Skip to Content

Ochtendritueel kinderen in gezin

Ochtendritueel kinderen in gezin

Mijn ochtendritueel; Ik voel het dekbed bewegen. Ik wil mijn ogen niet open doen, want dat raak ik uit mijn slaaproes. Ik hoor mijn man het bed uitstappen en ik weet: Ik mag nog even blijven liggen.

“Het duurt te lang en ik sta hier al een tijdje, maar we moeten door. Dus voor de laatste keer het spijt me!” De wekkerradio wekt me ‘s-ochtends om 7:00 uur.

Hoewel je zou verwachten dat ik het journaal zou moeten horen, is dat bij mij niet het geval. Ik heb mijn wekker 5 minuten vooruitgezet, zodat ik nog wat langer kan blijven liggen.

Ik moet altijd zo om mijzelf lachen, want ik houd er altijd rekening mee dat de wekker voorloopt. Het heeft dus helemaal geen zin. Maar toch blijf ik het doen.

De was

Ik loop uit mijn bed naar de overloop toe. Maar bedenk me dat ik eerst de gordijnen open moet doen. Ik loop nogmaals naar de overloop toe en struikel bijna over de volle wasmand. Daar gaan weer twee minuten van mijn voorsprong. Hop, de 60 graden was even aanzetten.

Daarna loop ik vlug de trap af naar de eerste verdieping. Ja, we slapen ook nog op zolder, scheelt je zo 10 seconden tijdverlies.

Had ik al verteld dat ik altijd te laat uit bed stap en moet racen tegen de klok? Niet letterlijk volgens mij. Bij deze ?

Aankleden

Het is dinsdag ochtend dus ik douche vandaag niet. Het hangt er een beetje om of ik hier tijd mee win, omdat ik dan wel wat duffer de dag begin. Douche ik, dan ben ik fitter en werk ik sneller. Maar ja, die douchetijd hè…

Goed, ik heb mijzelf aangekleed en dan heb ik nog drie kindjes die aangekleed moeten worden.

Rttssjj rttssjj… de gordijnen van onze oudste dochter vliegen open en met haar slaapkopje wandelt ze de overloop op. “Mama, passen deze kleren bij elkaar?” Ze houdt een roze rokje, roze legging en roze trui bij elkaar.

“Dame, dit had je gisteravond al uit moeten zoeken. Hop, naar je kast. Ik zal even kijken.” En ik loop met versnelde pas naar haar kast.

Had ik al verteld dat ik deze ochtend tegen de klok race? Mijn oudste kleedt zich roze aan vandaag en de volgende slaapkop loopt niet naar me toe. Zij ligt nog in haar nestje te slapen en draait zich om als ik de kamer inloop.

Ik aai haar over haar wang: “Kleintje, wakker worden. Het is dinsdag.” Ze draait zich snel om en roept: “Koekjesdag!” “Inderdaad meisje, kom je eruit?”

Vervolgens loop in naar mijn laatste halte en ik zie ons zoontje in zijn ledikantje met blote voetjes. “Hé ventje, heb je je slaapzak weer zelf opengeritst?” Ik til hem uit bed en leg hem op zijn commode. Verschonen, aankleden, zijn gezicht insmeren tegen eczeem en hij mag er weer af.

Ontbijten

De meiden zijn ondertussen al naar beneden gelopen om de tafel te dekken. Of eigenlijk zoals ze het zelf zeggen: “We gaan de koelkast dekken.” Want de avond ervoor hebben wij de borden, bekers en het bestek al gedekt.

Pompidom…tijdwinst in de ochtend! Ik schuif aan en de meiden kunnen aanvallen. Gelukkig smeren zij zelf al hun brood.

Onze kleinste smikkelt even later van zijn boterham met kaas. Alle buikjes zijn gevuld. “Mannetje, help ook even de tafel afruimen.” Hij komt met zijn bordje naar me toe en staat op zijn teentjes om het bord op het aanrechtblad te zetten.

“Begin jij alvast even met je haar borstelen, dame. En pak jij alvast de schooltassen, andere dame.”

Schooltassen

Ik pak twee bananen en een satéprikker. Ik ‘schrijf’: Veel leesplezier xxx mama. En op de andere banaan teken ik twee hartjes en een zonnetje. Doordat je met een satéprikker over het velletje van de banaan schrijft, komt het een paar minuten later er in het bruin te staan.

De meiden komen altijd rennend uit school om te vertellen hoe leuk ze de boodschap vonden. De tassen worden in de kinderwagenmand gelegd door de kleine man, die maar wat graag meehelpt.

Haren

De haren zijn aan de beurt. “Wat wil je vandaag?”, vraag ik. “De Elsavlecht, mama”. Voordat ik dochters had kon ik een “gewone” vlecht en staartjes.

Maar ik wilde graag meer leren en dus begon ik YouTubefilmpjes te bekijken. Zo ben ik zelf fan van de ‘op z’n kop vlecht’ alleen zijn de dames niet heel blij als ze in de ochtend met hun hoofd naar beneden moeten zitten.

Dus die bewaar ik vaak voor het weekend wanneer ik om 9:30 uur pas hun haren in orde maak.

De vlechten zitten erin. En de kleine man heeft gel in zijn haar gekregen van zijn grote zus die vandaag zijn haar mocht doen. Morgen mag de andere zus. Alles moet even eerlijk, dat begrijp je vast wel.

Jassen

Ik kijk naar de klok en loop naar de gang om de schoenen en jassen aan te trekken. Ik loop langs de spiegel en zie mijzelf nog met nat haar. “Nee hè!”, ontglipt mij. Ik moet mijn haar nog föhnen. Ik pak de föhn en ren naar het stopcontact. Op het moment dat ik de föhn aanzet, komen ze alle drie gillend naar mij toegerend.

Voordat ik mijn eigen haren mag föhnen, krijgen de kinderen vrolijke glimlachjes wanneer zij ook één seconden de föhn door hun haren voelen gaan.

Het is een traditie geworden. Een traditie waar ik ook maar eens een minuut voor moet inplannen in mijn ochtendritueel. Staat genoteerd!

Nu echt het kopje: jassen

Ik loop naar de gang en kijk in de spiegel. Ha, een mooi geföhnd koppie. Ik trek de jas van de kleinste aan en hij staat al met zijn schoenen aan. “Sorry jongen, vandaag ga jij even in de kinderwagen, want ik heb haast.”

En dat ik het woord vandaag erbij zeg, is vrij overbodig. Aangezien hij elke ochtend in de kinderwagen zit, vanwege de tijd.

Iedereen is er klaar voor en we stappen naar buiten. “Mam, het regent!” Hè, ook dat nog. Snel pak ik de ‘tompouce paraplu’s’ en rennen we de regen in. Op naar school. Twee minuten later stap ik over de drempel van de schooldeur en hoor de bel. We hebben het weer gered!

Tanden poetsen

Ergens tussendoor zit ook het kopje tanden poetsen. Alleen zijn we dat deze dag vergeten. Helaas, dat komt weleens voor in huize Schokker. Vanavond mijn wekker maar even 10 minuten vooruit zetten. Dat helpt vast!

Anita Schokker