Skip to Content

Hotel mama; waar zouden we zonder zijn?

Hotel mama; waar zouden we zonder zijn?

Je hebt ze vast ook al weleens gezien: die bordjes met ‘hotel mama’ erop. Grappig maar stiekem ook zo waar, want waar zouden we zijn zonder mama? Ze zijn er in meerdere variaties, maar het komt er allemaal op neer dat we als moeder van alles doen voor ons kind. Was- en strijkservice, taxidienst, onbeperkt eten en drinken, altijd open en ga zo maar door.

Maar de grote vraag is natuurlijk: is dat alleen zo bij pubers of juist bij peutertjes? En doen we het niet gewoon een beetje zelf? En nog stiekemer: waar zou je zelf zijn zonder jouw mama?

Wanneer is ‘hotel mama’ opengegaan?

Hotel mama bestaat eigenlijk al vanaf het moment dat je moeder wordt. Je doet immers vanaf het allereerste moment er alles aan om je kindje te voeden en te verzorgen.

En hoewel we het ons echt wel hebben voorgenomen om zelf niet zo te zijn, ik denk dat we er allemaal in ieder geval wel regelmatig intrappen: draven voor je kind!

Of je peuter nu met een betraand koppie aan je bed staat omdat hij bang is of dat je puber midden in de nacht je opbelt met de mededeling dat hij een lekke band heeft: moeders holt wel weer. Oké, papa waarschijnlijk ook…

En wie is de schuldige?

Waarschijnlijk beide. Jij zal zeker bij oudere kinderen misschien wel eens eerder geneigd moeten zijn om te zeggen dat je kind het ondertussen echt zelf wel kan oplossen. En kindlief wat meer zelf de verantwoording moet nemen.

Maar ja, als mama het toch wel doet, dan is het heel simpel uiteraard om het gewoon te laten doen!

Is het erg?

Voor je kind doe je alles. Je denkt dat het goed is dat je alles voor hem regelt. Maar eh…eigenlijk leert je kind er meer van als hij het zelf (in ieder geval een beetje) op moet lossen.

Natuurlijk met jouw wijze raad op de achtergrond om eventueel te kunnen raadplegen. Waarom doen we dan toch te veel? Simpel, omdat het zorgen nu eenmaal in ons zit. En moeten we ons daarvoor schamen?

Moeten we van de daken roepen dat het zo erg is dat we als moeder te veel moeten zorgen?

Sorry, ik vind van niet. Waarom zouden we? Waarom mogen we niet gewoon zijn wat we zijn: moeder in hart en nieren. En voor de één zal de grens eerder bereikt zijn dan voor de ander. Prima, we zijn nu eenmaal allemaal uniek!

Zolang jij in de gaten houdt dat er niet over je grenzen heen gegaan wordt én de zelfstandigheid van je kind voor ogen houdt, valt er weinig commentaar op te geven.

Vanzelfsprekend is het verhaal anders bij jonge kinderen. Die hebben jou simpelweg gewoon nodig. Maar ook bij hen mag je hun zelfstandigheid (naar leeftijd) stimuleren.

Waarbij kunnen we niet zonder mama?

Eigenlijk is het best hilarisch wat we soms allemaal doen, als je het eens achter elkaar zet. Laat ik eens een poging wagen met de dingen die ik zelf meemaak of van anderen heb gehoord, maar waarschijnlijk heb jij nog heel andere voorbeelden die er ook prachtig bij passen.

Overigens zijn er heel veel die niet meer dan normaal zijn om te doen. Maar er zijn er bij…:

  • Kinderen rondrijden naar alle clubjes en wedstrijden. O ja, er moet ook nog ergens tussendoor gegeten worden…
  • De was in één dag op orde hebben en strijken voor je op kamers wonende zoon of dochter.
  • Het eten op drie verschillende tijdstippen op tafel zetten omdat ze allemaal andere verplichtingen hebben.
  • Toch maar weer wat geld lenen aan het studentje.
  • Midden in de nacht je zoon of dochter ophalen omdat hij de bus gemist heeft.
  • Tot treurens toe woordjes overhoren tot je er zelf hor en dol van wordt.
  • Je kind helpen met ander huiswerk.
  • Het hele dorp doorfietsen om alle kinderen weer op te halen bij de vriendjes waar ze gingen spelen… en de vriendjes die bij jullie speelden naar huis te brengen want ja, die mama is aan het werk en de oppas wil het niet doen…
  • Vergeten lunch of boeken naar school brengen.
  • Je nachten doorbrengen in het bed van je peuter, omdat deze anders niet kan slapen.
  • Of je bed niet alleen met je man delen, maar ook met je kind.
  • Kindlief het huis uit? Natuurlijk verwacht hij of zij wel dat hij regelmatig gewoon thuis mag komen eten.
  • Alle rommel opruimen die de kids laten liggen. Niet erg als ze nog heel klein zijn, maar als ze eenmaal groter worden…
  • De spullen die ze kwijt zijn weer zien te vinden.
  • Niet goed genoeg zijn om je mening ergens over te geven, maar wel de therapeut moeten zijn als er iets toch fout is gegaan.
  • De eerste opvang bij liefdesverdriet.
  • Nog snel naar de winkel omdat iets op is wat kindlief echt graag eten wil.
  • Naar een andere winkel gaan dan anders omdat daar lekkerdere koekjes zijn.
  • En dan zwijgen we nog over het gewone huishoudelijke werk…

En dan zijn ze het huis uit…

Tot wanneer ‘hotel mama’ duurt? Nou, maak je borst maar nat, daar kom je niet meer vanaf! Tuurlijk, als ze eenmaal een eigen huis hebben en een relatie en alles erop en eraan, zal het minder worden.

Maar kijk wat er gebeurt als er kleinkinderen om de hoek komen kijken. En of het nu is omdat beide ouders werken of dat het af en toe is omdat beide ouders samen er op uit willen: de ideale oppas is natuurlijk oma!

En dan dus ook wel het liefst op ieder moment van de dag, als je een beetje mazzel hebt… (en steek je nu ook even je hand in eigen boezem? Want is jouw (schoon-)mama ook niet de ideale oppas?).

Wat doen we met ‘hotel mama’?

Dat is natuurlijk voor iedereen anders. Zoals gezegd: respecteer je eigen grenzen en de eigen verantwoording van je kind. Maar alleen jij bepaalt wat je wel en niet normaal vindt om nog te doen!

En dat geldt ook voor het oppassen. Want de ene oma zal er juist van smullen om zo vaak de kleinkinderen over de vloer te hebben, de ander wil haar vrijheid op andere manieren invullen of is gewoon zelf nog aan het werk.

En het moet ook nog wel met je gezondheid samengaan.

Helaas zie ik dat nog weleens gebeuren: kinderen die echt niet willen zien dat hun ouders de zorg voor de kleinkinderen wel zouden willen hebben maar gewoon niet meer zo veel of zo lang volhouden.

Misschien moet je vooral hierin op je gevoel afgaan. Zodra je het gevoel krijgt dat je je een slaaf begint te voelen, dan mag jij je af gaan vragen of er niet ergens iets veranderd moet worden…

Moederschap
Wil Cats
Volg me via:
Latest posts by Wil Cats (see all)