De afgelopen tijd heb ik geen weekoverzichten meer geplaatst, maar ik vind het wel leuk om verslagen te schrijven van de vakanties. Dus bij deze het eerste vakantieoverzicht van de allereerste keer wintersport van de kinderen. Zelf ben ik in het verleden een paar keer op wintersport geweest en was ik op de latten te vinden.
Tot ik hoogtevrees kreeg en bovenaan de berg stond en het toch wel een uitdaging vond om naar beneden te glijden. Nu ben ik niet zozeer van de kou en past een vakantie richting zuidelijke landen meer bij me. Toch wilde ik deze ervaring heel graag aan de kinderen meegeven.
De oudste had al een enkele keer een introductieles gekregen in Nederland. Hoog tijd dus om de sneeuw op te zoeken voor de allereerste wintersportvakantie.
We waren uitgenodigd door het Ötztal in Oostenrijk om naar het Niederthai te komen, een kleinschalige en kindvriendelijke wintersportbestemming dat daardoor zeer geschikt is met jonge kinderen.
Vooraf vond ik het toch wel een beetje spannend, want hoe zouden de skiklassen bevallen, en zoonlief vindt kou niet altijd even fijn en hoe zou de reis ernaartoe gaan?
Manlief had namelijk al vrij genomen omdat ik daarna met mijn moeder naar New York zou gaan en kon daarom hiervoor geen vrij meer krijgen.
Nu hebben we wel enorm geluk gehad, want het was stralend weer. Dat is natuurlijk extra genieten!
De heenreis
We vertrokken, net zoals de rest van alle wintersportgangers, vrijdagmiddag direct nadat de kinderen klaar waren op school. Wat met name in Nederland zorgde voor heel erg veel vertraging. Mijn advies; ga óf ‘s nachts rijden óf pas zaterdagochtend (richting Oostenrijk/ Zwitserland). Gelukkig reed het in Duitsland wel goed door. Rond middernacht kwamen we aan in een dorpje in de omgeving van Ulm waar Tamara onderweg hotelkamers had geregeld bij Hotel Krone in Nellingen. Heel fijn om zo toch ook even de nodige slaap te pakken en de volgende ochtend nog ‘maar’ 250 km af te hoeven leggen. Daar deden we vervolgens echter wel bijna 6 uur over, terwijl we in een enorme file stonden met heel veel Nederlanders compleet met dakkoffers. Zelfs toen we de afslag hadden genomen vlak voor de grens bij Oostenrijk om vervolgens binnendoor via de Fernenpasse naar het Ötztal te rijden.
Sleetje rijden
Net na lunchtijd kwamen we aan bij het appartement waar we zouden verblijven, dat werd dus snel de auto leeghalen. Ondertussen hadden we wel trek gekregen, toen we hier aan kwamen rijden hadden we bij een hotel een terras gezien dat toen nog leeg was maar het nu wel gezellig begon te worden. We zochten een plekje met uitzicht op de bergen en de sneeuw zodat de kinderen heerlijk konden spelen en energie kwijt konden na zoveel uur in de auto en wij heerlijk konden bijkomen. De eerste dag stond er niet heel veel op het programma dus konden we rustig acclimatiseren.
De kinderen hadden bij het appartement een sleetje gevonden die ze mochten gebruiken, dus die werd meteen meegesleept en bij het terras was er een soort iglo waar ze al snel vriendjes hadden gemaakt met andere Nederlandse kinderen. Toen de piste was gesloten ben ik even meegelopen zodat ze daar ook van de berg af konden roetsjen. Dat was een groot succes, ook al maakte dochterlief een keer een behoorlijke buiteling achterwaarts.
Ondertussen hadden ze wel trek gekregen dus na wat twijfel besloten we toch ook in het hotel te gaan eten. Veel andere keuze was er niet, en weer het bergweggetje af naar het dorp om boodschappen te doen zagen we op dat moment niet zo heel erg zitten. Het eten was ook prima en gelukkig was er nog een tafeltje vrij. Het eten gaat namelijk in twee rondes tussen zes en half acht en daarna nog één. De kinderen begonnen ondertussen al moe te worden, dus snel terug naar het appartement, wat nog geen 50 meter lopen is, om het bed in te duiken.
Skilessen
De volgende ochtend was het zo ver; de allereerste ‘echte’ skiles voor de kinderen. De oudste had eerder in snowworld wel eens een introductie bijgewoond maar nu gingen ze voor het ‘echie’. Het was even zoeken waar we moesten zijn, want op de plek die stond aangegeven was niets te vinden. Omdat het echter allemaal vrij dicht bij elkaar is, was ik lopend met de kinderen op de slee. Gelukkig waren we op tijd vertrokken en hadden we dat uurtje wel nodig. Bij de skischool kregen ze beneden de schoenen aangemeten, de ski’s en een helm en werden ze aangemeld voor de skiklas. Buiten stonden ze al te wachten en mochten ze naar de ‘gele band’ waar alle nieuwe kinderen eerst mochten laten zien wat ze konden, om daarna ingedeeld te worden in verschillende klasjes. De leeftijd varieerde van peuters van 2/3 jaar tot en met oudere kinderen. Wel slim systeem zo, omdat je dan niet puur op basis van ervaring maar ook echt op niveau ingedeeld wordt. Vervolgens ga je naar een piste of baan toe om te oefenen met pizzapunten en bochtjes maken.
Na twee uur zat de eerste skiles er op. Dus liep ik na wat foto’s gemaakt te hebben terug naar het appartement waar Tamara heerlijk in het zonnetje bij de konditorei zat en haalden we ze om twaalf uur met de auto op. De kinderen waren helemaal op en de jongste had felrode wangetjes dus hebben we ze thuis lekker in bed gestopt met tv aan, wat tomaatjes, komkommertjes en warme knakworstjes. Vooral zoonlief vond het erg pittig dus lieten we hem in bed liggen en bracht ik alleen de oudste terug voor de middagskiles. Best wel trots was ik om te zien hoe snel ze dingen oppikt en zo trots om haar de heuvel af te zien glijden. Zoonlief was ondertussen ook bijgekomen en wilde met mij mee naar de bakker om wat broodjes te halen.
Zwemmen
Toen we dochterlief gingen ophalen van de skiles hadden we de zwemtassen ingepakt om bij het Aqua Dome te gaan zwemmen. Dit is een thermen / sauna, waar ook kinderen welkom zijn. Sterker nog, er is een speciaal kindergedeelte met aquapark en glijbanen en animatie waar je je kind maximaal twee uur kan brengen zodat je zelf een bezoek kan brengen aan de spa. Na eerst in het kindergedeelte gezwommen te hebben, gingen we naar de thermen vanwaar je ook naar het buitenbad kan. Ondanks dat het buiten rond vriespunt was, was dit heerlijk. Het water was ook echt een aangename warme temperatuur zodat je heerlijk kan ontspannen. Van dat zwemmen krijg je natuurlijk wel trek dus schoven we aan in het restaurant voor het pastabuffet. Na nog even een duik in het water was het toch echt tijd om weer richting huis te gaan. Al geloof ik het wel dat je hier rustig de hele dag zou kunnen blijven.
Skilessen
Op maandag gingen de kinderen weer naar de skiles, in het begin had de jongste hier iets minder zin in toen hij de skischoenen aan kreeg. Maar eenmaal op ski’s was hij dat snel vergeten. Sterker nog, zelfs nadat de ene juf had gezegd dat het klaar was kreeg hij een andere nog zo ver dat hij nog een keer naar boven mocht om een keer naar beneden te gaan. Hij had duidelijk de smaak te pakken, terwijl de oudste er nu wel klaar mee was. Vandaag hadden ze echter maar een halve dag les, aangezien we die middag iets anders leuks op het programma hadden staan. Het zonnetje was ondertussen heerlijk gaan schijnen, dus zaten wij in een shirtje op het terras te genieten. Wij konden de kinderen zo af en toe wel voorbij zien komen (ik had ze bewust felle skikleding aangetrokken), maar zagen zij ons niet. Waardoor ze wat meer gefocust waren op de leraren. Eerst wilden de kinderen zo snel mogelijk naar huis, maar ze hadden ook dorst gekregen dus bleven we toch maar op het terras wat drinken. Daarna wilden ze daar toch ook wel eten en hebben ze nog even met de sleetjes gespeeld om van de heuvel naar beneden te glijden. Ze hadden samen de grootste lol. Omdat we nog even hadden voor de volgende afspraak en de kinderen toch graag hun zonnebril wilden hebben, gingen we terug naar het huisje waar ze toch ook weer even in bed zijn gekropen om uit te rusten.
Paardenkoets
Om drie uur waren we namelijk uitgenodigd voor een rondje met de paardenkoets. Waarbij was benadrukt er echt om drie uur te zijn, omdat de paarden maar beperkt inspanning mogen leveren. We waren precies op tijd, dus werden de paarden uit de stal gehaald en hoorden we de bellen klingelen. Ze werden voor de wagen gespannen en wij namen plaats achterin terwijl eerst de oudste voorop mocht en halverwege er geruild werd. Zo maakten we een rondje door het dal, wel een route die we ondertussen al een paar keer hadden gereden maar toch een erg leuke ervaring. We vormden ook echt een toeristische bezienswaardigheid en werden een paar keer op de foto gezet terwijl we genoten van het geweldige uitzicht.
Waterval
We hadden nog een paar uur en besloten af te dalen naar het dal, nadat we een bezoekje hadden gebracht aan de waterval. Het was even zoeken, want eerst waren we bij het begin van de wandelroute. Maar later kwamen we bij het uitzichtspunt op de waterval waar je ook mooi over het dal heen kan kijken. Zelfs van een afstandje kon je het gebulder goed horen.
Pizzapuntjes
Van al die pizzapuntjes oefenen met de ski’s krijg je natuurlijk wel trek in pizza. Daarom dat we richting het dal gingen op zoek naar een restaurant. Uiteindelijk kwamen we terecht in Längenfeld waar ze heerlijke pizza’s hadden. Toch waren de kinderen erg moe en heel veel trek hadden ze niet. Dus namen we een pizza in de doos mee terug naar het appartement waar ze nog even op hun tablets tv konden kijken voor ze gingen slapen.
Sneeuwspeeltuin
En toen zat helaas de korte trip er alweer op. Nadat de kinderen waren aangekleed en tv keken in bed kon ik alles rustig inpakken en nog even alvast aan dit verslag werken terwijl we wachten tot de zon verscheen. Het is echt een groot verschil tussen foto’s die in de zon gemaakt worden of zonder. Voordat we naar huis reden gingen we eerst nog even naar de sneeuwspeeltuin om voor de laatste keer met sneeuw te spelen.
Bij de enorme megasneeuwpop was er namelijk een heuse ‘sneeuwspeeltuin’. Een heuvel met verschillende banen waarvandaan je in een band naar beneden kon glijden. Dit vonden de kinderen helemaal geweldig! In volle vaart glijd je naar beneden dus dat moest mama natuurlijk ook even proberen ;-) Na een uurtje glijden was het helaas toch echt tijd om afscheid te nemen van Niederthai en voor de derde en laatste keer deze vakantie de afdaling te maken naar het Ötztal.
Hochoetz & Widiversum
Op de terugweg reden we langs Hochoetz, dit skioord ligt helemaal verscholen in de bergen en is bereikbaar met de Achterkogelnbahn. De kinderen wisten dit nog van Zwitserland en wilden heel graag naar boven. En wij stiekem ook wel, omdat het uitzicht dan toch echt heel anders is. Op het einde zagen we de vele skipistes al liggen, ook onder de lift. Je kon vanaf hier alle kanten op en het stond ook nog in verbinding met een ander skioord. Bij het panoramarestaurant op 2020 meter hoogte stapten we uit. Na het maken van wat foto’s bestelden we wat warms bij het buffet; van Kaiserschmarren tot pizza’s, curryworst en kindermenu’s voor de kinderen. Want die wilden het liefste zo snel mogelijk naar de speeltuin toe ;-)
Je vindt hier namelijk ook het Widiversum. Een enorme speeltuin waar je vooral in de zomer, als de sneeuw weg is, kan spelen. Maar ook nu een aantal toestellen en onder andere de glijbaan vrij zijn. Rondom het bergmeertje is een wandelpad vrijgemaakt zodat je een rondje kan wandelen of de panoramawandeling kan doen. Ook met wandelwagen was dit prima te doen.
Het uitzicht vanaf hier was echt schitterend en alleen daarom al een aanrader! In de winter vind je hier ook alle kinderskiklasjes. Heel grappig om te zien was toen een groepje kinderen het door had ze in een treintje mochten plaatsnemen om vervolgens naar boven te rijden van de piste. Dan hoeven ze niet met de stoeltjeslift naar boven en kunnen zo toch goed oefenen.
Naar huis
Na de lunch was het toch echt tijd om richting huis te gaan. De terugweg zouden we in één keer doen zodat we laat aan zouden komen maar gelukkig hebben de kinderen alle tijd om bij te komen en was er omdat het geen wisseldag was veel minder file. Nadat we Tamara in Nijmegen hadden afgezet kwamen we rond middernacht thuis waar papa al stond te wachten en de kinderen verder konden slapen in hun eigen bedjes.
Met een achtergrond als pedagoge is Linda goed thuis in de theoretische aspecten van het ouderschap. Toch erkent ze dat in de praktijk, als moeder, de dingen soms net iets anders uitpakken. Daarnaast heeft ze een zwak voor kwalitatief speelgoed.
Linda heeft een passie voor reizen en ontdekt graag nieuwe plekken en probeert de vele werkuren te balanceren door kostbare quality time door te brengen met haar gezin.
Het zijn deze persoonlijke ervaringen die haar inspireren om te schrijven, en daarom behoren gezinsgerelateerde onderwerpen tot haar favorieten. Spontane acties schuwt ze niet; Linda staat altijd open voor een beetje avontuur.
- Vliegen met baby’s en dreumesen - 28 April 2024
- LEGO Play Unstoppable Festival - 27 April 2024
- Het “Ik Word Vader” cadeau pakket voor toekomstig vaders - 26 April 2024
