Wat als je vriendin twijfelt of geen kinderwens heeft?

Als ouder is het een bekend fenomeen ‘Mensen zonder kinderen’…, dat het soms lastig is te begrijpen hoe of wat. Maar wat nu als je het van de andere kant bekijkt.

Wat als je beste vriendin (nog) geen kinderen wil? Omdat ze twijfelt over haar kinderwens. Of misschien zelfs bewust kinderloos wil blijven? Misschien denk je nu ‘geen probleem, ik respecteer iedere keuze die zij maakt’. In de praktijk is het toch lastiger, aldus Patricia de Ryck.

De schrijfster van het boek De twijfelmoeder, en haar gelijknamige blog Twijfelmoeder, deelt in dit gastblog haar ervaringen.

Als je twijfelt over je kinderwens

Laten we eerst terug in de tijd gaan… In 2013 ben ik met het bloggen gestart, omdat ik klaar was met alle vragen en opmerkingen over mijn ontbrekende kinderwens.

Voor de buitenwereld ontbrak er niets meer om in het diepe te springen. Ik was tenslotte getrouwd met de liefde van mijn leven (die ik op mijn 22ste leerde kennen).

We woonden in een ruime twee-onder-een kap in een kinderrijke buurt. Hadden beiden een mooie carrière. En voor de deur stond zelfs al een grote stationwagen.

En we waren ook al naar Nieuw-Zeeland en Australië geweest. Niets stond ons dus in de weg om de – voor velen logische – volgende stap te zetten.

Maar één belangrijk detail ontbrak. En wel bij mij: namelijk de behoefte om die stap ook daadwerkelijk te zetten. Ik wist namelijk niet of ik wel kinderen wilde en had al helemaal geen last van klapperende eierstokken.

In het begin is ‘dat is iets voor later’ dan nog een goed antwoord, maar als je de dertig nadert – en je man zou het liefst al vader zijn – dan begrijpen velen er steeds minder van.

Als dan iedereen in je omgeving kinderen lijkt te krijgen. Je steeds maar weer hoort dat je ‘er geen spijt van krijgt’, omdat er ‘niets zo moois is als een kindje krijgen’, dan kun je je knap eenzaam voelen.

Zelfs in je directe omgeving.

Fijn als je je verhaal kunt delen

Maar juist in het twijfelproces is het zo fijn als je terecht kunt met je verhaal bij je beste vriendin. Ja, in ons geval leek het voor de buitenwereld allemaal perfect te gaan, maar niemand hoorde onze discussies.

In het begin gingen die nog over wel of niet op kraambezoek gaan (wat manlief naar mate mijn twijfeljaren vorderde te confronterend vond, omdat zijn wens nog niet was uitgekomen).

Maar uiteindelijk bespraken wij ook of het dan niet beter was dat we ieder onze eigen weg zouden zoeken. Echt, op zo’n moment zou het fijn zijn als je vriendinnen alle begrip hebben en ze niet hinten op een eventuele zwangerschap als je tijdens het uitgaan voor een spaatje kiest in plaats van een wijntje.

En wat ik ook van anderen vrouwen die twijfelen hoor, is dat ze graag eerlijke gesprekken zouden voeren over het moederschap. Dat herken ik wel. Een mooi voorbeeld uit mijn eigen vriendengroep.

Terwijl ik aan de ene kant met de dames zat te praten over kinderen, vertelden ze mij hoe geweldig ze dat wel niet vonden. Daar kon echt niets tegenop.

Toen ik iets later bij de mannen aanhaakte in het gesprek, hoorde ik de dames achter mijn rug klagen over hoe zwaar het was met de gebroken nachten en ga zo maar door. Op zo’n moment voelde ik me niet serieus genomen.

Oordeel of goed bedoeld?

Dat gevoel herkennen veel bewust kinderloze vrouwen ook. Die krijgen zo vaak de opmerking dat ze nog wel van gedachten zullen veranderen als hun ‘biologische klok begint te tikken’ of dat ze spijt krijgen als het ‘te laat’ is.

Jongens, als een vrouw vertelt dat ze bewust kinderloos wil blijven, dan kun je er vanuit gaan dat ze hier echt goed over nagedacht heeft. Je kunt dan aangeven waarom jij daar niet voor zou kiezen of geïnteresseerd informeren naar het achterliggende verhaal. Maar stop met oordelen.

Al geef ik dat laatste ook mee aan de vrouwen die op dit moment twijfelen. Vraag af of het echt een oordeel is of dat de uitspraak juist goed bedoeld is.

Als je vriendinnen moeder zijn en ze genieten ontzettend van hun kroost, dan is het niet raar dat ze dat jou ook gunnen. Daarnaast heb je het gewoon heel veel over je kind als ze nog jong zijn.

Ik merk het nu ik zelf moeder ben ook; van een klein baby’tje ontwikkelt hij zich zo snel naar een eigenwijze peuter. Daar kun je het uren over hebben.

En dat doe je niet eens heel bewust. Je maakt, zeker in die eerste periode, niet veel anders mee (en hebt ook niet de behoefte om ieder weekend in de lampen te hangen).

Afspreken met of zonder kinderen

Maar afspreken met vriendinnen dat vindt iedereen fijn! Alleen merk ik in mijn besloten Facebookgroep Twijfel over Kinderwens dat dat nog wel eens een ding is.

Dat het lastig is, heeft meerdere redenen (die door ieder natuurlijk ook weer anders wordt ervaren).

Aan de ene kant kan het confronterend zijn dat de vriendin het alleen maar over haar kleintje heeft.

Ik geef de dames dan mee dat ze zich niet alleen moeten irriteren of juist minder afspreken, maar juist moeten uitleggen waarom ze dat moeilijk vinden. Zo kun je het ook over jouw twijfels hebben.

Aan de andere kant kan het als storend worden ervaren als er alleen nog maar afgesproken kan worden met de kids erbij. Zolang je duidelijk kunt aangeven waarom je dat moeilijk vindt, kun je ook zeggen dat je behoefte hebt aan een avondje met de meiden, zoals vroeger.

Maar ik hoor ook dat vriendinnen het jammer vinden dat ze alleen afspreken als de kinderen er niet bij zijn.

Of dat ze niet worden uitgenodigd voor een feestje van de kids, omdat ze als bewust kinderloze wel niets met kinderen zal hebben. Dat is echt een groot misverstand.

Je beste vriendin wil dat het goed met je gaat en is oprecht geïnteresseerd in je leven, dus ook in je kinderen. Zorg gewoon voor een fijne balans, waarbij je afspreekt met én zonder de kids.

Waarbij je aandacht blijft houden voor elkaars emoties. Bij je beste vriendin moet je eerlijk kunnen zijn over je twijfels, maar ook over hoe het moederschap je echt bevalt.

En wat is er mis mee om met je beste vriendin iets leuks te gaan doen; maak samen nieuwe herinneringen. Ga bijvoorbeeld naar die bijzondere theatervoorstelling of die ladies night in de bioscoop.

Het kan ook heel verdrietig zijn…

Betrap je jezelf er op dat je bij die kinderloze vriendin ook iets te vaak informeert wanneer zij een kindje wil?

In dat laatste geval is het ook goed om te beseffen dat niet iedereen open over haar kinderwens is. Door mijn verhaal te delen, weet ik namelijk dat veel mensen ook zwijgen over het feit dat ze al lang aan het proberen zijn of zelfs in het medisch circuit zitten.

Zorg dus altijd voor open houding wat dit onderwerp betreft, zodat je vriendin ook haar verhaal met je durft te delen.

Herken jij dit? Vind je het ook lastig om met kinderloze vriendinnen af te spreken? Of merk je dat je ook vaak nieuwsgierig informeert naar iemands kinderwens?