{"id":106418,"date":"2019-05-01T18:00:47","date_gmt":"2019-05-01T16:00:47","guid":{"rendered":"https:\/\/www.mamaliefde.nl\/?p=106418"},"modified":"2024-03-11T18:27:17","modified_gmt":"2024-03-11T17:27:17","slug":"rammelende-eierstokken-klapperende-symptomen-stoppen","status":"publish","type":"post","link":"https:\/\/www.mamaliefde.nl\/rammelende-eierstokken-klapperende-symptomen-stoppen\/","title":{"rendered":"Rammelende klapperende eierstokken; wat zijn symptomen en hoe te stoppen?"},"content":{"rendered":"\n

Een paar weken na de geboorte van mijn tweede zoontje kwam mijn jongere nicht op kraamvisite. Ze was toen een jaar of 22 en was nog aan het studeren. Ze heeft mijn zoontje vastgehouden en ze heeft er een paar foto’s van gemaakt. Die foto’s stuurde ze door naar een appgroep met haar medestudenten. <\/em><\/p>\n\n\n\n

De reacties die ze van de meiden terugkreeg waren allemaal in de trant van: ahhhh, klapperende eierstokken! Wat is dat toch dat als meiden\/vrouwen een baby zien dat ze denken: ik wil ook!<\/em><\/p>\n\n\n\n\n\n\n\n

Kinderen krijgen: een droom!<\/h2>\n\n\n\n

Al vanaf dat ik klein was wist ik dat ik moeder wilde worden. Ik kom uit een gezin met drie meiden en een jongen en dat was lang ook mijn eigen ideaalbeeld voor hoe ik mijn eigen gezin er later uit moest zien. <\/p>\n\n\n\n

Toen ik tiener werd vond ik zwangere vrouwen fascinerend. In die buik groeide echt een baby, een echte dus! En als de baby goed genoeg is gegroeid dan wordt het geboren, dan komt er dus een mens uit een mens.<\/p>\n\n\n\n

En daarna…. kun je die baby dan net zo vaak knuffelen als je wilt! En ik zou natuurlijk de beste moeder van de hele wereld worden. Ik zou nooit boos zijn, maar wel duidelijk. <\/p>\n\n\n\n

Mijn kinderen zouden zich houden aan de regels en ze zouden er altijd spic en span uitzien. Een droom!<\/p>\n\n\n\n

De ware liefde<\/h2>\n\n\n\n

Ik kwam al vrij jong mijn man tegen. Ik geloof niet echt in ‘de ware liefde’, maar ik ben ervan overtuigd dat er op deze wereld een aantal mannen rondlopen met wie ik getrouwd had kunnen zijn. <\/p>\n\n\n\n

De eerste de beste van hen die ik tegenkwam daar trouwde ik mee. Logisch. We trouwen vrij vroeg, nog tijdens onze studies, maar we wilden wel onze studies afmaken voordat we aan kinderen wilden ‘beginnen’. <\/p>\n\n\n\n

Nou ja beginnen, ergens heb ik altijd het gevoel gehad dat het bij ons niet helemaal vanzelf zou gaan. Mijn voorgevoel klopt uiteindelijk ook.<\/p>\n\n\n\n

Stomme pil!<\/h2>\n\n\n\n

Ik weet niet waarom, maar ik vond het moeilijk om de pil door te blijven slikken. Ik wilde heel graag alvast stoppen. Mede omdat ik een voorgevoel had dat het niet helemaal vanzelf zou gaan.<\/p>\n\n\n\n

Maar mijn eierstokken klapperden bijna mijn buik uit! Toen mijn studie klaar was ben ik gestopt met de pil. Ondertussen kreeg ik een baan en het zwanger worden liet wat op zich wachten. <\/p>\n\n\n\n

Na een jaar bleek ik pcos te hebben. Gelukkig viel de behandeling mee, na wat onderzoeken en medicijnen werd ik zwanger.<\/p>\n\n\n\n

Waarom perse nu?<\/h2>\n\n\n\n

Achteraf vraag ik me echt af waarom ik zo graag zo snel mogelijk zwanger wilde worden. Verstandelijk gezien was het misschien beter geweest om nog even een paar jaar te wachten. <\/p>\n\n\n\n

Ik had net mijn baan en ik had daar misschien meer uit kunnen halen als er niet zo snel al een verlof tussen kwam en daarna het bijna onvermijdelijke ‘minder werken vanwege de baby’. <\/p>\n\n\n\n

We waren net getrouwd, misschien had ik meer kunnen genieten van het samenzijn en mooie reizen kunnen maken.<\/p>\n\n\n\n

En bovendien ik was nog jong, 24 jaar, dus waarom zo’n haast? Begrijp me niet verkeerd, ik ben superblij met mijn kinderen. Ik zou ze niet willen missen, en ergens vind ik het ook wel fijn om een jonge moeder te zijn. <\/p>\n\n\n\n

Maar soms vraag ik me af waarom ik niet wat meer heb kunnen genieten van de tijd ervoor.<\/p>\n\n\n\n

Klapperende eierstokken<\/h2>\n\n\n\n

Eigenlijk kan ik maar één verklaring vinden waarom ik zo vroeg zwanger wilde worden: klapperende eierstokken! Ik wilde wel genieten van de tijd samen, de betrekkelijke rust en mijn superleuke, net nieuwe baan. <\/p>\n\n\n\n

Maar op de één of andere manier lukte dat niet. Ik had het gevoel dat er iets miste. Ik weet niet wat het is, maar dat gevoel is gewoon heel sterk. En dus niet alleen maar bij vrouwen die een biologische klok hebben tikken, maar ook bij jonge vrouwen. <\/p>\n\n\n\n

Het is een oergevoel die het soms kan winnen van het logisch denkvermogen.<\/p>\n\n\n\n

Drie kinderen<\/h2>\n\n\n\n

Inmiddels ben ik 7 jaar en drie kinderen verder. Ik voel me dankbaar dat één van mijn dromen, het kinderen krijgen, is uitgekomen. Dat ik het heb mee mogen maken, drie keer zelfs, dat er een baby in mijn buik groeit, en dat het geboren werd (oké dat deed wel zeer, maar was ook mooi), en dat ik daarna eindeloos mijn baby mocht knuffelen.<\/p>\n\n\n\n

Mijn huis en mijn leven zijn nu voor het grootste gedeelte gevuld met kinderen. Ik geniet er volop van.<\/p>\n\n\n\n

Nee het is niet zoals in mijn dromen. Ik ben helaas een stuk minder perfecte moeder als dat ik zou willen zijn.<\/p>\n\n\n\n

Mijn kinderen luisteren lang niet altijd en lopen soms in te kleine kleren, of in kleren met vlekken of met gaten in hun broeken rond. Maar toch, ik houd zo zielsveel van ze, en nog steeds probeer ik lekker vaak te knuffelen!<\/p>\n\n\n\n

Hoe nu verder?<\/h2>\n\n\n\n

Maar goed, hoe nu verder? Ik ben inmiddels wel 7 jaar ouder dan toen, en ook 7 jaar wijzer (scheelt niet veel, maar toch iets ?) Verstandelijk zeg ik, ik moet geen zwangerschap meer willen. <\/p>\n\n\n\n

De laatste was erg zwaar en wil ik dat echt nog een keer? Daarnaast hebben wij slecht slapende kinderen, kan daar echt nog eentje bij? <\/p>\n\n\n\n

En daarbij denken mijn man en ik er al een tijdje aan om ons gezin open te stellen voor een pleegkind<\/a>, als ons gezin daar de mogelijkheid voor geeft.<\/p>\n\n\n\n

Als er nog een kindje van onszelf bijkomt, heb ik het gevoel dat het huis wel vol is en dat er geen plekje over is voor een eventueel pleegkindje. <\/p>\n\n\n\n

Maar het gekke is dat ik nog steeds een klein beetje onrust voel, bijvoorbeeld als ik zwangere vriendinnen zie. Ik ben nu 31 jaar, dus ik heb nog tijd genoeg om te kijken of ik nog een keer zwanger kan worden…<\/p>\n\n\n\n

Nuchtere mannen<\/h2>\n\n\n\n

Klapperende eierstokken, ik blijf het echt iets bijzonders vinden. Een soort oergevoel om jezelf te willen voortplanten. Je weet dat het zwaar zal worden, zwangerschap, bevallen, baby. Maar het verlangen naar een kind van jezelf kan best wel sterk zijn. <\/p>\n\n\n\n

Zo af en toe maak ik grapjes naar mijn man met vragen of ons dochtertje echt de jongste is. Gelukkig is hij een stuk nuchterder. Dat kan me helpen om weer uit te gaan van mijn verstand. <\/p>\n\n\n\n

Ik moet mijn eierstokken maar rustig gaan toespreken: ‘lieve eierstokken, ik wil je bedanken voor je werk de afgelopen jaren. Maar ik denk echt dat het het beste is als je nu van je welverdiende rust gaat genieten’.<\/p>\n\n\n\n