Skip to Content

Helicopter parenting

Helicopter parenting

Een term binnen opvoedland is helicopter parenting. Opvoeden waarbij je als ouders volledig overzicht probeert te houden. Alsof je met een helikopter dus continue boven je kind hangt om zo alles in goede banen te leiden. Wat houdt dit in de praktijk in en is dit een juiste manier van opvoeden? Wat doet dit met je kind?

Wat is helicopter parenting?

Zoals gezegd is er bij helicopter parenting sprake van overdadige bemoeizucht van ouders, om het maar even kort door de bocht te benoemen. Ze staan continue op de bres voor het kind, om zo alle ongemak voor hun zoon of dochter weg te nemen. Maar houden dus ook daarmee continu het kind in de gaten. 

Goed bedoeld

Meestal zijn ouders die zo reageren helemaal niet ‘fout’, want eigenlijk doen ze het met de beste bedoelingen voor het kind. Juist omdat ze het goed met hem of haar voor hebben willen ze de grootste bescherming bieden die er maar bestaat.

Ze willen niet dat hen iets overkomt of dat ze ook maar enigszins een strobreed in de weg gelegd wordt. Helaas betekent het echter dat ze eerder kwaad dan goed doen…

Waarom is helicopter parenting niet goed?

Natuurlijk bescherm jij je kind zo goed mogelijk, alleen bij deze manier van opvoeden gaat het te ver waardoor het juist je kind beschadigt. Omdat je alles voor je zoon of dochter oplost, zal hij dit zelf nooit leren. Is er iets aan de hand op school, dan lost mama of papa dit op door even een stevig gesprek met de leerkracht te gaan houden.

In extreme gevallen kan het zelfs zo zijn dat de ouders agressief gedrag vertonen richting de leerkracht of enig ander persoon die met de situatie te maken heeft. Het kind zal daarmee niet geholpen zijn én zal dus nooit echt zelfstandig worden. 

Voortdurend in de gaten houden

Ook zal het kind zich onzeker of gevangen kunnen voelen omdat hij werkelijk continue in de gaten gehouden wordt. Gaat hij op pad, dan checkt de ouder via het mobiele netwerk waar het kind zich begeeft, bijvoorbeeld. 

Alles wordt beslist

Het kind zal vaak ook niet echt zijn eigen dingen mogen uitkiezen wat betreft school of bijvoorbeeld de dingen die hij wil doen in zijn vrije tijd. De ouders willen alles onder controle houden.

Zij bepalen dus het liefst naar welke studie het kind gaat, welke vereniging iets voor hem is of welke vriendjes. Alle eigen initiatief van het kind wordt dus eigenlijk gesmoord.

Schadelijk voor later

Het mag vast duidelijk zijn dat een kind op deze manier veel vaardigheden niet leert en later met de gevolgen zit. Gaat er iets fout, dan hebben ze nooit geleerd hoe ze hier mee om moeten gaan. Dus is er paniek!

Ze zullen leren op deze manier dat ze het zelf niet kunnen, waarmee ze dan ook al snel het idee zullen hebben dat ze hulp nodig hebben van buitenaf om dingen op te kunnen lossen. Ze kunnen het gevoel krijgen dat ze afhankelijk zijn van anderen en durven niet hun eigen beslissingen te nemen.

Het schijnt zo te zijn dat deze kinderen ook moeite kunnen krijgen met het onderhouden van vriendschappen en kunnen ze ook (iets) sneller problemen krijgen op psychisch vlak. Waaronder je depressies of verslavingen kunt verstaan.

Waarom helicopter parenting?

Er wordt gesteld dat ouders tegenwoordig hun kinderen te beschermd opvoeden, wat dus zou kunnen doorslaan in helicopter parenting. Maar waarom is dit nu vaker zo dan vroeger? Hier zijn meerdere redenen voor.

Angst

Angst kan een grote trigger zijn om door te slaan in het beschermen van het kind. Dat we werkelijk alles nu horen wat er allemaal gebeurt in de samenleving doet daar natuurlijk geen goed aan.

Waar we vroeger als kind gewaarschuwd werden voor kinderlokkers, door simpelweg te zeggen dat je niet met vreemde mannen mee moest gaan…worden kinderen nu soms zelfs binnen gehouden en mogen ze (bijna) niet alleen de straat op. 

Het beste voor het kind 

Ouders willen dat het kind de beste kansen krijgt en dus zitten ze er continue bovenop dat het goed gaat op school. Of juist bij de sportvereniging. Om zo te zorgen (denken ze) dat alles goed komt voor het kind. Het hoogste niveau halen, zeg maar.

Zelf te kort gehad

Ouders die zelf te kort hebben gehad, kunnen zich voornemen dat hun kind dat niet gaat overkomen. Een heel nobel streven, maar het kan zijn dat ze daar dus in doorslaan. Ze geven extreem veel aandacht en zorg aan de kinderen.

Druk vanuit de gemeenschap

Andere ouders kunnen je ook het gevoel geven dat je zo moet handelen. Als je steeds hoort dat je te makkelijk bent, dan kan dit natuurlijk ervoor zorgen dat jij je schuldig gaat voelen. Je kunt gaan denken dat het hoort zoals anderen het doen.

Laat je kind ervaringen opdoen

Natuurlijk wil jij je kind beschermen. Maar voorkom dat je overbezorgd wordt en het kind daarmee juist schaadt. Je kind moet ervaring opdoen met negatieve zaken als ruzies en mislukkingen. Hij kan pas leren omgaan met tegenslagen als hij daarmee oefenen kan. En dat kan hij beter doen als hij nog veilig bij jou is, dan later als hij groot is en hij echt alles zelf moet kunnen.

Nu kun je hem immers nog begeleiden en dat is iets anders dan alles van hem overnemen! Je zult vast zelf wel aanvoelen tot waar je op de juiste manier beschermt! Want natuurlijk zijn er situaties waar jij je kind niet aan bloot wil stellen, maar dat is iets heel anders dan het kind alles ontnemen, alles op te lossen voor hem of haar én overal te controleren.

Een kind moet zich immers kunnen ontwikkelen tot een zelfstandig persoon met vertrouwen in zichzelf om fijn in het leven te kunnen staan!

Linda van Aken