Skip to Content

Verschil in opvoeding tussen man en vrouw; oftewel de vader en moeder rol

Verschil in opvoeding tussen man en vrouw; oftewel de vader en moeder rol

Verschil van opvoedingsstijl in de praktijk; Stel dat ik aan het koken ben. Dat doe ik het liefst niet heel erg vaak, want het is nou eenmaal niet mijn hobby. Maar soms kies ik er heel erg bewust voor om wel te koken, zodat ik even een soort van me-time (vreselijk woord) heb.

En dan, op de een of andere manier, spelen mijn kinderen het toch voor elkaar dat ze steeds aan mij vragen of ik even wil kijken naar dat minuscule sneetje in de vinger of in de net omgegooide drinkbeker even nieuw drinken wil doen.

Dit alles speelt zich af terwijl vaderlief zo’n drie meter verderop op de bank zit, met zijn neus in de welbekende blauwlichtverspreider. Die weet het vervolgens voor elkaar te krijgen om geen woord te hebben gehoord van wat zoonlief en dochterlief zojuist minimaal drie keer op diverse volumes hebben geprobeerd duidelijk te maken.

Waardoor ik de herhaaldelijk geproduceerde boodschap van zoon en dochter nogmaals moet herhalen. En dan ben ik al met al daar meer tijd aan kwijt dan wanneer ik het zelf even had gedaan.

Herkenbaar? Volgens veel van mijn vriendinnen wel.

Afsluiten en focussen

Schijnbaar hebben mannen een ingebouwd systeem waardoor ze zich compleet kunnen afsluiten voor alles wat er om hen heen gebeurt. En eigenlijk doen ze dat bewonderenswaardig goed.

Zij kunnen dus met de Marktplaats-app bezig zijn, en ook echt alleen maar bezig zijn met die ^$(#Y app. En ondertussen niet letten op de drinkbeker die wordt omgegooid en ook de kat die de bank openkrabt alsof hij zich in de jungle waant, wordt niet opgemerkt. Dat mijn dochter al vijf keer ‘mama’ heeft geroepen is hem ook niet opgevallen.

Als ik heel eerlijk ben, zou ik dat ook wel willen kunnen. Niet elk geluidje horen, niet meteen reageren op de eerste oproep die wordt gedaan.

Toekomstige dramatische gebeurtenissen (zoals de mooie bolle dingen in de geluidsboxen indrukken met alle kracht die je bezit) niet al mijlenver zien aankomen.

Kortom, focus op het nu, niet meer niet minder.

Verschil in opvoeding op gebied van verantwoordelijkheid (en) loslaten

Ook zo’n ingewikkeld thema. Het punt is dat ik bijna overal beren op de weg zie, of katten in de gordijnen, om bij onze thuissituatie te blijven. Daarnaast heb ik ook altijd wel een idee over hoe het zou moeten. En ‘het’ is in dit geval een ontzettend ruim begrip.

Dan heb ik het bijvoorbeeld over de verdeling van het speelgoed in de speelgoedmanden in de speelgoedkist. Hoe de boterhammen gesmeerd moeten worden voor de kinderen. Welke kledingstukken echt niet goed combineren. Hoe de vaasjes en de kaarsjes gerangschikt moeten staan in de woonkamer.

En voor een belangrijk gedeelte laat hij mij mijn gang gaan (bedankt nog daarvoor lieverd). Voor dat andere gedeelte krijg ik vaak te horen ‘laat het los’, ‘je maakt het jezelf veel te ingewikkeld’.

Loslaten. Bedenken dat het echt niet heel erg is dat er Duplo-stenen bij de Toettoet-auto’s liggen. En dat de Barbies een onderonsje met de dieren van Little People hebben.

Het maakt het leven een stuk rustiger wanneer ik me daar niet meer druk over zou maken. En ik moet toegeven, op dit vlak ben ik al een stuk gegroeid. Ik kan steeds vaker de deksel dichtdoen en maling hebben aan wie het met wie doet in de speelgoedkist.

Maar ja, dan kom je bij de iets belangrijkere thema’s. Bijvoorbeeld zoonlief van bijna twee die bovenop het krukje staat en denkt dat hij daar een downwards facing dog moet gaan doen. Ik heb dan al bijna een luchtkussen eronder gelegd zodat hij zacht valt.

Terwijl manlief rustig opkijkt en nog rustiger tegen zoonlief zegt dat hij wel voorzichtig moet doen. Dit valt ook in de categorie loslaten, maar is wel voor gevorderden vind ik.

Hoe doe je dat nou; dat loslaten en daarbij ook meer verantwoordelijkheid bij de man laten?

3 tips om meer los te kunnen laten:

Spreek je uit

Echt waar. Ook al denk je dat je man na 10 jaar haarfijn kan aanvoelen of zien hoe jij je voelt en hoe je ergens over denkt; dit is niet waar. Natuurlijk heeft hij heus echt wel in de smiezen hoe het in grote lijnen werkt. Maar hij kan je bui of je wensen niet ruiken.

Wanneer je spontaan gaat koken is de kans groot dat hij denkt ‘zo dat is fijn zeg, kan ik na mijn drukke werkdag effe op de bank ploffen met mijn blauwlichtverspreider’.

Hij weet niet dat je aan je taks van de dag zit en extreem veel behoefte hebt aan me-time en zelfs genoegen neemt met een moment in de keuken, waar je eigenlijk per slot van rekening niet op zit te wachten. (Maar ja, nu de sauna induiken is ook niet echt het geschiktste moment).

Dus zeg tegen hem dat je het prettig zou vinden wanneer hij op de kinderen let en de opvoeding voor zich neemt zodat jij even alleen op het eten hoeft te letten. De kans is groot dat hij dat best wil doen.

Jouw taak is dan vervolgens om niet elke 3 minuten om het hoekje te kijken of de kinderen alle tanden nog hebben. Neem je tijd dan ook even. Geniet ervan dat jij even niet elke vraag van de kinderen hoeft te beantwoorden.

Maak afspraken met elkaar

Ben jij bijvoorbeeld goed in het bedenken van heerlijke en gezonde maaltijden en krijg je daar energie van? Stel dan voor dat jij van het koken bent, en vraag of je partner dan de boodschappen doet.

En wellicht is jouw man ontzettend punctueel en van de regelzaken (bestaat dat?), stel dan voor dat hij de weekplanning maakt. Hoe meer helder is wie wat doet, hoe minder ruzie en onenigheid er ontstaat over wie wat doet en verantwoordelijk voor is.

Stel prioriteiten

Je kunt niet een “spic en span”-huis hebben, alle was hebben weggewerkt, de tuin aan kant hebben, alle speelgoed in de daarvoor bestemde speelgoedmanden hebben, de kinderen zonder smeer hebben rondlopen en dan ook nog zelf stralend door het leven gaan.

Vind jij het echt belangrijk dat je kinderen er verzorgd uitzien? Leg daar dan de prioriteit. En neem op de koop toe dat je niet meer kan zien welke kleur de tuintegels hebben omdat daar nogal veel bladeren op liggen.

Wat is bij jullie thuis de verdeling qua opvoeding van de kinderen?

Moederschap
  1. Anne says:

    Wel herkenbaar dat afsluiten dat die mannen doen. Op de een of andere manier weten/denken ze dat de moeders het wel opvangen..
    Hier koken wij om de beurt en degene die niet kookt, let op de kinderen. Lijkt mij logisch toch?

  2. Tineke says:

    Dat van mannen die zich overal voor af kunnen sluiten komt mij oh zo bekend voor. Ik ben er soms jaloers op en zou ook wel willen dat ik het kan.

  3. MamaPlaneet says:

    Ik moet heel eerlijk toegeven dat loslaten hier echt een dingetje is. Bij mij dan. Ik ben nogal perfectionistisch en hoewel ik goed weet dat je niet in alles kan uitblinken, blijf ik daar wel naar streven. Best stressvol maar we werken eraan.

Comments are closed.