De afgelopen tien dagen zijn er veel opvoedingsthema’s de revu gepasseerd. Vanochtend kwam het tiende en laatste artikel online. Deze tag die ik tegen kwam op JoyfromJoyce sluit daar in mijn ogen perfect aan.
Zoals je hebt kunnen lezen denkt en handelt iedere mama anders. Maar altijd zoals ze verwacht dat het beste is voor haar kinderen. Er worden zeven situaties uitgelicht waarin de vraag is hoe jij als mama zou handelen.
Je kind wil niet eten, moet hij dan eten of geef je toe?
Nee, mijn kinderen moeten niet eten. Zelf heb je ook wel eens geen zin om te eten. Vroeger is mij geleerd om als kind je bordje leeg te eten, ook als je het niet lekker vind of je vol zit.
Tegenwoordig wordt dat gezien als een van de redenen waarom een kind op latere leeftijd obesitas zou kunnen ontwikkelen. Het heeft namelijk nooit geleerd wanneer het vol zit.
Onze dochter heeft ook al jong duidelijk gemaakt dat als ze geen zin heeft in eten je haar niet moet dwingen. Negen van de tien keer duurde het niet lang voordat ze alles ging onderspugen. Het niet eten is dan een teken van het ziek zijn.
Wat we wel doen is onze kinderen stimuleren om van alles wat te proeven. En als je het echt niet lekker vind is dat prima. Aan tafel moet het gezellig zijn. Dat levert op de lange termijn veel meer op.
Je kind heeft een driftbui in de winkel, wat doe je?
Gelukkig heb ik het zo erg nog nooit meegemaakt. Ik weet wel wat ik me zou voornemen om te doen, maar geen idee of ik dat in het echt ook zou doen. Wel eens dat ze wat hangerig is of slecht luistert. Dan probeer ik haar af te leiden met iets anders. Als ik zeg nee is het nee.
Een keer was ze me echt aan het uitdagen toen we al in de rij stonden voor de kassa. Ik heb haar toen gewoon op de grond neergezet, soort van time-out. Binnen vijf seconden was het over. Ik heb geen idee hoe de andere wachtenden hierop reageerden, daar lette ik in die situatie niet op.
Je kind krijgt teveel cadeaus op zijn/haar verjaardag, bewaar jij de cadeaus voor een later moment of breng je ze terug?
Cadeau’s zal ik nooit terugbrengen. Iemand heeft die gegeven en daar best voor gedaan om iets moois en toepasselijk voor te zoeken. Wat ik wel doe is ze vervolgens selectief aanbieden.
En dan af en toe een speelgoedje erbij pakken. speelgoed dat ‘mooi’ moet blijven, omdat het bijvoorbeeld een persoonlijk boek is of leuk voor later gaat naar de kinderkamer en krijgt daar een mooi plekje. Buiten kinderbereik.
Zit er echt speelgoed tussen waarvan ik verwacht dat ze er echt nog te klein voor zijn gaat het naar zolder voor een later moment.
Je kind wil niet slapen, geef je toe of ga je door tot je kind slaapt?
Ik zou niet zo zeer weten waar het toegeven in deze situatie op slaat. Bedtijd is bedtijd. Slaap is goed voor de ontwikkeling van kinderen. Gelukkig heb ik over het algemeen makkelijke slapers.
In de situaties dat het niet zo is, is er ook echt iets aan de hand. Dan kijk ik wat er aan de hand is, en ‘ga door’ tot het kind slaapt. Zo hebben we heel wat kilometers afgelegd met een baby die last had van darmkrampjes en niet in slaap kon vallen.
Je hebt een afspraak en je hebt geen oppas, neem je de kids mee?
Ligt aan de afspraak; als het een afspraak is waar echt geen kinderen bij kunnen zijn zeg ik het af. Iedereen weet dat ik kinderen heb en zij op de eerste plaats komen. Mocht het een situatie zijn waarin het mogelijk is om kinderen mee te nemen doe ik dat.
Zo zijn ze al een paar keer (op een hand te tellen; met kerstmaaltijd etc) mee geweest naar de studentenvereniging waar manlief en ik vroeger lid waren. Ik kijk dan wel naar wat ze wel / niet kunnen hebben, en is het bedtijd dan gaan we op tijd naar huis. Manlief blijft / gaat dan zelf terug en ik blijf bij de kinderen.
Je hebt 20 min. tot dat er onverwacht visite komt, maak je snel het huis op orde of laat je het zoals het is?
Dit ligt er ook een beetje aan wie de visite is. Ze mogen best weten dat we kinderen hebben, en als er dan speelgoed rondslingert jammer dan. Wel vind ik het belangrijk dat het schoon is. Even snel nog de laatste kruimels weggeven of een doekje over tafel zou ik wel doen.
Je bent in het park en een ander kind duwt jouw kind, zeg je hier wat van?
Dit vind ik erg moeilijk. Ik zal zeker even rondkijken of ik de moeder van het andere kind zie en kijken hoe zij hierop reageert. Het andere kind er op aanspreken zal ik niet snel doen. Eerder zal ik een verkapt ‘dat is niet lief’ tegen mijn dochter zeggen en haar meenemen naar een ander plekje in het park.
Meer tags vind je hier.
Nicole
Tuesday 14th of October 2014
Qua slapen is het hier vaak zo dat als ze niet in slaap komt dan helpt het om haar 5 minuten eruit te halen en even met haar te knuffelen of liedjes zingen ofzo (geen speelgoed erbij!) en daarna slaapt ze dan vaak wel goed in...
Mama van Vesper
Monday 13th of October 2014
super leuk om te lezen :D
Joyce
Sunday 12th of October 2014
Leuk om je antwoorden te lezen! Toch nog veel gemeen haha!