Je bent zelf opa of oma (of vader/moeder) en hebt met regelmaat de zorg voor je (klein)kinderen. Maar je hebt ook een vader en/of moeder die jouw zorg nodig heeft. Kortom: je hebt een dubbele zorgtaak, waardoor je ergens het beklemmende gevoel krijgt geen kant meer op te kunnen. Je voelt je dus net een sandwich: je ligt klem tussen twee zorgtaken. Hoe ga je hier nu het beste mee om?
De leeftijd van de sandwichgeneratie
De meeste mensen die onder de sandwichgeneratie vallen zullen tussen de 40 en 70 jaar zijn, maar natuurlijk kunnen hier enige variaties inzitten. Hoewel sandwichgeneratie misschien een rare benaming is, want eigenlijk gaat het hierbij niet om een leeftijdsgroep, maar mensen met een bepaalde taak.
Een persoon van 40, met zelf nog kleine kinderen en ouders die hulp nodig hebben, is toch niet echt van dezelfde generatie te noemen als een persoon van 70 met stokoude ouders, kinderen én kleinkinderen die allemaal hun beroep op de man of vrouw doen.
Meer over generaties lees je hier.
Driedubbele taak
Naast de zorg voor je kleinkinderen en je ouders kan het zo zijn dat je ook nog ergens de zorg voor je kinderen hebt. Stel dat je kinderen in leeftijd wat verder uit elkaar liggen, dan zou het zomaar zo kunnen zijn dat je thuis nog een puber hebt rondlopen en komen de kleinkinderen ook nog eens een paar dagen per week waar je op past.
Zijn er dan ook nog ouders waar je (een deel van) de zorg over hebt, dan is het dus driedubbelop! O ja, en dan kan het nog ingewikkelder, want je kunt daarnaast ook nog gewoon zelf ook werken, waar dus ook nog tijd in gaat zitten!
Steeds meer ‘sandwichers’
Mensen die onder de sandwichgeneratie vallen nemen alleen maar toe doordat ouderen veel langer thuis blijven wonen en kinderen hun kinderen graag bij opa en oma brengen.
Of denk aan ouders die later aan kinderen zijn begonnen en daardoor nog een jong gezin hebben én hulpbehoevende ouders.
Waar ouderen jaren geleden naar een bejaardentehuis gingen en vaak één van de ouders thuis was om voor de kinderen te zorgen, is het nu de tendens dat ouderen zelfstandig blijven wonen tot het echt niet meer gaat. En ouders blijven beiden meer dagen werken.
Vaak ook puur omdat het financieel niet meer anders kan met al die hoge prijzen. Waardoor er oppas voor de kleinkinderen nodig is.
Let op je eigen grenzen
Natuurlijk is dit een gigantische open deur, maar alle zorg willen verlenen is heel mooi, maar het moet ook vol te houden zijn. Besef dat het niet egoïstisch is om je grenzen aan te geven.
Sterker nog: geef je die niet aan en ga je er daardoor op een gegeven moment aan onderdoor, dan hebben de anderen juist een probleem. Als jij het langer vol weet te houden, op een fijne manier, is het voor hen ook het beste! Je zult dus keuzes moeten maken in wat je wel en niet doet.
Uiteraard hoef je daarbij niet óf je ouders óf je kleinkinderen (en daarmee ook je kinderen) te laten vallen. Je kunt ook aan beide zijde de keuze maken om iets minder te doen, zodat je beide wel kunt helpen.
Zoek naar manieren dat wat jij niet kunt, een ander kan overnemen. Plannen wie wanneer wat kan doen is ook goed zorgen voor je ouders!
Zijn er geen andere familieleden die je hierbij kunnen helpen? Kijk dan eens of je vrijwilligersorganisaties kunt vinden die je hierbij van dienst kunnen zijn!
Is alles negatief?
Nu kun je je afvragen of je dus echt de klos bent als je onder de sandwichgeneratie valt. Dat is nog maar de vraag. Want er zijn wel degelijk ook heel mooie dingen aan. En ja, het is maar net waar jij de nadruk op legt!
De positieve kanten ervan inzien kan trouwens ook al helpen om er meer energie voor op te brengen. Want kinderen houden je jong en het is heerlijk om betrokken te zijn bij je kleinkinderen.
Ze alleen maar even 1 keer in de maand meemaken als ze op de koffie komen (bij wijze van spreken) is toch een stuk minder leuk…
Nog iets voor je ouders kunnen betekenen geeft eveneens veel voldoening. De afwisseling is wel degelijk groot én een bijkomend voordeel: je ziet en ontmoet vanzelf mensen op deze manier! Ook dat kan fijn zijn.
Sta jezelf nog volop in het leven omdat je bijvoorbeeld zelf nog gewoon aan het werk bent, dan is het laatstgenoemde voordeel misschien niet voor jou van toepassing.
In die gevallen is het dan weer wel zo dat niet jij het vangnet bent voor de kinderen, maar dat je zelf een vangnet hebt voor de kinderen… Want je hebt vast zelf dan familieleden, buren of vrienden die jou helpen als de nood aan de man is en even op je kinderen kunnen passen…
Tijd voor jezelf
Zorg dat je ook tijd voor jezelf overhoudt om wel ook gewoon aan je eigen dingen toe te komen die je even energie geven en zorgen dat je ook nog gewoon jezelf kunt zijn zonder zorgtaken. Je kunt er duidelijk in zijn dat een bepaalde dag of dagen in de week echt voor jou zijn, bijvoorbeeld
Tijdens zo’n dag plan je de dingen in die jij fijn vindt, doe iets samen met je partner of eventueel dan toch die klussen in huis die je op de andere dagen niet redt. Als dat allemaal blijft liggen, kan dat immers ook een beklemmend gevoel geven.
Trots zijn op jezelf
Heb jij de zorg voor 2 of 3 generaties? Vergeet dan vooral niet dat je trots mag zijn op jezelf. Je moet zoveel regelen en vooruitdenken, daar zou je bijna een opleiding voor nodig hebben…
Je mag jezelf dan ook best weleens verwennen! Plan een paar dagen in wanneer anderen alle zorg op zich nemen en neem het er even lekker van, met je partner bijvoorbeeld. Dat heb je echt wel verdiend!
Daarnaast is ze een gepassioneerde schrijfster, ze jongleert moeiteloos tussen de chaos van opgroeiende jongens en de serene wereld van woorden. Haar pen danst op het papier, gedreven door passie, en het favoriete onderwerp van deze woordkunstenaar? Ongetwijfeld: kinderen!
- Muziekinstrumenten voor kinderen; welke, waarmee beginnen etc. - 17 April 2024
- Fijne motoriek peuters - 16 April 2024
- Divali - 14 April 2024
