Skip to Content

Ouder worden; wat je vergeet als je kind opgroeit

Ouder worden; wat je vergeet als je kind opgroeit

Mijn kinderen zitten in die heerlijke fase dat ze steeds zelfstandiger worden en meer zelf willen (en gelukkig ook kunnen) doen. Denk aan zelf kleding uitzoeken, brood smeren en zelfs eitjes bakken, op de kamer spelen en alleen van school naar huis fietsen.

En als ouders stimuleren we dat alleen maar, natuurlijk wel met de nodige begeleiding. We vinden het wel fijn dat ze zoveel al zelf kunnen (en willen) doen.

Onlangs bleef echter het neefje van net een jaar logeren, een schat van een kind en gelukkig ook heel makkelijk. Wel werden we wel weer even met de neus op de feiten gedrukt hoe het is om zo’n jong kind in huis te hebben. En waren alle ‘zouden we toch nog voor een derde gaan’ twijfels zo verdwenen.

Alle deurtjes open

Moeders was nog niet weg of er werd vakkundig gekeken of alle kastdeuren open konden. Gelukkig hebben we op de kastdeurtjes van het dressoir nog de kinderhaakjes van vroeger zitten en in de keuken greeploze lades. Maar in de woonkamer staat ook een buffetkast met houten deurtjes die zo open waren…

Alles van de grond af

De kinderen hadden voordat het neefje kwam met LEGO gespeeld, wel al bewust op de tafel buiten het bereik van grijpgrage kinderhandjes. Maar ieder stukje dat per ongeluk toch op de grond viel moest natuurlijk opgeraapt worden.

Alleen koken is een luxe

Meestal ga ik rond vijf uur koken en is de afspraak dat vanaf dat moment de beeldschermen aan mogen zodat ik rustig kan koken. Nu is dat niet meer zo noodzakelijk, maar om het beeldschermgebruik een beetje in te perken hebben we deze regel gehouden.

Echter met een dreumes die parmantig rondloopt moet je echt weer ogen in je achterhoofd houden en is rustig koken een luxe. Zeker ook met een open trap in de woonkamer en je een week eerder een foto hebt gezien dat hij thuis de trap op klom…

Alles gaat in die mond

Eten, vingers, speelgoed maar ook alles wat hij op ‘strooptocht’ tegenkomt. Voor je het weet heeft hij toch ergens een stukje papier tevoorschijn getoverd om op te kauwen… Je moet dus ook constant op blijven letten, even iets voor ‘jezelf’ doen is geen optie.

Ook op mannen die de oortjes van de telefoon ergens op de bank laten slingeren, of telefoonkabeltjes die uit het stopcontact hangen… Of wat dacht je van de bak met kattenvoer die ergens in een hoekje staat… Niets ontkomt aan die kleine klauwen.

Vroeg op

Nu mag ik niet klagen, want nadat we hem naar bed hadden gebracht was hij binnen 5 minuten vertrokken naar dromenland en heeft hij de hele nacht doorgeslapen zonder 1x wakker te worden. Maar om kwart voor zeven was hij wakker en had hij toch echt wel een schone luier en aandacht nodig.

Toch wel zo fijn als ze gewoon alleen naar de wc gaan en als ze wakker zijn een boekje pakken of gaan spelen.

Rustig koffie drinken

Dit was vooral een puntje van manlief; want even rustig zitten om koffie te drinken en je mok neerzetten op de salontafel is natuurlijk geen optie. Voor je het weet trekt iemand die over zich heen. En ook met koude dranken wil je natuurlijk voorkomen dat die over de grond gaan.

Voorheen hadden we een bank en vloerkleed waarvan het niet zo erg was als er iets overheen ging, maar nu ze ouder zijn hebben we dat vervangen omdat het risico steeds kleiner werd.

De hele dag door opruimen

Nu is het meeste babyspeelgoed de deur uit, maar we hadden nog wel een kist met DUPLO-auto’s en -blokjes. Dat vinden ze natuurlijk geweldig op die leeftijd dus had zoonlief wat auto’s en rails uitgezocht.

Aan het einde van de middag lag alles natuurlijk verspreid over de hele kamer. En waar je oudere kinderen daarop kunt aanspreken en zeggen dat ze het zelf moeten opruimen zit dat er nu nog niet in.

Luiers verschonen

Dit vond hij duidelijk niet leuk en dat liet hij ook duidelijk merken, ook toen zijn eigen moeder hem nog een schone luier gaf. Dus gelukkig lag het niet aan mij, hij vindt het gewoon niets om op de grond te liggen. En ergens snap ik dat ook wel. En wat een aroma komt er van die poepluiers…

Aankleden

In hetzelfde rijtje; wat is dat weer een gepruts met die kleine armpjes en beentjes in die mouwen en pijpen en een gedoe met die drukknoopjes. Bij zijn pyjama hield ik ergens ook een drukknoopje over…

Stilte is verdacht

Zolang je hem rond ziet struinen of hoort is het goed, maar zodra het stil wordt… Dan is dat toch wel verdacht want voor je het weet heeft hij toch iets te pakken.

Een ongeluk zit in een klein hoekje

Gelukkig is er niets voorgevallen, maar zoonlief wilde graag zijn neefje bij hem op de kamer tijdens het slapen. Prima, maar toch hebben we hem in de ochtend maar even naar boven gehaald.

Want we hebben geen traphekjes meer, en we hadden wel gewaarschuwd de deuren dicht te laten, maar als de kinderen dat niet meer gewend zijn… En ook had hij zijn kamer moeten opruimen, maar je weet nooit wat er ergens nog verstopt ligt aan klein speelgoed. Dus dat vond ik toch wel spannend.

Je alles moet plannen

Je bent veel mobieler, zo was ik ‘s ochtends even naar de winkel maar moesten de kinderen ook naar scouting. En moet je toch op tijd terug zijn, want een fietszitje hadden we natuurlijk niet voor één zo’n nachtje. Daarnaast is het ook rekening houden met slaapjes etc. wanneer je wat wel of niet kan doen.

Hoe gezellig het is om zo’n hummeltje in huis te hebben

En laten we positief eindigen; hij was er nog geen 24 uur en het was wel heerlijk om weer zo’n klein hummeltje tijdelijk rond te hebben lopen. Zeker als ze gewoon goed eten en drinken, vrijwel niet huilen en lekker lachen en toch nog relatief goed zichzelf kunnen vermaken met autootjes en rondjes lopen door de kamer.

Moederschap
Linda van Aken