Vorige week was het weer zover, het periodieke bezoekje aan de tandarts. Als kind heb ik nooit gaatjes of andere behandelingen dan zo’n smerige fluorbehandeling gekregen. Pas halverwege de twintiger jaren raakte ik bekend met dit fenomeen en ontstonden de eerste gaatjes en nog erger, moesten de verstandskiezen getrokken worden.
Wat een hel is dat, anders kan ik het gewoon niet omschrijven. Doordat ze scheef waren gegroeid kon dit niet bij de tandarts maar moest ik naar het Erasmus MC in Rotterdam. Gelukkig wel voor een poliklinische behandeling. Ik zal niet ontkennen dat ik doodsbang was.
Pas toen mijn vriend, nu man, er bij was durfde ik enigzins te ontspannen. Alleen al de prikjes voor de verdoving brachten me in paniek. Met vullingen etc. heb ik echter gelukkig nooit problemen. Als ik mag kiezen ga ik ook liever voor de pijn dan een verdovende prik.
Het blijft toch altijd spannend, niet dat ik ergens pijn heb gehad. Maar dat had ik toen ook niet.
Maar daar ga je, met manlief en twee kinderen naar de tandarts. Peuter heeft al eerder op de stoel gezeten maar is momenteel erg snel bang. De nodige voorbereidingen zijn daarom getroffen. Ze had er echter geen zin in. Ze was blij toen ik haar meenam naar de wachtkamer terwijl manlief op de stoel lag.
Onze zoon heeft wel even gelegen. Na afloop kreeg ik nog wat tips voor een volgend bezoekje met kinderen aan de tandarts. Oh, en mijn gebit is weer goedgekeurd voor een half jaartje, op wat ontstoken tandvlees na. Dat is altijd een opluchting.
Naar de tandjes dokter
Volgens de tandarts moesten we het brengen als een leuk uitstapje, alsof je naar het pretpark gaat. Zelf ben ik het daar niet zo mee eens. Natuurlijk moet je ze niet bang maken. Maar je moet het ook niet leuker brengen dan het is. Kinderen zijn niet dom en het kan je vertrouwensband schaadden.
Wat we wel doen is het op een ontspannen manier te brengen. Kom, we gaan weg, met de auto, dat vinden ze altijd al leuk. En ik vertel over de tandjesdokter; dat hij even naar de tandjes gaat kijken.
Volgens mij heb ik dat ooit opgepikt bij de Speelgoeddokter op Disney Jr. Zelfs mama’s kunnen nog leren van de tv ;-) Dit doe ik ook rustig een dag van te voren, ga maar lekker slapen. Dan MAG je morgen naar de tandjes dokter…
Goede voorbeeld
Klinkt natuurlijk erg vanzelfsprekend; als ouder geef je het goede voorbeeld. Maar is niet altijd even makkelijk. Is ook altijd een afweging die je moet maken. In welke volgorde ga je op de stoel liggen. Zelf ga ik het liefste als eerst. Dan heb je het maar gehad. En kan je kind zien dat er niets engs aan is.
Nadeel is wel dat als er allemaal slangetjes bij gehaald worden je kind daar bang van kan worden. Onze zoon had daar gelukkig geen last van dus die kwam daarna even bij mij op schoot zitten. In de hoop dat peuter daarna het aandurfde om bij, of manlief op schoot te gaan zitten.
Tevergeefs. Ze vond het erg interessant en wou alles zien, maar veilig door papa getild. Natuurlijk geldt dit alleen bij een standaard controle, bij een behandeling kan je je kind beter niet meenemen.
Afleiding mee
Een hele belangrijke, zeker als je wat langer op de stoel moet zitten is zorgen voor afleiding. In het begin zijn ze nog vrij rustig, dus dan is het ook een voordeel om zelf als eerste te gaan. Als papa dan plaatsneemt kan je de kinderen wat meer ruimte bieden in de wachtkamer. Zorgen ze voor minder afleiding.
Nadeel aan deze tandartsenpraktijk is dat de wachtkamer niet kindvriendelijk is. Er ligt een enkel kartonnen boekje en daar moeten kinderen het maar mee doen. Gelukkig kan peuter dan op de telefoon spelletjes spelen en heb ik dreumesboy zich met wat folders laten vermaken. Tot hij het zat werd. Toen heb ik aardig wat rondjes gelopen…
Een kindvriendelijke tandarts
Zelf ben ik als kind altijd naar een tandarts geweest die misschien wel goed was maar ik niet mocht. Niet alleen vanwege de fluoride behandelingen. Hij was gewoon heel zakelijk, terwijl we bij de assistente mee mochten kijken op de computer etc.
Zelfs toen ik ouder was ging ik daar niet graag heen. Dat is bij onze nieuwe tandarts gelukkig wel anders. In het begin hebben we een paar keer iedere keer een nieuwe gekregen. Maar deze is er nu al een paar keer en benadert de kinderen heel open.
Als ze willen prima, willen ze niet dan worden ze ook niet gedwongen. Ze kregen zelfs een speelgoedje na afloop!
Als baby al mee
Overal lees ik dat advies gegeven wordt om vanaf twee jaar je kind mee te nemen naar de tandarts. Zoals je kan lezen was dat bij onze dochter geen succes. Een peuter heeft tenslotte een enorme eigen wil.
Daarom nemen wij de kinderen gewoon al vanaf de eerste keer mee. Niet eens zozeer om op de stoel te liggen, ik neem ze toch liever op schoot. Als dat ze de ruimte al een keer eerder hebben gezien.
Als ze meewerken kan je de tandarts vragen om samen tandjes te tellen en te kijken of de aanleg goed is. Veel meer dan advies zullen ze toch niet geven. De tandarts gaf ook aan dat anderhalf / twee jaar gewoon een hele lastige leeftijd is.
En juist een jaar, als de eerste tandjes er zijn. Of als ze ouder zijn en beter instructies kunnen opvolgen, als ze niet willen bereik je er toch niets mee. Behalve dan dat ze het nog enger gaan vinden. Het grote voordeel van ze als baby al meenemen is ook dat ze straks niet beter weten.
Boek lezen
Tot slot kan het natuurlijk altijd helpen om eerst een boekje te lezen over het tandartsbezoek of een ‘doen-alsof’ spelletje te spelen. Onder andere het boek bang voor de tandarts hier is een aanrader.
De knuffel van Hanne heeft kiespijn, maar hij is doodsbang voor de tandarts. Hanne stelt hem gerust, een tandarts is echt niet zo eng. Maar dan krijgt Hanne zelf kiespijn.
Nemen jullie je kinderen mee naar een bezoek aan de tandarts?
Hygiëne
- Persoonlijke hygiëne kinderen
- Persoonlijke hygiëne pubers
- Handen wassen kinderen
- Tanden poetsen kinderen
- Tandarts met kinderen
- Nagels knippen
- 3-5-7 seconden regel
- Hygiëne bij pubers: Hoe of wat?
- Jeugdpuistjes / acne
- Hoe vaak douchen & wat niet willen?
- Kind in bad / douche
- Haren wassen kinderen
- Ontlasting baby
- Kind zweet overmatig
- Schimmelinfectie kinderen
- Eelt verwijderen
Angst
- Verlatingsangst kind
- Faalangst kind
- Kind bang om naar school te gaan
- Nachtterrors & nachtangst
- Bang om te poepen
- Bang om te (leren) fietsen
- Bang voor het donker
- Bang na kijken enge film
- Bang voor vuurwerk
- Bang voor tandarts
- Prikangst; bang voor prikken
- Bang om te vliegen
- Bang eerste keer moeder
- Bang om vader te worden
- Angst bevalling overwinnen
- Rijangst tips wat doen?
- De magische kerstshow bij Intratuin Halsteren 2024 - 8 October 2024
- 25 Gezonde gerechten voor tieners en pubers - 7 October 2024
- Ontspanning voor moeders; tips om even bij te komen - 7 October 2024
Wij hebben gelukkig hele aardige tandarts. Helaas ben ik altijd helemaal gestrest en gespannen als we zitten te wachten, hou zou niet van naar tandarts gaan. En er is 1 assistent die vet stom is. Wij mogen in maart weer, ben heel benieuwd wat Luca er van vind. Hopelijk wil hij even liggen ofzo haha.
Ik ben zelf dus echt heel bang voor de tandarts, maar mijn kindjes niet. Ik ga met ze mee, als het moet, en dan maken we er een feestje van. Meestal gaat mijn vader mee, want als ik een boor hoor, ga ik al huilen, haha.
Wat heb je dat mooi omschreven zeg, dat kinderen heus wel weten als de realiteit anders is. Ben ik het helemaal mee eens. Wij nemen onze dochter gewoon mee naar de tandarts en wil ze in de stoel dan mag dat en wil ze niet dan hoeft het niet. Ze is nu 2 keer mee geweest en 2 keer heeft ze in de stoel gelegen en mocht de tandarts zelfs in haar mond kijken. Gewoon als ouders zijnde niet teveel drama maken dan ontspant het kind ook vanzelf wel. Alleen jammer dat we de laatste keer ineens 26 euro moesten betalen na de tijd omdat ons meisje misschien anderhalve minuut op de stoel heeft gelegen. Rekenden ze gewoon een controle voor, en tja ze stond nog niet als lid in hun systeem. Stelletje geldkloppers.
Ik ben nogal bang voor naalden en dus ook de verdoving als er wat moet gebeuren. Wat er verder gebeurt maakt mij niets uit, als die verdoving er maar in zit
Ja hier gaan ze al vanaf baby met ons mee. Inmiddels hebben we een fantastische tandarts, waar ik ook zonder angst heen ga. Dus ik hoop zij ook.
*….speelgoeddokter, de speelgoeddokter….* hoe krijg ik die tune toch weer uit mijn hoofd?