden een kleine kopie van jou. En als je jezelf voorbij rent in deze drukke wereld met alle prikkels om ons heen, kijk dan nog eens goed naar je kind, naar hoe het ook alweer moet, wordt weer een kopietje van jezelf.

Dit geldt trouwens niet alleen voor kleine kinderen hoor. Ik kijk ook regelmatig nog even “af” bij mijn oudste puberzoon. Hij kan soms verrassend goed voor zichzelf opkomen, dan glunder ik echt van trots!

Laatst had hij een klein akkefietje op school met een leerkracht. Toen vroeg hij via de app aan mij of ik zijn leerkracht een mail kon sturen, om hem in zijn verhaal bij te staan.

Hij was echt heel zeker van zijn verhaal, natuurlijk ga ik hem dan helpen. Hij gaat de discussie dan niet uit de weg, zeker als hij weet dat hij gelijk heeft. In die zin kan ik nog veel van hem leren, ik was allang afgehaakt.

Kinderen zouden zich dus eigenlijk moeten spiegelen aan hun ouders, maar ík spiegel me soms stiekem juist aan hen!

Moederschap

Author
Recent Posts

Volg me via:

Wil Cats

Schrijfster at geWILde teksten

Wil is een trotse moeder van vier puberende / volwassen jongens en vindt haar vreugde als beheerder van een 'vrolijke veestapel' in het bruisende gezinsleven en haar liefdevolle huwelijk.

Daarnaast is ze een gepassioneerde schrijfster, ze jongleert moeiteloos tussen de chaos van opgroeiende jongens en de serene wereld van woorden. Haar pen danst op het papier, gedreven door passie, en het favoriete onderwerp van deze woordkunstenaar? Ongetwijfeld: kinderen!

Volg me via: