Skip to Content

Oppassen opa & oma gezocht of aangeboden

Oppassen opa & oma gezocht of aangeboden

“Opa en oma! Opa en oma!” tetteren de meiden in koor. “Opi omi!” tettert onze peuter erachter aan. We rijden met de bakfiets naar opa en oma drie straten verderop. Ze mogen logeren en daar zijn de kinderen maar wat blij mee. En wij minstens even blij met deze oppas.

Koningsnacht

Het is Koningsdag vrijdag 27 april 16:00 uur. De meiden zitten bij oma aan tafel en maken een puzzel. En de jongste telg rijdt rondjes om de tafel met zijn loopfietsje.

Ik ga samen met mijn man vanavond als vanouds Koningsnacht vieren en mijn ouders passen op. Wat voel ik mij bevoorrecht dat ik uit mag gaan en kinderen heb.

Het beste van twee werelden. Ongeveer vier keer per jaar ga ik uit met mijn man waarbij we oppas nodig hebben. Zoals uiteten, een festival of concert.

Logeren

Vandaag hebben wij het geluk dat de kinderen gaan logeren. Dit betekent dat wij geen rekening hoeven te houden met tijden. En ook al zeggen mijn ouders dat we zo laat thuis mogen komen als wij willen.

Het voelt toch anders wanneer je om 1:00 uur lallend thuiskomt en je in één streep door kunt wandelen naar je bed dan dat je ouders braaf op de bank zitten om te horen hoe je avond is geweest.

Een dagdeel oppassen

Mijn (schoon)-ouders komen ook weleens een dagdeel oppassen. Zoals een avond wanneer we een verjaardag hebben of een uurtje als ik naar de tandarts moet.

Een tandarts afspraak vind ik makkelijker om te vragen, omdat het een gezondheidskwestie is. Een verjaardag daarentegen vind ik wat lastiger.

Mijn hersenspinsels

En elke keer vind ik het toch weer lastig om oppas te vragen. Het voelt als een soort drempel. De ene drempel ligt hoger dan de ander. En dan begin ik met mijn zelfreflectie.

Ik heb toch voor kinderen gekozen, daar moet ik dan voor zorgen. Moet ik het dan helemaal alleen doen? Nee, dat vind ik ook niet.

Waarom vind je om hulp vragen zo lastig? Ik vind hulp vragen niet lastig. In dit geval vind ik dat wij hebben gekozen voor kinderen en dat anderen niet voor deze zorgen hoeven op te draaien.

Opa’s en oma’s geven toch aan dat ze willen en kunnen oppassen. Ja, dat weet ik wel. Maar misschien durven ze geen nee te zeggen en denken ze er van alles over.

Anita, tegelijkertijd zijn het volwassen mensen die ook ‘nee’ kunnen zeggen en aangeven dat ze niet meer willen oppassen. En zo draait mijn hoofd overuren.

Vaste oppasdag

Een jaar geleden paste mijn moeder elke donderdagmiddag op.

Ik was aan het werk en onze schoolgaande kinderen werden tussen de middag opgehaald door mijn moeder om samen te lunchen en om 15:30 stond oma weer klaar op het schoolplein om ze mee naar huis te nemen.

Totdat mijn man ze op kwam halen om 17:00 uur. Effectief gezien in totaal maar drie uur lang, alleen is mijn moeder wel haar halve dag kwijt. Je moet dit als opa of oma maar ziet zitten.

Het vraagt nogal veel van hen. Het is namelijk een vaste dag dat er een beroep op je wordt gedaan. Week in, week uit.

Tegenwoordige tijd

Op dit moment hebben wij geen vaste dag meer een beroep hoeven te doen op mijn moeder. En ik moet zeggen dat dit wel fijn voelt.

Mijn moeder deed het met liefde en klaagde nooit. Maar het is meer mijn eigen gevoel.

Tegenwoordig zie ik veel opa’s en oma’s op het schoolplein staan. Toen ik nog jong was (zo’n 20 jaar geleden ?) stonden er amper grootouders op het schoolplein. Ja, mijn opa stond er weleens.

Maar dan kwam hij op bezoek en was mijn hartje maar wat blij om in zijn armen te springen.

Ik sprak mijn vriendin laatst en voor haar is het geen optie om niet te werken wanneer zij kinderen krijgt. Ze hebben het inkomen nodig van twee personen. En dan heb ik het niet over twee fulltime banen.

Heden ten dage is de tijd anders. Want je kunt amper in je eentje een hypotheek betalen. Stel je eens voor dat je een gezin hebt en een koophuis. Dit is bijna niet met één salaris op te brengen.

Vroeger werkte mijn vader vijf dagen in de week en mijn moeder was thuis. Het was een heerlijk gevoel dat ik elke middag naar huis kon om bij te komen en een boterham te nuttigen.

Mijn ouders konden rondkomen met maar één salaris. Hoe kan dat? Het is namelijk niet zo dat mijn vader een riant salaris verdiende.

Kinder- en buitenschoolse opvang

En natuurlijk is de kinderopvang een optie. Het rijk betaalt veel terug in de vorm van kinderopvangtoeslag. Dus met zijn tweeën werken levert daadwerkelijk ook iets op.

Alleen is het niet altijd wat je wil. Misschien wil je helemaal niet werken, maar moet je wel om die hypotheek op te hoesten.

Je hebt niet altijd een keuze. En als een mens iets prettig vindt, dan is het wel keuzevrijheid. Alleen soms moet je roeien met de riemen die je hebt.

Opa en oma laten oppassen scheelt geld. Bovendien is het voor kinderen meer vertrouwd om bij oma te zijn. Kinderen kunnen toch meer zichzelf zijn wanneer ze thuis op de bank zitten met hun oma en broertje.

Geen groepsdruk op de BSO.

Oppasmeisje of -jongetje

Er zijn natuurlijk ook oppasmeisjes en -jongetjes in te huren. Voor in de avonden is dit een prima oplossing, alleen wat duurder dan opa en oma.

Wanneer je een volwassen oppas hebt kun je er ook voor kiezen om haar overdag in te huren om ze op te halen uit school.

Al met al

  • Al met al is er geen goed of kwaad. Je moet doen wat goed voelt voor jou. En vooral voor de kinderen.
  • Stoppen met werken als dit financieel haalbaar is.
  • Kinderen naar de kinderopvang of BSO.
  • Kinderen worden opgevangen door opa of oma.
  • Oppasmeisje.
  • Overal is wat voor te zeggen. Zolang je het belang van de kinderen maar voorop stelt.

Bedanken

Mijn ouders hoeven willen geen geld voor hun verleende oppasdiensten. Alleen vind ik het zelf wel gepast om ze af en toe te bedanken. Zo zijn we een paar keer uiteten geweest met hen en de kinders.

Geven we ze weleens een bos bloemen of een zwemabonnement. Een kleinigheidje om ze te bedanken voor hun grootse inzet.

Want wat ben ik ze dankbaar dat ze elke keer weer voor ons klaar staan.

Wat doe jij?

Ik ben benieuwd naar jouw keuzes. Wat zijn jouw hersenspinsels daarover geweest?

Draaien jouw hersenen ook overuren of maak jij je niet zo druk om het vragen van oppas? Ik leer graag van je ?

Anita Schokker