Skip to Content

‘Welterusten, Kleine Beer’ Theater Terra recensie

‘Welterusten, Kleine Beer’ Theater Terra recensie

Kleine beer springt op zijn bed en slaakt een zucht, springt naar de andere kant van zijn bed en zucht nog harder. Zelfs rare sprongen en nog hardere zuchten helpen niet. Kleine beer kan gewoon niet slapen. In ‘Welterusten, Kleine beer’ worden we meegenomen in de dromen van een meisje en haar knuffelbeer. Theater Terra brengt wederom een meer dan geslaagde familiemusical op het toneel gebaseerd op een kinderboek.

Onze kennismaking met Kleine beer

Martin Waddell en Barbara Firth schreven en tekenden de bekende boeken van Kleine beer. Wereldwijd werden er al meer dan 7 miljoen boeken van verkocht, maar heel eerlijk… ik kende ze nog niet. Nou ja, ik kende de kaft.

Tijdens mijn werk in het Millingse kulturhus vertelde ik aan de bibliothecaresse dat Liam en ik de musical mochten bezoeken. Een paar tellen later kwam ze naar mijn werkplek met het boek in handen. Vluchtig even doorgelezen en ik was meteen verknocht aan dit verhaal.

Toevallig lag op het werk bij de bso ook een exemplaar. Die heb ik maar even mee naar huis genomen om voor te lezen. Alvast even wat voorbereiding aan Liam telkens voor het slapen gaan. De verhalen vielen bij hem ook in de smaak.

Van boek naar theater

Theater Terra is sterk in het vertalen van kinderboeken naar het toneel. De verhalen van Kikker (Max Velthuijs), Raad eens hoeveel ik van je hou (Sam McBratney) en De Kabouter (Rien Poortvliet) zijn slechts enkele voorlopers die eerder in de theaters speelden.

Door middel van poppenspel en sterke decors wordt het complete publiek meegezogen in de verhalen. Het meest vervelende van deze voorstellingen is dat ze een einde hebben. Na een uur heb je altijd het gevoel: “Jammer dat het al afgelopen is.”

Sinds kort ontvangt Theater Terra geen subsidies meer. Vorig jaar werden daarom nog enkele voorstellingen uitgesteld. Dit jaar brengt de theatergroep geheel op eigen kracht ‘Welterusten, Kleine beer’ op de planken en later volgt ‘De Kleine Zeemeermin’. Het boek ‘Welterusten, Kleine beer’ staat al ongeveer dertig jaar in de internationale bestsellerslijst voor kinderboeken.

Nooit eerder werden er rechten uitgegeven om het boek te vertalen naar het theater. Wat dat betreft vormt het meteen een primeur. Nog leuker is dat het gespeelde verhaal een combinatie van vier Kleine beerverhalen is. Buiten voorstellingen in Nederland en Vlaanderen volgen er mogelijk ook voorstellingen elders op de wereld. Net als ‘Dribbel’ bijvoorbeeld.

Droom in droom

In een hoek van het podium staat een bed, het is tijd om te gaan slapen voor Masja. Echter wil ze niet gaan slapen, want het is zo donker op haar kamer. Haar vader plaatst een extra lichtje en gaat terug naar zijn stoel om te kunnen lezen.

Ken je het verhaal van Kleine beer, dan weet je dat dit eigenlijk het verhaal van het beertje is. Masja heeft een knuffelbeer waar ze mee slaapt, maar slapen lukt echt niet en dus besluit ze om de Kleine beer verhalen te gaan vertellen.

De knuffelbeer komt tot leven. Bij de eerste oogopslag op deze pop word je spontaan verliefd. Kleine beer vraagt het meisje om haar dromen over hem te vertellen en daar begint het grotere geheel. Grote beer komt uit zijn boomhol en neemt een vaderlijke rol op naar Kleine beer toe.

Kleine beer wil graag spelen, maar Grote beer moet nog een heleboel klusjes doen. De kleine beer besluit dan maar te helpen maar mist elke keer de kracht of de slimheid om de taken goed te doen. Spelen wordt telkens uitgesteld tot teleurstelling van het beertje.

Als Grote beer halverwege de voorstelling in slaap valt en Kleine beer ook maar een dutje gaat doen, komt de droom van Kleine beer als intermezzo. Het is dus een droom in een droom. Om het jonge publiek geen lang stuk achter elkaar te laten zien en de spanningsboog even te verleggen, speelt poppemannetje een rol.

Niet één, niet twee maar drie poppemannetjes maken een circusachtige voorstelling met rare bewegingen, sprongen en uitgerekte nekken en benen. Even wat luchtigs tussendoor zonder echt verhaal, nou ja een verhaal dat je er zo bij kan fantaseren.

Tegen het einde van de voorstelling komen we eigenlijk weer terug bij het begin. Nu is het beer die niet kan slapen en niet het meisje. De voorstelling volgt het kinderboek weer en verhaalt over Grote beer die telkens een extra lantaarntje komt brengen om het minder donker te maken.

Als dan buiten het nog donker is laat Grote beer de maan en de sterren zien die hij speciaal voor Kleine beer gehaald heeft. Even zien we de twee beren in het maanlicht zitten, precies zoals Grote haas en Hazeltje deden in ‘Raad eens hoeveel ik van je hou’.

Verliefd op kleine beer

Kathelijne Monnens heeft net als in eerdere producties van Theater Terra weer een staaltje vakmanschap laten zien bij het ontwerpen van de kostuums en poppen. De ijsvogeltjes die werken als handschoenen, een eekhoorn en kleinere insecten die op subtiele wijze hun werk doen. Grote beer is van een ander kaliber.

Net als in De Kabouter zien we hier een pop die deels aangetrokken wordt als kostuum en deels vanaf achteren bestuurd. De voeten van de speler zitten in de poten waardoor Grote beer echt lijkt te lopen. Voor de bewegingen van de armen en het hoofd worden de handen gebruikt, soms van twee spelers tegelijk.

Kleine beer heeft een uiterlijk gekregen waarbij je direct smelt als je de gelaatsuitdrukkingen ziet. Door ogenschijnlijk simpele bewegingen neemt het beertje allerlei emoties aan. Ook deze pop wordt regelmatig bestuurd door twee spelers.

De samenwerking hierin is zo knap dat je direct alles gelooft. Je wilt de spelers erbij wegdenken en haast lukt dat ook. Het mooie hierbij is dat de gelaatsuidrukkingen van speler Wesley de Ridder het hele spel enkel versterken. De stem die hij Kleine beer heeft gegeven klopt helemaal. Een peuter, zonder té overdreven kinderlijk te zijn.

De liefde die de spelers en productie aan het spel geven was tijdens het persmoment te voelen als De Ridder met Kleine beer op de armen naar Dick Feld (script en liedteksten) loopt en ze samen naar het beertje kijken alsof het leeft.

Tijdens het foto’s maken op het toneel kwamen Liam en ik behoorlijk dichtbij het beertje, best spannend vond de kleine man. Van ver af doen de mimieken het al goed, maar van dichtbij smelt je nog veel meer. Zeker als hij recht in je camera kijkt.

Helaas een eind

Na een uur voorstelling zonder pauze komt ‘Welterusten, Kleine beer’ tot een einde. Het doek gaat dicht en het applaus klinkt. Speciaal voor vandaag komen de creatives ook het podium op en krijgt ieder een bos bloemen. Een uur voorstelling lijkt misschien lang voor kleine kinderen (vanaf 4 jaar), maar eerlijk gezegd heb ik geen enkele huil of schreeuw gehoord.

Hooguit eentje van absoluut plezier bij hilarische stukjes in het spel zelf. Liam bij mij op schoot, de mensen voor hem hadden hun hoofd in beeld gezet, en heeft de volle tijd genoten. Geen enkel moment verslapte de aandacht.

Het zal me niet verbazen als wanneer het langer geduurd had, hij er totaal geen probleem mee zou hebben. Met hem een heleboel kinderen en ouders ook niet. Heel eerlijk vond ikzelf het ook enorm jammer dat het al afgelopen was. Deze voorstelling is zo leuk, dat je enkel maar denkt: MEER!

Cast en makers: Wesley de Ridder, Linda Korevaar, Marieke Labeur & Robin Hissink
Naar de boeken van: Martin Wadell & Barbara Firth
Script & liedteksten: Dick Feld
Muziek & regie: Fons Merkies
Decorontwerp: Joris van Veldhoven
Poppen- & Kostuumontwerp: Kathelijne Monnens
Lichtontwerp: Bart van den Heuvel
Geluidsontwerp: Erwin van den Broek
Productieleider: Lonneke Tolman
Producent: Michiel Morssinkhof

Volgend jaar nieuwe verhalen van Kikker

Eén van de meest bekende karakters die Theater Terra tot leven brengt, is Kikker van Max Velthuijs. Hier thuis hebben we twee van de musicals op dvd staan. Heel toevallig zat één van de spelers uit ‘Kikker in de wolken’ schuin voor me in het publiek. Aan het einde hebben we samen even een praatje gemaakt en geproost op een succesvolle première.

Tijdens het persmoment stond er een dame bij het toneel die enorm onder de indruk was van de voorstelling. Ondanks dat ze geen pers was bleef ze staan. Ze vertelde me dat zij voor haar werk toegang had tot de archieven van de uitgeverij en gestuit was op nooit uitgegeven verhalen van Kikker. Deze verhalen zullen volgend jaar de basis zijn van de nieuwe voorstelling. Kikker heb ik nooit live kunnen zien, dus ik kan niet wachten om Liam hier mee naartoe te nemen.

Meer informatie vind je hier.

Redactie Reis-liefde

Leave a comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

    Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.