Galstenen tijdens zwangerschap of na de bevalling gevaarlijk of verwijderen?

Ik was 30 weken zwanger en zat heerlijk relaxt met mijn vriendin in de Hema een taartje te eten. Het startsein voor een nachtje weg in Rotterdam, nog even de hort op voor mijn babymeisje geboren zou worden.

We waren nog geen uur in Rotterdam of ik kreeg kramp bovenin mijn buik. Even liggen in het hotel hielp niet. Een Rennie hielp niet naar wat later bleek galstenen te zijn. Het werd zo erg dat ik de verloskundepost belde van mijn ziekenhuis in Almere voor advies.

Het advies: direct naar een ziekenhuis in Rotterdam. Dus pakten we snel al onze spullen weer in en bracht een taxi ons naar het ziekenhuis. Vijf uur later was de kramp weg, mocht ik naar huis, maar hadden we geen idee wat het was geweest. ‘Komt door de baby mevrouw….’

Maar een maand ná de bevalling had ik die aanvallen nog steeds, en ik wist één ding heel zeker: er zit géén baby meer in mijn buik… Het bleken galstenen te zijn.

Hoe ontstaan galstenen?

Hoe komt een mens aan galstenen (en hoe komt ‘ie er weer vanaf)? In je galblaas zit gal, dat is een vloeistof en als je ‘vet’ eet, knijpt je galblaas samen waardoor er gal bij je eten komt.

Daardoor kan je lichaam het voedsel beter verteren. Ik dacht eerst dat er met ‘vet eten’ slagroomtaart of pizza werd bedoeld, maar in het ziekenhuis vertelden ze dat je al gal gebruikt bij een boterham met pindakaas.
In je galblaas zit altijd een voorraadje gal.

Maar als dit voorraadje te lang stilstaat, wordt het dik. Er kunnen dan galstenen vormen. De meeste mensen hebben galstenen zonder dat ze het ooit weten of er last van hebben. Maar op het moment dat zo’n steentje ‘aan de wandel’ gaat en in één van je galwegen komt, krijg je een koliekaanval.

De galsteen zit dan klem in de galweg en zo voelt het ook precies, zo’n koliekaanval is één van de ergste pijnen.

Ter illustratie: ik heb tijdens mijn bevalling niet geschreeuwd, maar tijdens zo’n aanval wel. (Er bestaat ook zoiets als nierstenen, daar kun je ook een koliekaanval van krijgen)

Koliekaanval galstenen

Zo’n koliekaanval komt ineens opzetten. Het ene moment zat ik op de bank en was er niets aan de hand, 2 minuten later voelde ik een soort golf van pijn opkomen in de buurt van m’n maag en dat hield dan niet meer op.

Het voelt als een wee die aan komt ‘rollen’, alleen dan hoger in je buik. De pijn stijgt, maar in plaats van dat hij weer afzwakt zoals bij een wee, blijft hij ‘hangen’ op het hoogste punt.

Dat vond ik het ergste aan zo’n aanval, je zit op de piek van de pijn en het gaat gewoon niet weg, het is er continu.

Na zo’n 2-5 uur was het ook opeens weer weg. Dan zakte de pijn binnen een minuut volledig weg, en voelde ik me weer helemaal normaal, behalve dan dat ik moe was door de pijn.

Als het galsteentje de galblaas of het darmkanaal inschiet, is de pijn bijna direct weer over. De beknelling is voorbij.

Symptomen galstenen tijdens zwangerschap

Tijdens je zwangerschap heb je meer kans op galstenen omdat de gal een beetje ruimtegebrek kan hebben door de baby. Daardoor kan het zijn dat je gal stilstaat en er dus galstenen ontstaan.

Over het algemeen zijn galsteenpatiënten wat ouder (meer galstenen, meer kans dat er één aan de wandel gaat) óf zwanger óf net bevallen.

Het is lastig om de diagnose galstenen te stellen tijdens de zwangerschap, omdat buikpijn en kramp nu eenmaal veel oorzaken kunnen hebben als je zwanger bent.

Een echo van je maagstreek kan uitsluitsel geven, want dan zijn de galstenen eenvoudig te zien. Maar meestal word je eerst beziggehouden met maagzuurremmers, maagbeschermers… Een buikecho wordt niet meteen gemaakt.

Uiteindelijk heb ik ruim een halfjaar galsteenaanvallen gehad voor ik wist waardoor het kwam.

Wat te doen bij galstenen? Tips om pijn te verzachten

Als er een galsteen klem zit, krijg je een ERCP. Dat is een onderzoek waarbij je eerst een roesje krijgt en vervolgens zuigen ze met een zuigertje je galwegen leeg.

Hierna kun je wel misselijk en moe zijn van het roesje, maar de pijn van de beknelling is direct voorbij. (tip: neem dropjes mee, het zuigertje gaat via je keel en je kunt daarna een zere keel hebben).

Het onderzoek duurt zo’n 3 kwartier. Ik voelde me snel weer goed, alleen ben ik wel een week duizelig geweest als ik ging staan of lopen, dat kwam door het roesje. Dat was redelijk lang zeiden ze, en het was toen ook 38 graden buiten dus dat speelde wellicht ook mee.

Een week na de ERCP werd mijn galblaas verwijderd, omdat ik veel galstenen had en dan zou er natuurlijk zo weer één bekneld zitten. V

oor deze ingreep krijg je volledige narcose. Er worden vier kleine sneetjes in je buik gemaakt: één in je navel (is niet eng of pijnlijk), en 3 op een rij een paar centimeter boven je navel.

Met één apparaatje zuigen ze de galblaas leeg, en door één van de sneetjes halen ze de galblaas eruit. Je mag dezelfde dag of de dag erna, naar huis.

Ik kon vanaf de dag van de operatie alles al weer eten. In die eerste drie weken is een paar keer iets verkeerd gevallen of was ik misselijk na de avondmaaltijd. Dat komt omdat je lichaam moet wennen aan het feit dat je galblaas er niet meer is.

Na verloop van tijd neemt je lever de functie van je galblaas over (hoe cool is dat!).

Galblaasontsteking en alvleesklierontsteking door galstenen

Door de galstenen kan de galblaas gaan ontsteken. Er is wrijving, er zit iets te irriteren en daar reageert je galblaas op. Ook kan je alvleesklier ontstoken raken doordat een galsteen tussen je galblaas en je alvleesklier klem zit.

De vloeistof in je alvleesklier staat dan stil, waardoor het kan gaan ontsteken (als een doucheputje waar vuil zich ophoopt, zeg maar).

Helaas had ik dubbel pech, want ik had beide ontstekingen. Van de galblaasontsteking heb ik geen pijnklachten gehad, maar van de alvleesklierontsteking wel. Ik was zo misselijk dat ik alles uitspuugde en de alvleesklier voelde als een enorme blauwe, beurse plek vanbinnen.

Gelukkig kon ik wel snel geholpen worden, met een ontsteking krijg je voorrang omdat er dan kans is op koorts en dergelijke.

Galblaasoperatie tijdens zwangerschap om galstenen te verwijderen

Maar wat nu als je erachter komt dat je galstenen hebt en je bent zwanger? Dan wachten de artsen het liefst met een ERCP en/of operatie tot na de bevalling.

Een roesje of narcose heeft grote risico’s voor de baby en daarnaast wordt er bij een operatie toch in je buik gesneden, hoe klein de sneetjes ook zijn.

Zeker in het derde trimester is een galblaasoperatie eigenlijk niet meer mogelijk, de baby neemt dan zoveel plek in in je buik dat er geen ‘werkruimte’ meer is voor de artsen.

Zo’n galblaasoperatie wordt dan alleen gedaan als het écht niet meer anders kan, de galblaas is bijvoorbeeld erg ontstoken, je gaat geel zien en/of je bent er zeer erg ziek van.

Als er tóch geopereerd moet worden, doen artsen dat het liefst in het tweede trimester. De baby is dan al wat sterker dan in het eerste trimester, maar nog niet zo groot dat hij in de weg zit.

De operatie klinkt als een uitkomst als je galsteenkolieken hebt, maar bedenk wel dat je de operatie nagenoeg zonder pijnstilling moet doen, ook de dagen erna, omdat je bijna alleen paracetamol mag vanwege de baby.

Ook duurt het herstel langer doordat je lichaam druk is met zorgen voor de baby, zorgen voor jou én herstellen.

Galblaasoperatie na zwangerschap

Ik werd drie maanden na mijn bevalling geopereerd. De operatie zelf is prima te doen, maar het kost toch hersteltijd daarna. Ik mocht twee weken niets tillen, ook dochterlief niet, ik was meer moe en duizelig.

Ik had erg het gevoel dat ik opgeknapt was van de bevalling en nu weer schuifelend van bed naar wc moest. Het was echt even een paar stappen terug.

Nu is mijn operatie inmiddels 3 weken geleden en ik voel me weer helemaal goed gelukkig. Geen last meer van aanvallen, ik kan alles weer eten en eigenlijk voel ik me nog beter dan ik had verwacht. Het is dus even een stap terug, maar je knapt snel weer op.

Emotioneel vond ik het hele verhaal best heftig. Ik heb veel aanvallen gehad tijdens mijn zwangerschap en het maakte me erg onzeker, ook omdat ik niet wist waar het door kwam.

In de laatste maanden durfde ik amper nog bij iemand te eten omdat de aanvallen vaak ’s avonds kwamen.

En de eerste weken met baby stonden ook in het teken van aanvallen, pijn en uiteindelijk de ERCP en operatie. Maar goed, die galblaas is eruit, nu echt genieten van mijn dochtertje!

Heb jij last gehad van galstenen tijdens de zwangerschap?

• Author
• Recent Posts

Martine Pieters-de Wit

Martine maakte op koningsdag 2018 haar entree in de wereld van het ouderschap. Met de komst van haar kindje kwamen er duizend en één nieuwe vragen en keuzes op Martine af. Gelukkig kon ze deze vragen en keuzes onderzoeken samen met mamaliefde.nl. Met enthousiasme deelt Martine via deze blog haar zoek- en ontdekkingsreis in de babywereld. Haar bijdragen zijn doorspekt met persoonlijke ervaringen, waardoor lezers een glimp opvangen van de betoverende en soms uitdagende reis die het ouderschap met zich meebrengt.

Latest posts by Martine Pieters-de Wit (see all)

• Budget Sinterklaas vieren; 14 goedkope tips - 1 October 2023
• Schurende bovenbenen behandelen; van schaafwonden dijen tot tips voorkomen in zomer - 24 January 2022
• Slapen met voedingskussen; beste slaaphouding tijdens zwangerschap - 10 January 2022

Gerelateerde berichten:

Zwangerschapsvergiftiging; symptomen beginnende eclampsie & ervaringen Carpaal Tunnel Syndroom tijdens zwangerschap en na bevalling ervaringen Toxoplasmose tijdens zwangerschap; van katten tot filet americain Sterrenkijker baby; oorzaak en gevolgen ontwikkeling en bevalling