Skip to Content

Vasa Previa; ervaringen, betekenis en symptomen herkennen

Vasa Previa; ervaringen, betekenis en symptomen herkennen

Tijdens de 20 wekenecho van mijn laatste zwangerschap bleek alles goed. Nou ja alles, bijna alles. De echoscopiste zat te draaien met die echokop, en te turen naar het scherm omdat ze vasa praevia vermoedde. ‘De placenta lag aan de lage kant, o nee toch niet hij ligt bovenaan. Huh?

Het lijkt alsof de placenta uit twee delen bestaat. Eén deel aan de bovenkant en er lijkt nog een klein deel aan de onderkant te liggen. En de navelstreng zit ook niet in het midden van de placenta, van het bovenste deel dan. Ach weet je, het zal wel loslopen.

Voor de vorm doen we rond 30 weken nog een echo om te kijken of dat onderste deel van de placenta voor de uitgang ligt. Maar eigenlijk is dat niet echt nodig.’ Aldus de echoscopiste.

In mijn hoofd ging het even heel snel: ‘tweedelige placenta, dat heb ik vaker gehoord, of ja bij iemand uit het groepje van de zwangerschapsgym van de oudste, en dat kindje heeft het ternauwernood overleefd!’. Bij mij gingen alle alarmbellen af!

Wat is vasa praevia?

Vasa praevia betekent dat er bloedvaten van de navelstreng voor de uitgang van de baarmoeder liggen. Het gaat dus niet om de navelstreng zelf.

De navelstreng is behoorlijk beschermd met allemaal weefsel eromheen. De mensen die ooit een navelstreng hebben doorgeknipt weten dit, je komt er niet zomaar doorheen.

Het gaat om bloedvaten die eigenlijk helemaal niet los horen te liggen in de baarmoeder. Als deze bloedvaten voor of in de buurt van de uitgang van de baarmoeder liggen spreek je van vasa praevia.

Er zijn twee manieren waarop die losse bloedvaten kunnen ontstaan:

Meerlobbige placenta

De eerste is door een meerlobbige placenta. Normaal gesproken hoor de placenta natuurlijk één mooi geheel te zijn.

Maar in zeldzame gevallen bestaat die uit twee of zelfs meer delen die met bloedvaten met elkaar verbonden zijn. Deze bloedvaten zijn onbeschermde bloedvaten en ze zijn dus kwetsbaar.

Velamenteuze navelstrenginsertie

De tweede manier waarbij vasa praevia kan ontstaan is door velamenteuze navelstrenginsertie.

Normaal gesproken komt de navelstreng keurig in het midden van de placenta uit. Maar is sommige gevallen komt deze uit in de vliezen.

Vanaf dat punt gaan er bloedvaten naar de placenta. Maar ook in dit geval zijn dat geen beschermde bloedvaten en zijn ze dus kwetsbaar.

Wat is het gevaarlijke van vasa praevia?

Als deze onbeschermde vaten dus in de buurt van de uitgang van de baarmoeder liggen dan spreek je van vasa praevia. Het is een aandoening dat heel gevaarlijk is voor de baby.

Als de vliezen breken kan het zijn dat de bloedvaten breken en dat het kindje doodbloedt. Het indalen van de baby is ook niet helemaal zonder gevaren.

En als je natuurlijk gaat bevallen dan moet het kindje dus langs die vaten waardoor ze op dat moment alsnog zullen breken, met alle gevolgen van dien.

Oké, dit klink heel eng allemaal. Daarom is het belangrijk om vasa praevia op tijd te diagnosticeren en ernaar te handelen.

Wat kun je er tegen doen?

Je kunt er niks tegen doen, die vaten die liggen er en tijdens de zwangerschap heeft de baby deze vaten nodig om in leven te blijven.

Tijdens het einde van je zwangerschap is het grootste gevaar dat je vliezen breken. Als er dan ook een bloedvat knapt dan kun je niet meer op tijd in het ziekenhuis komen.

De vasa praevia foundation pleit er dan ook voor dat vrouwen vanaf een week of 34 à 35 worden opgenomen in het ziekenhuis.

Daarnaast: als je vasa praevia hebt dan mag je niet natuurlijk bevallen, er moet een keizersnee uitgevoerd worden. E

n ook tijdens de keizersnede moet er heel goed opgelet worden waar ze gaan snijden. Want ook dan is er nog steeds een risico dat er een bloedvat doorgesneden wordt.

De keizersnede moet ook vroeg gepland worden, om het risico van het breken van de vliezen zo klein mogelijk te houden.

Eigenlijk moet de keizersnede rond de 36 weken worden gepland. Anders wordt het risico te groot. Maar daar wil lang niet elke arts in mee.

Lees ook: Keizersnede; Van kiezen tot voordelen voor geplande keizersnede en ervaringen hoe lang herstel

Te weinig aandacht

Op de één of andere manier wordt vasa praevia niet altijd serieus genomen door verloskundigen en artsen. En dat ondanks verhalen waarvan ik de rillingen over mijn rug krijg.

Die vrouw uit het groepje van de zwangerschapsgym bij mijn oudste werd ook niet serieus genomen.

Ik kan me haar verhaal nog goed herinneren, en ik zie haar nog steeds zo verslagen en bang op die bal zitten toen ze haar verhaal vertelde tijdens de gym.

Na een second option en een aantal heftige gesprekken met artsen had ze het voor elkaar dat ze met 37 weken haar dochtertje met een keizersnede wilden halen.

En toch ging het bijna mis. Met 35 en halve week braken haar vliezen thuis. Wonder boven wonder braken ze precies langs de bloedvaten, dat is levensreddend geweest voor haar baby.

De keizersnede was precisiewerk maar het is gelukt. Wat was het spannend.

De laatste jaren komt er wel zo hier en daar wat meer aandacht voor, maar nog lang niet elke verloskundige en gynaecoloog ziet de ernst in van deze situatie.

Onze ervaring

Ik voelde me heel erg bang na die twintigwekenecho. Ik wilde weten hoe het zat met die placenta en of er ook onbeschermde bloedvaten waren.

Ik maakte een afspraak met de verloskundige om mijn zorgen voor te leggen. Maar waar ik bang voor was dat gebeurde ook.

Ik werd niet serieus genomen en er werd een beetje om gelachen. Ik heb moeten praten als Brugman, maar uiteindelijk lukte het me om een extra echo in het ziekenhuis lot te peuteren.

Toen ik het ziekenhuis belde voor een afspraak werd ik gelukkig veel serieuzer genomen en ik mocht na twee weken al komen voor een extra echo.

Ondertussen had ik contact met die vrouw van de zwangerschapsgym gezocht en zij kon me heel veel vertellen over wat ik moest doen als het inderdaad vasa praevia bleek te zijn.

Tijdens de echo in het ziekenhuis leek er een wonder gebeurd. Het onderste stukje placenta leek weg te zijn. Er waren ook geen onbeschermde bloedvaten rondom de uitgang.

Het enige was dat de navelstreng niet in het midden van de placenta zat maar iets meer aan de zijkant.

Placenta ineens heel interessant

Met 30 weken mocht ik weer terugkomen om weer te kijken hoe het met de placenta was gesteld. En ook toen kregen we weer goed nieuws: de placenta bestond uit één deel, en die lag braaf bovenin, en er lagen ook geen onbeschermde bloedvaten. De opluchting was enorm!

Het enige was nog wel dat de navelstreng niet in het midden van de placenta uit kwam. Daar moest de verloskundige even rekening mee houden als de placenta geboren moest worden, verder was het niet gevaarlijk.

Na de bevalling van mijn oudste twee hadden mijn man en ik niet zo heel veel aandacht voor placenta, maar toen mijn dochtertje was geboren hebben we allebei wel even heel aandachtig naar de placenta gekeken.

Dat was dus het ding dat ons zo heeft beziggehouden tijdens de zwangerschap.

Wat moet je doen als je hier zelf mee te maken krijgt?

Mocht jij ook in zo’n situatie terechtkomen dat er sprake is van een meerlobbige placenta of dat de navelstreng niet in de placenta uitkomt, wees dan erg op je hoede.

Verstandig is om altijd even contact op te nemen met de vasa praevia foundation. Zij kunnen je informatie geven en kunnen je uitleggen wat er moet gebeuren.

Mocht jij ook een verloskundige of arts treffen die dit niet zo serieus neemt, dan kunnen ze je ook helpen met onderhanden, en ze weten ook in welk ziekenhuis je terecht kan waar artsen werken die hier wel goed mee omgaan!

Vasa Previa; ervaringen, betekenis en symptomen herkennen - Mamaliefde

Omschrijving van de afbeelding

Geke Douw