Skip to Content

Week van Snoep Goed

Week van Snoep Goed

Mag ik een snoepje? Een vraag die geregeld uit een kindermondje vloeit. En waarschijnlijk één van de meest voorkomende gestelde vraag.

Ik weet niet welke vraag deze strijd wint; mag ik een snoepje of wat eten we vandaag? Maar wat ik wél zeker weet is dat beide vragen dagelijks meerdere keren gesteld worden, in ieder geval bij mij in huis.

Maar ja, zeg nou zelf, bij deze foto krijg je toch ook instant trek. De kleuren, het suiker, die glimmende schittering, het mondje. Je krijgt er direct zelf een glimlach van.

Snoep is een blijmaker

Snoep is een vertrouwd goedje, je weet dat je hier blij van wordt en dat je er ook anderen blij mee maakt. Is iemand ziek of gewond, dan geef je als troost iets lekkers om op te knabbelen, een zouten snack een stukje fruit en een stukje chocola of rolletje drop.

Een jarige vraagt vaak geld, die krijgt er dus ook vaak iets te snoepen bij, want enkel geld geven is saai. Een bezoekje aan een pretpark, speeltuin of kermis kan nooit zonder een stop bij een snoepkraam.

Moeders, oma’s of oudtantes verwennen we ook graag met een doos bonbons of andere chocola, daar worden ze blij van dus dat geeft extra graag weg. Snoep als troost of als beloning geven aan een ander, wie doet het niet?

Wie de avondvierdaagse heeft uitgelopen mag op de laatste dag vol snoepkettingen om de nek door de straten de laatste keer die route lopen. De ketting om je nek is een welverdiende beloning, misschien voelt die beloning zelfs nog wel groter dan de medaille die je op het laatst krijgt opgespeld.

Stiekem liep je ook vooral voor dat snoep, dat is gewoon lekker en ja ook echt helemaal en alleen voor jou! Je voelt je de koning te rijk met jou berg die je met niemand hoeft te delen.

Een jarige op school wordt altijd door de klas heel hartelijk ontvangen die dag. Niet omdat de klasgenoten je allerbeste vrienden zijn, maar vandaag ga jij hen trakteren met iets lekkers!

Vroeger toen ik op de basisschool zat bleef het altijd lange tijd een verrassing wat de traktatie was. Na het feestritueel en zingen ging een theedoek van de mand of schaal af en toen pas zagen we wat we zouden krijgen.

Soms chips, soms snoep en soms een prikker met kaas en worst. Bij het zien van snoep werd er altijd het enthousiast gereageerd.

Ik weet ook nog heel goed dat ik vroeger met een vaste groep buurtkinderen buiten speelden en dat we precies wisten bij wie we het lekkerste snoep konden krijgen. Daar belden we dus altijd als laatste aan, daar was succes verzekerd en bij elke deur waar we daarvoor nog iets kregen was een extra leuke beloning.

Weet je nog…..?

Week van Snoep Goed - Mamaliefde

Ik las onlangs nog een leuk stukje in een tijdschrift over snoep van vroeger. Er werd aan willekeurige mensen gevraagd wat zij nog konden herinneren van vroeger en het snoepgoed wat er toen te koop was.

Nostalgie, terug naar de tijd, het geluid van een rinkelend belletje bij het openen van de kruidenierswinkel, de kauwgomballenautomaat op de hoek van een straat. Mensen hebben direct hele verhalen bij deze herinnering en vertellen ze altijd met een glinstering in de ogen.

Zelfs mensen die lijden aan dementie en niet meer weten wat ze zojuist hebben gegeten kunnen feilloos opsommen wat je met een gulden allemaal kon kopen.

En dit soort verhalen brengen mij weer meteen terug naar mijn eigen jeugd. Hoe ik als klein meisje elke zaterdag mee ging met mijn vader naar de supermarkt om te helpen bij de wekelijkse boodschappen.

Op zaterdag kreeg ik ook altijd mijn zakgeld, 2 kwartjes in de week en na mijn verjaardag kreeg ik opslag. Ik mocht kiezen of ik voor of na de supermarkt langs de snoepwinkel wilde gaan.

Oef dát was al een flinke keuze op zich. Vaak koos ik uiteraard om eerst langs het snoep te gaan, dan was de buit in ieder geval binnen. En dan begon de echte onmogelijke opgave.

Kiezen en uitrekenen of ik kon betalen en proberen met die 50 cent de meeste snoepjes in het zakje te kunnen doen. Dit duurde altijd wel even en mijn vader stond geregeld ongeduldig met de sleutelbos in zijn jaszak te rommelen om daarmee aan te geven dat ik moest afronden.

Altijd lichte stress en paniek dus zodra ik sleutels hoorden tikken.

Arme man denk ik nu pas jaren later en inmiddels zelf dus moeder van drie kinderen. Ook mijn geduld is met de jaren ingekort en ik snap nu heel goed hoe vervelend het kan zijn om een besluiteloos kind voor een snoeprek te zien staan.

Wetende hoe belangrijk dít moment voor die kleine is, terwijl je zelf denkt joh, pak gewoon wat!

Dat ga ik als moeder zijnde dus anders aanpakken. No way dat ik met maar liefst drie van die hummels in een winkel moet afwachten tot er een keuze is gemaakt. Dan kunnen ze in die winkel wel een bankstel neerzetten haha.

Stel een passende huisregel toe

Nee wij kopen zelf snoep, verschillende soorten zakjes en dat beland in een grote glazen pot waar de kinderen zelf bij kunnen. De regel is twee snoepjes per dag en ze mogen pakken wanneer ze dat zelf willen.

OK, een heldere regel, maar het helpt niets. De regel wordt per keer veranderd. Het was toch 2 per keer? Dit zijn wel hele kleine snoepjes, dan mag ik best een handje. Of je krijgt een Rutte opmerking Nee hoor, ik heb nog niks gepakt, daar heb ik geen actieve herinnering aan

Tja en als en president hiermee weg kan komen kun je het je eigen kroost ook niet kwalijk nemen…..en stiekem vind ik het nog leuk ook, zo gevat en die snoetjes kan ik onmogelijk weerstaan, dat weten ze en maken er maar al te goed gebruik van, of misbruik in dit geval haha

Houd het relax, zonder strijd 

Ik wil ook geen strijd met ze aan gaan over wat ze wel en niet mogen eten. We hebben op zich redelijk gezonde producten in huis, geen al te luxe koeken bij de koffie of thee, alleen op vrijdag- en zaterdagavond is er chips op tafel en tja als de snoeppot leeg is dan heb je pech tot zaterdag.

Hoe zuiniger je pakt hoe langer profijt je ervan hebt dus.

En willen ze écht per sé meer, dan kopen ze het zelf maar van eigen geld.

Ja daag krijg je dan meteen, haha ook dat verandert de trek dus!

Het blijft een lastig onderwerp, snoep. Waar doe je goed aan, wat is wijs, hoe leer je jonge kinderen hier verstandig mee om te gaan? 

Probeer snoep nooit in te zetten als troost oplossing. Is je kind gevallen, heeft het een zere knie? Geef dan een knuffel, een kusje, een aai over de bol. Dat is genoeg!

Maak er vooral geen beloning van

Snoep als beloning kan ook een verkeerde uitwerking hebben. Goed bedoeld misschien om je kleine spruit bijvoorbeeld na vier dagen op rij een marathon te zien lopen vol te hangen met zelf in elkaar geknutselde snoepkettingen.

Maar het gevaar is wel dat je kind enkel om deze reden meeloopt en voorbij gaat aan de saamhorigheid en het sociale stuk van dit evenement.

Het lopen met een groep waar je bij hoort, het actief bezig zijn samen, het oppeppen van elkaar om door te blijven lopen als je er doorheen zit. Een gemiste kans, want juist dit zijn kostbare ervaringen voor je kids.

Pak gewoon af en toe een snoepje, zomaar zonder reden of excuus. Niet als beloning omdat je vandaag wel je appel op hebt gegeten, niet omdat je verdrietig bent of pijn hebt. Enkel en alleen maar omdat je er trek in hebt en je nog maar één snoepje op hebt en dus nog één tegoed hebt, meer niet.

Ik denk dat op zo’n manier verstandig met snoep in de week omgegaan kan worden. Loopt het toch de spuigaten uit, probeer dan de voorraad in huis te beperken en kies voor producten die bijvoorbeeld suikervrij zijn.

Isabell
Latest posts by Isabell (see all)