Skip to Content

Oorlogje spelen kinderen; verbieden schiet- of geweldspeelgoed of toch toestaan?

Oorlogje spelen kinderen; verbieden schiet- of geweldspeelgoed of toch toestaan?

Onze dochters hebben het ‘schieten’ en daarmee oorlogje spelen als iets positiefs beschouwd. Want dan hoor je bij hun mooie roze team. Daar zou ik zelf nooit aan gedacht hebben.

Ook als kinderen YouTube hebben ontdekt zullen ze zien dat hun grote ‘voorbeelden’ graag schietspelletjes spelen digitaal en zullen ze dat zelf ook willen proberen.

‘Pieuw pieuw!’ hoor ik achter mij. Ik kijk om en zie mijn dochters met hun paraplu naar elkaar schieten. Hun paraplu is een fantasiepieuwer geworden. ‘Oh kijk, een vrouw met een roze jas, die moeten we ook pieuwen! Pieuw pieuw’, roept mijn dochter.
– ‘Stop meiden! Niet schieten op anderen’, hoor ik mezelf zeggen.
‘Maar mam, we schieten niet, we pieuwen’, verdedigt mijn dochter van 8 jaar zichzelf.
– ‘Ik vind het geen fijn idee als je op anderen pieuwt. Mensen denken dan toch dat je op hen schiet met een pistool.’
‘Maar we pieuwen haar, omdat ze een mooie roze jas aan heeft. Ze mag dan in ons team horen.’

Oorlogje spelen

Vroeger kon mijn broer er geen genoeg van krijgen. Hij speelde het liefst elke dag oorlogje met zijn vriend. In het bos bij ons achter had hij zelfs een hele ondergrondse hut gebouwd. Een soort schuilkelder.

Hij hoorde bij ‘The A-team’. Ken je dat programma van vroeger nog? Hij was altijd B.A. Baracus. Maar wel een B.A. die in het vliegtuig durfde.

In dat programma werd er veel geschoten en er werd altijd een magnifieke oplossing bedacht om uit een benarde situatie te komen. Bijvoorbeeld om goede mensen te helpen ontsnappen uit de gevangenis.

Door zichzelf te verkleden als dame, de helikopter te verbouwen als een groot gebouw of hun bus in het bos neer te zetten als boom waar ze uit konden schieten als de politie hun op de hielen zat. Je leest het al, ik keek vaak mee.

Kinderspel

In die tijd keek ik op naar mijn broer en vond ik het maar wat stoer als ik mee mocht spelen met hem en zijn grote vrienden. En één keer mocht ik zelfs mee naar hun zelfgemaakte ‘bunker’.

Ik pakte een stok en schoot vrolijk mee en verschool me achter de boom. Ik liet me zelfs af en toe vallen op de grond, net alsof ik geraakt was.

Gelukkig kwam mijn vriendinnetje er dan aangesneld en was zij getransformeerd in een dokter. Die mijn been op wonderbaarlijke wijze binnen één minuut weer heelde.

Als kind zag ik er geen kwaad in om ‘oorlogje’ te spelen. We renden vrolijk achter elkaar aan in het bos en we raakten gewond, maar gingen nooit dood. Bovendien waren het niet altijd twee dezelfde kampen.

De kampen wisselden steeds, zodat opeens je grootste vijand je bondgenoot werd. Het kon allemaal in onze wereld. En ik denk dat dit voor alle kinderen geldt. Als kind zie je er geen kwaad in als je ‘oorlogje’ speelt.

Met de kennis van nu

Nu ik ouder ben, voelt het anders. Ik merk het al aan mijn primaire reactie naar mijn kinderen toe. ‘Niet op andere mensen schieten, meiden!’

Want als iemand nu met een voorwerp op mij richt, dan ervaar ik dat persoonlijk als iets negatiefs. Ik voel me aangevallen. En ik denk terug aan alle verhalen die ik vernomen heb over oorlogen.

Ik schiet in de verdediging en voel me niet veilig. De verhouding van macht verschuift en we zijn niet meer gelijk.

Misschien komt dit omdat ik gevormd ben door de wereld om mij heen. Ik heb meer kennis gekregen van de geschiedenis van de wereld en het leed wat men is aangedaan door de jaren heen door de verschillende oorlogen

Ik heb met mensen gesproken die een oorlog hebben meegemaakt en dat beeld is niet fraai. Het is iets wat ik zelf nooit zou willen meemaken. Ik denk dat dit maakt dat mijn beeldvorming is veranderd ten opzichte van het 8-jarige meisje wat graag met haar broer oorlogje speelde.

Mogen mijn kinderen nu wel of geen oorlogje spelen?

Alle ouders bepalen zelf of hun kinderen wel of geen oorlogje mogen spelen. In mijn geval mogen mijn dochters nu even niet met hun ‘pieuwerd’ op anderen richten. Je weet nooit hoe dit op andere voorbijgangers overkomt die langsfietsen. Je kent hun verleden niet.

Het is goed om in gesprek te gaan met je kinderen. Als ze oorlogje spelen heel leuk vinden, dan is het belangrijk om hier ook naar te luisteren. Het is dan zoeken naar de gulden middenweg. Wat is voor jou en voor jouw kind acceptabel?

Uitleg

Leg uit wat oorlog echt betekent. Hoe is het voor mensen geweest die de oorlog hebben meegemaakt? Wat zijn de gevolgen van oorlog? Hoe kunnen mensen reageren als je een pistool op hen richt?

Het is niet alleen maar een simpel spelletje van op elkaar schieten of pieuwen. Er zit bij volwassen mensen meer achter.

Alternatieven schietspeelgoed

Welke alternatieven zijn er?

  • Richt op iets anders. Je kunt er voor kiezen om je kinderen wel met pistolen/stokken/paraplu’s te laten schieten. Maar dan voorwerpen. Bijvoorbeeld op bomen, stilstaande auto’s of alle roze spullen die je tegenkomt (die niet aan mensen vastzitten 😊). Of laat ze bijvoorbeeld met nerf-guns op een doel schieten.
  • In de eigen achtertuin. Je mag op elkaar schieten als je het alleen in de tuin doet. En natuurlijk als je broertje en zusje het ook goedkeuren zoals met een waterpistool.
  • Speel als ouder ook mee. Kinderen vinden het te gek als jij als ouder ook meespeelt met hun fantasiespelletjes. Dit doe je misschien al wanneer ze een lekkere zandtaart voor je bakken. Pieuw ook eens op je eigen kinderen. Het is best wel lachen hoe ze reageren op een ‘schot’ van jou.
  • Doelwitten. Zet doelwitten neer in de tuin. Opvallende maar ook onopvallende. En laat ze deze omgooien met dennenappels.
  • Waterpistolen. Waterpistolen vind ik zelf vrij onschuldig en hiervan zie je duidelijk dat het geen ‘echte’ pistolen zijn. Misschien is dit voor jullie ook een goed alternatief in de zomer.
  • Lasergamen. Het ligt aan de leeftijd van je kinderen, maar lasergamen is een leuk alternatief om een keer te spelen met je kinderen. Ze mogen dan helemaal los gaan door op je te schieten. En jij natuurlijk ook op hen. Kinderen tegen de papa’s en mama’s. Dat is toch de ultieme wens van kinderen.

Wel of niet

Welke keuze je ook maakt, het is aan jou als ouder. Als je er maar goed over nadenkt en uit kunt leggen aan je kinderen of anderen. Wie weet zie ik je nog eens op de lasergamebaan 😊.

Anita Schokker