Als je kind uit huis gaat, kan het opeens zo stil zijn. En is het dan ook nog de laatste, dan kan er echt een leegte ontstaan. Je voelt je een soort van nutteloos of valt gewoon in een gat omdat er echt minder levendigheid om je heen is.
Verdriet voert de boventoon. Het lege nest syndroom (of Empty Nest Syndrome) kan echt zover gaan dat het tot depressiviteit leidt. Wat doe je eraan?
Verdriet om meerdere redenen
Eigenlijk kan het uitvliegen van je kinderen voor twee soorten lege nest verdriet zorgen. Je mist simpelweg het kind zelf. Zijn of haar fysieke aanwezigheid.
Je zult hem of haar toch minder zien dan eerst en het is niet meer vanzelfsprekend dat je al zijn verhalen aan mag horen en deel bent van zijn gewone dagelijkse gang van zaken. De vrienden die hij meeneemt, de verhalen als hij ergens van thuiskomt.
Daarnaast is er het gevoel van leegte, van nutteloosheid wat de kop op kan steken. Je voelt je niet langer onmisbaar, bijvoorbeeld. Je huis is geen chaos meer door rondslingerende kleren en speelgoed, je hoeft niet meer de hele week taxichauffeur te spelen en ga zo maar door.
Sommige stellen kunnen er zelfs achter komen dat ze elkaar niets meer te vertellen hebben, omdat de kinderen eigenlijk altijd de spil waren waar het om draaide.
En om alles nog complexer te maken: veel vrouwen zitten in die periode ook nog eens in de overgang en zullen dus toch al minder stevig in hun schoenen staan. Hierdoor is het wel degelijk mogelijk dat er door het vertrekken van de kinderen een serieuze depressie ontstaat.
Acceptatie is het toverwoord bij het lege nest syndroom
Accepteren dat dit is hoe het hoort te gaan is de eerste grote stap bij een leeg nest. Je verzetten tegen dit feit is zinloos. En zeker niet fijn voor je kind. Hij of zij ziet juist uit naar die nieuwe stap. Maar je hoeft het ook niet weg te stoppen, ook dat werkt alleen maar tegen je.
Praat er met je partner over of met vriendinnen die in hetzelfde schuitje zitten. Laat je gevoelens er maar uit én kijk naar de mooie kanten.
Zijn er risicogroepen?
Natuurlijk kan het iedereen overkomen. Toch is het te begrijpen dat het meer voorkomt bij moeders die naast het gezin minder te doen hebben. Voor hen verandert immers veel meer. Hun levensdoel is verdwenen.
Het schijnt ook zo te zijn dat vrouwen die echt boven op de huid van hun kind zitten (de controlfreaks, zeg maar) er meer last van hebben.
Ook dat is niet moeilijk om te begrijpen, want als je zo gewend bent om je kind te beschermen en over te redderen, dan moet je opeens die controle loslaten. En dat kan vreselijk moeilijk zijn.
Wat kan je doen tegen het lege nest syndroom?
Hoe kun je het lege nest syndroom voorkomen of minder erg maken? Natuurlijk kun je dingen ondernemen die het lege gevoel kunnen verminderen én die het contact met je kind op een mooie manier stimuleert. Vanzelfsprekend is het verstandig om hulp te zoeken als je echt neerslachtig bent.
Mis je vooral de fysieke aanwezigheid van je kind:
- Organiseer regelmatig iets leuks voor de hele familie. Gezellig met z’n allen uit eten of met elkaar een dagje erop uit. Zo heb je lekker alle ‘schaapjes’ weer even bij je, maar het is ook gewoon hartstikke leuk om elkaar op een andere manier mee te maken. Ook dat schept weer een band en leuke herinneringen.
- Toon interesse in wat je kind doet (maar hang niet de controlerende ouder uit door iedere dag te bellen…dat werkt alleen maar averechts).
- Ga eens met elkaar een weekendje weg (als ze dat leuk vinden natuurlijk).
Voel jij je zinloos, depressief, nutteloos enz.:
- Ga op zoek naar een invulling die echt je hart raakt. Bedenk wat je altijd graag deed voordat de kinderen er waren, bijvoorbeeld. Of wat je regelmatig hebt gedacht dat je dat wel graag zou willen, maar niet kon omdat je geen tijd had.
- Ga vrijwilligerswerk doen waardoor je jezelf nuttig maakt voor anderen. Dat geeft jou een zinvol bestaan (even zwaar uitgedrukt).
- Ga meer of weer werken: natuurlijk iets wat je leuk vindt!
- Zoek mensen op: ga vaker met een vriendin lekker er op uit, zoek nieuwe vrienden door bijvoorbeeld naar één of andere vereniging te gaan.
Is je relatie met je partner nu veranderd? Ga samen dingen doen, dingen die jullie allebei leuk vinden, zodat je weer gewoon samen dingen vindt die jullie verbinden. Is je man nog volop aan het werk en jij zit thuis? Werp hem dat niet voor zijn voeten! Hij doet wat hij altijd heeft gedaan en jij eigenlijk ook…alleen is bij jou je invulling veranderd.
Praten is prima, maar niet in beschuldigende taal. Je zult zelf een mooie invulling moeten vinden en je mag aan hem vragen of hij meer met je wilt doen, maar dat is iets anders dan hem nu opeens verwijten dat hij teveel werkt, bijvoorbeeld.
Praat erover, wees gewoon eerlijk en zoek eventueel hulp. Kijk waar jullie behoeftes liggen. Meer tips vind je onder andere hier van de overgangsspecialist van A. Vogel.
Wennen aan de nieuwe fase
Natuurlijk neemt deze nieuwe fase ook leuke dingen mee. Kinderen kunnen juist veel meer gaan vertellen als ze niet meer thuis wonen of weer samen op stap is nu weer mogelijk.
Veel oudere kinderen zitten immers niet te wachten op weer meegaan met papa en mama als ze nog thuis wonen, terwijl ze het wel gezellig vinden om samen iets te gaan doen als ze niet meer thuis wonen.
Als ze gaan samenwonen of trouwen, dan kun je dat als bedreiging zien (de partner vult immers een deel van jouw rol in), maar je kunt er ook anders naar kijken. Wees blij voor je kind én geniet van zijn geluk. Het scheelt al heel erg als je het geluk van je kind voor je ziet in plaats van dat wat het jou brengt.
Daarnaast kun je zo ook beseffen dat jij je niet schuldig hoeft te voelen dat je geniet van het vrijer zijn omdat je nu je handen vrij hebt voor andere dingen. Dat zegt niets over het feit dat jij je kind graag bij je hebt.
Het is gewoon de nieuwe fase in je leven (die ook nog eens fijn is voor je kind), dus waarom zou jij daar ook niet van mogen genieten? Eigenlijk mag je trots zijn, zowel op je kind als op jezelf, omdat je kind zover is dat hij/zij het zelf kan. En daar heb jij toch maar mooi een heel grote vinger in de pap bij gehad.
Nieuwe kansen
Zoals gezegd mag je genieten van deze nieuwe fase. Het geeft je immers ook nieuwe kansen. We worden steeds ouder en dus hoef jij je nog lang niet uitgerangeerd te voelen. Je bent nooit te oud om te leren!
Met een beetje geluk ben je nog maar net over de helft van leven heen (stel dat je 50 bent als ze allemaal de deur uit zijn.. 100 worden kan tegenwoordig zomaar gebeuren). Die jaren ga je toch op een prachtige manier benutten!
Je komt in een tijd waar je mag en kan gaan voor de dingen die je zelf belangrijk vindt. Als jong meisje waren er de verplichtingen van school, waar je zelf niet voor koos.
Daarna werd je geacht te werken en werd je moeder. Waar je met je hele hart van genoten hebt (en vergeet niet: je blijft ook nu nog gewoon moeder!).
En dan komt nu de fase dat je ZELF aan de beurt bent. Waarin jij je dagelijkse leven (min of meer) mag en kan invullen zoals jij het wilt.
Daarnaast is ze een gepassioneerde schrijfster, ze jongleert moeiteloos tussen de chaos van opgroeiende jongens en de serene wereld van woorden. Haar pen danst op het papier, gedreven door passie, en het favoriete onderwerp van deze woordkunstenaar? Ongetwijfeld: kinderen!
- Muziekinstrumenten voor kinderen; welke, waarmee beginnen etc. - 17 April 2024
- Fijne motoriek peuters - 16 April 2024
- Divali - 14 April 2024
Gerelateerde berichten:
Nestklevers en boemerang kinderen; wat als je volwassen kind nog thuis woont of weer thuis komt wonen?
Gemiddelde leeftijd uit huis; hoe oud moet je kind zijn?
Wat regelen als je kind uit huis gaat om op zichzelf te wonen vanaf welke leeftijd?
Uitzet lijst; wat heb je nodig als je op jezelf gaat wonen en moet je kopen?