Tweede kind; ervaringen bij twijfel wel of geen

Eindelijk is jullie tweede kind er. En wat kun je genieten van de rol van je oudste als grote broer of zus. De andere kant is dat het ook kan voelen als zwaar en heftig. Misschien als de kraamverzorgster weg is, mogelijk ervoor al of later pas. Gevoelens die niet gek zijn en er zeker mogen zijn!

Als veel ouders eerlijk hun mening geven, zeggen ze ook dat de overgang van 1 naar een tweede kind zwaarder was. Hebben jullie een tweede kindje gekregen en ervaar je het nu als moeilijk en zwaar? Weet dan dat het echt gemakkelijker gaat worden!

En ook dat veel andere ouders dit ook hebben. In dit artikel waarom het kan voelen als zwaarder en tips om ermee om te gaan.

Inhoud toon

Uitpluizen waarom het zwaarder kan voelen

Waar zit het hem dan in, dat een tweede kindje erbij krijgen als zwaarder kan voelen? Ten eerste omdat veel ouders dit niet zo verwachten. Jullie oudste leek juist de grote uitdaging. Van leven zonder kinderen naar een leven als ouders.

Als je die uitdaging doorstaan hebt, dan is een tweede kindje toch geheel anders? Nou nee. En echt, eerlijk erover zijn geeft al zoveel lucht. Je kunt niet elke dag shinen en je mag er wel eens van balen. Maar de volgende dag zijn er weer nieuwe kansen.

Reden 1. Weinig leeftijdsverschil

Het kan ten eerste zijn dat er weinig leeftijdsverschil tussen je kinderen in zit. Tussen onze oudste en onze tweede zitten 15 maanden. Ik weet nog dat ik na mijn bevalling dacht.. ik ben de hele dag alleen maar luiers aan het verschonen. Heeft de ene een schone broek, moet de ander alweer. Net of ik een uitgestelde tweeling had gekregen.

Ik ken verhalen van andere moeders waarbij het leeftijdsverschil nog minder is. Een vriendin van mij scheelt 11 maanden met haar zusje.

En een moeder hier op het dorp heeft binnen het jaar 3 kinderen gekregen (eerst een tweeling, toen nog een kindje). Mijn tip: als je moe bent, dan helpt het om voordelen aan deze fase op te noemen:

Ik hoef minder rekening te houden met slaapjes, want ze zitten in dezelfde leeftijd. Als ze ’s middags slapen kan ik het huishouden doen of juist iets voor mezelf.
Ja ze zitten nu in de luiers, maar als ze eruit zijn dan is de hele luierfase ook meteen klaar.
Ze groeien samen op. Dat vind ik zo’n zegen! Broer en zus zijn onafscheidelijk. En heus ze hebben hier echt wel eens ruzie, maar over het algemeen hebben ze altijd elkaar zo gevonden om samen te spelen. Of het nu thuis is of ergens anders. Ze zijn van dezelfde leeftijd, hebben daarom ook redelijk dezelfde interesses.

Reden 2. Verlof is heel anders

Ten tweede vond ik mijn verlof bij de tweede ook heel anders. Terugkijkend kon ik bij de oudste gewoon middagdutjes doen. En vroeg naar bed ’s avonds. Eenmaal zwanger van de tweede merkte ik dat het wel anders was.

Hij voelde het haarfijn aan en ging dan echt niet slapen natuurlijk haha. Last van harde buiken en helpt een warm bad? Dat deed ik dan ook niet zomaar, met een net loslopende dreumes in mijn beurt.

En iedere controle was ik vooral bezig met te zorgen dat hij niet zoveel geluid produceerde waardoor ik de verloskundige amper kon verstaan.

Wat kan helpen is:

Vraag in je verlof aan je moeder/schoonmoeder/vriendin/buurvrouw of zij met je oudste een vaste middag iets wil gaan doen. Die middag is jouw middag. Of je nu met een boek op de bank gaat, je bed in kruipt of iets anders gaat doen waar je van uitrust.. het is helemaal aan jou.
Als het mogelijk is..ga naar de controles zonder kind. Heb je niet altijd oppas? Choose your battles. Dan maar even de telefoon (had ik moeten doen) of een boekje kijken wat je oudste leuk vindt. Zodat jij in alle rust van dat mooie kloppende hartjesgeluid kunt genieten.
Zorg goed voor jezelf. Je hebt al een prachtig kind rondlopen. En daar zorg je goed voor. Maar denk ook aan dat zuurstofmasker bij jezelf opdoen. Als jezelf op je tandvlees loopt, dan heeft uiteindelijk niemand iets aan je. Dus neem je rust, eet gezond, probeer te bewegen en blijf leuke dingen voor jezelf doen.
Schakel je partner in. Ben je erg misselijk? Of slaap je ’s nachts slecht? Vraag dan of je ’s ochtends al iets kunt eten in je bed voordat je je oudste kind uit bed haalt. En doe de nachten eens om en om.

Reden 3. Zonder structuur is het dubbel zwaar

Ten derde is structuur zo heerlijk als je twee kinderen hebt. Je verdeelt de aandacht over twee minimensjes. En daarbij hoort dat ze wel eens moeten wachten. Vaak als de ene in de box moest huilen zat ik tenenkrommend de oudste te voeren in de kinderstoel.

Maar ergens is het wel goed, ze leren dat wachten niet erg is. En een beetje geduld kweken is wel goed toch, met het oog op het ingaan van de maatschappij?

Ik maak dagelijks een dagplanning. En we hebben een gezinsplanner. Daarop schrijf ik iedere week wat ieder gezinslid heeft voor (speel)afspraken. Ook wat we die avond eten en wat ik die avond in het huishouden doe schrijf ik erop.

Ik probeer te leren dat ik ook een vaste ‘ontspan’ avond voor mezelf inplan. Sporten of juist een theetje doen met een goede vriendin. Structuur zorgt dat je hoofd niet overloopt.

Wat nog kan helpen is:

Kook voor twee dagen. I love mealplanning. Of kook grotere porties en vries die in. Heb je een lange werkdag gehad en is het racen naar het kinderdagverblijf? Dan is het tijd voor die portie!
Heb je financieel ruimte voor iemand die je huis boent? Doen! Vraag of diegene de was voor je bijhoudt, de badkamer en wc een flinke beurt geeft. Ruimte in je huis, is ruimte in je hoofd. En..het biedt je tijd om van je kinderen te genieten. Lekker naar de speeltuin of de kinderboerderij met ze en dan terugkomen in een schoon huis. Dat lijkt me heerlijk!
Leer nee zeggen. Sta je bij het consultatiebureau en moet je eigenlijk naar de dokter omdat je jongste uitslag heeft. Maar ondertussen moet je ook je kind van de peuterspeelzaal afhalen en loopt alles uit. Als de dokter dan vraagt of je binnen 10 minuten daar kan staan, terwijl het een kwartier rijden is loont het om je prioriteiten te wegen. En te zeggen dat je sowieso binnen 10 minuten daar niet kunt zijn.
Zorg dat je een oppasnetwerk krijgt. Goede oppas is zo fijn en belangrijk. Als je een meeting voor je werk hebt, een avond met je partner op stap wilt of voor wat voor reden ook.. het helpt je door de tropenjaren heen als je een betrouwbare, fijne oppas hebt.
Time out. Ik ging wel eens alleen ’s avonds laat naar de supermarkt om een vergeten boodschap te doen. En dan heel rustig aan door die winkel. Ideeën opdoen over wat ik de week erop kon koken bijvoorbeeld ;) Voel je dat je een time out nodig hebt? Neem die ook. Kinderen in de box of kinderstoel of even de kamer uit.

Reden 4. Kijk over de muren van vermoeidheid

Jonge kinderen.. dat zijn de tropenjaren. Veel mensen zeggen het. Terugkijkend denk ik wel eens… pff hoe deed ik dat met twee kort op elkaar, slapeloze nachten, veel werk en een opleiding en een man die ’s avonds altijd laat thuis is?

Maar het gekke is, je gaat ervoor. Je zit in de race en je doet wat nodig is. En je krijgt iedere dag de kracht ervoor. Daarbij leer je zoveel van deze jaren.

Over jezelf, over je kinderen. En als die deken van vermoeidheid is opgetrokken dan ben je zo trots en blij met je gezin. Ze groeien, worden steeds zelfstandiger.

Als je oudere kinderen hebt, komen er nieuwe uitdagingen op je pad. Maar je hoeft vast geen luiers meer te verschonen, rekening met voedingen te houden of gebroken nachten door te waken om doorkomende tandjes. En voor je het weet is dan al de dag dat je ze uitzwaait op de fiets naar de middelbare school.

Blijft het zwaar voelen?

Als je je moe, verdrietig, lusteloos of juist eerder geïrriteerd blijft voelen is het fijn om bij de huisarts langs te gaan. Vertel je verhaal.

Het kan dat gesprekken bij een huisartsondersteuner of huisarts je lucht geven. Je huisarts kan ook meedenken in wat voor andere mogelijkheden je helpen om weer plezier terug te krijgen.

Gezin

Kinderwens

Author
Recent Posts

Mirjam de Stigter

Tekstschrijver at Tekstbureau Schrijfkameleon

Mirjam is al meer dan een decennium getrouwd met haar jeugdliefde. Samen zijn ze de trotse ouders van drie prachtige kinderen: twee zoons (2015 en 2020) en dochter (2017). Haar hart ligt in het basisonderwijs, waar ze al ruim 12 jaar haar passie volgt. Mirjam heeft zowel als leerkracht als intern begeleider waardevolle ervaring opgedaan.

Naast haar toewijding aan het onderwijs, floreren Mirjams creatieve kanten. Lezen en schrijven vormen de kern van haar grootste hobby, en het feit dat ze deze passie kan uiten in deze blog vervult haar met vreugde. Het schrijven voor verschillende bureaus geeft haar de kans om haar horizon te verbreden en kennis verder te verdiepen.

Je kunt haar het beste omschrijven als enthousiast, lief, duizendpoot, creatief, vrolijk en met name dol op het stimuleren van de ontwikkeling van ieder kind.

Latest posts by Mirjam de Stigter (see all)