Skip to Content

Ruggenprik bevalling; voordelen, nadelen, risico’s en bijwerkingen

Ruggenprik bevalling; voordelen, nadelen, risico’s en bijwerkingen

Wanneer je in het ziekenhuis bevalt, heb je een uitgebreidere keuze aan pijnstilling dan wanneer je een thuisbevalling hebt. De bekendste manier van pijnstilling is toch wel de ruggenprik.

Het is verstandig om je vooraf goed te laten informeren over hoe de ruggenprik werkt en wat de voor- en nadelen van deze vorm van pijnstilling zijn, zodat je een weloverwogen keuze kunt maken.

Hoe werkt de ruggenprik?

Als de pijn van de weeën tijdens de bevalling te heftig wordt, kun je kiezen voor pijnbestrijding. Vaak wordt er dan gekozen voor een ruggenprik. Zoals de naam al doet vermoeden, wordt er een prik gezet in de rug. Deze bestaat in twee soorten: epidurale en spinale anesthesie.

Wat zijn de voordelen?

Epidurale anesthesie is een erg effectieve vorm van pijnbestrijding tijdens een bevalling. Deze ruggenprik wordt meestal tijdens de ontsluitingsfase gezet, maar eventueel ook pas tijdens het persen, bijvoorbeeld als de moeder al een tijd aan het persen is en uitgeput raakt door de pijn.

Bij een epidurale ruggenprik blijft er een dun slangetje in de rug zitten, waardoor de pijnstilling niet na verloop van tijd vanzelf uitgewerkt raakt. Er wordt op deze manier continu pijnstilling toegediend, waardoor het effect goed te merken is.

Tijdens het persen wordt de pijnstilling vaak stopgezet, omdat je door de verdoving anders niet goed kunt meepersen.

Spinale anesthesie wordt vooral gebruikt wanneer je een keizersnede moet ondergaan. Je voelt dan geen pijn, maar bent toch wakker om de geboorte van je kind heel bewust mee te maken.

Beide vormen van de ruggenprik hebben maar een heel kleine kans op ernstige complicaties. Ook de kans op bijwerkingen is klein.

Wat zijn de nadelen?

Wanneer je een ruggenprik hebt gehad, moet je in de meeste gevallen op bed blijven liggen. De onderste helft van je lichaam is verdoofd, dus het is niet verstandig om te gaan lopen of zitten. Ook zit je vaak vast aan allerlei snoeren die nodig zijn om je eigen gezondheid en die van je baby in de gaten te houden.

De ruggenprik is namelijk niet geheel zonder risico’s, al treden er vrijwel nooit ernstige complicaties op. Waar je rekening mee moet houden wanneer je een ruggenprik overweegt is het volgende:

  • Je krijgt een infuus; er moet dus goed geprikt kunnen worden.
  • Je bloeddruk wordt continu in de gaten gehouden, omdat deze kan dalen. Dat komt doordat de bloedvaten in het verdoofde gebied wijder worden.
  • De hartslag van je baby wordt extra goed in de gaten gehouden, omdat door een lage bloeddruk bij de moeder, de hartslag van je baby ook kan veranderen. Dit gebeurt meestal met een CTG-bewaking, waarbij een elektrode op het hoofd van je baby wordt geplaatst.
  • De ruggenprik zorgt ervoor dat je niet goed kunt aanvoelen of je moet plassen. Je zal dus een katheter krijgen die steeds geleegd moet worden. Het nadeel hiervan is weer dat het de kans op een blaasontsteking aanzienlijk vergroot.
  • Door de verdoving kan je temperatuurgevoel anders worden, waardoor je het koud kan krijgen of waardoor je last krijgt van rillingen.
  • Nadat de epidurale katheter is verwijderd, houd je soms een beurs gevoel op de plek waar de ruggenprik is gezet.
  • Je kunt hoofdpijn krijgen wanneer de ruimte rond het ruggenmerg wordt aangeprikt. Dit is vrij onschuldig, maar natuurlijk wel vervelend. Vaak gaat het vanzelf weer over.

Bovenstaande nadelen van epidurale of spinale anesthesie zijn allemaal vrij onschuldig. Je wordt goed in de gaten gehouden en vaak heb je na de bevalling geen last meer van de eventuele nadelen van de ruggenprik. Maar het zetten van een ruggenprik luistert erg nauw; je moet erg goed stil zitten tussen de weeën door.

De anesthesioloog houdt er natuurlijk rekening mee dat je weeën hebt, dus wanneer je klaarzit en er komt ineens een wee opzetten, wordt er even gewacht voordat deze voorbij is.

Er is een klein risico dat de ruggenprik misgaat. Niet alleen de onderste helft van je lichaam wordt dan verdoofd, maar ook de bovenste helft.

Deze complicatie is echter zeer zeldzaam. Je kunt dan niet meer zelfstandig ademen, waardoor je onder narcose zal worden gebracht en aan de beademing gelegd wordt.

Ook de kans op zenuwbeschadiging door een ruggenprik is aanwezig, maar zeer gering. Dit kan gebeuren wanneer er een bloedvat wordt geraakt en een bloeduitstorting rond het ruggenmerg ontstaat.

Er is echter weinig reden tot paniek: de anesthesioloog weet wat hij doet en heeft waarschijnlijk al duizenden ruggenprikken gezet. Maar aan alles zit natuurlijk een risico en die risico’s moeten wel genoemd worden, zodat je daar rekening mee kunt houden tijdens je keuze voor wel of geen ruggenprik tijdens je bevalling.

Mijn eigen ervaring met de ruggenprik

Ik heb zelf een ziekenhuisbevalling gehad. Ik ben ingeleid omdat ik een verhoogde bloeddruk had, maar na het inleiden duurde het allemaal nog erg lang terwijl ik wel veel pijn had. De weeën kwamen erg snel op elkaar en ik kon bijna niet meer liggen of zitten van de pijn. Ik heb toen om een ruggenprik gevraagd.

Het zetten van de prik viel mij eigenlijk hartstikke mee; wel had ik tussendoor veel weeën waardoor de anesthesioloog even moest wachten tot de wee weer voorbij was.

Ik had me van tevoren voorgenomen dat ik geen ruggenprik wilde, maar de pijn was tijdens de bevalling te heftig en mijn ontsluiting nog niet vergevorderd. Vanwege de ingeleide bevalling lag ik sowieso al aan een infuus en werd mijn bloeddruk in de gaten gehouden.

Ik was ook niet van plan om tijdens mijn bevalling het bed uit te komen, dus vond het niet zo erg om aan nog meer snoeren vast te zitten.

Ik heb achteraf ook zeker geen spijt van het besluit om pijnstilling te krijgen. Wel heb ik nadat ik uit het ziekenhuis ben ontslagen nog een paar weken een blauwe plek gehad op de plaats van de ruggenprik. Verder heb ik er eigenlijk totaal geen last van gehad.

Ruggenprik bevalling; voordelen, nadelen, risico's en bijwerkingen - Mamaliefde

Omschrijving van de afbeelding

Jisca