Skip to Content

Normen en waarden voorbeelden voor gezin en opvoeding

Normen en waarden voorbeelden voor gezin en opvoeding

Als er iemand is die normen en waarden meegekregen heeft vanuit huis, dan ben ik dat. Mijn ouders hebben mij een goede basis gegeven en mij geleerd wat ik moest leren. Ik merk dat ik een heleboel dingen die ik “vanuit huis heb meegekregen” ook wil overbrengen aan mijn eigen kinderen.

Overigens begrijp ik heel goed dat het niet overal hetzelfde gaat, dus wat ik hieronder allemaal opschrijf, is puur gericht op hoe ikzelf de dingen zie. Ieder ander kan dit alles natuurlijk helemaal anders zien en dat is ook prima.

Het is allemaal niet geschreven met een wijzend vingertje en al helemaal niet op belerende toon; doe waar jij je goed bij voelt!

Wat zijn normen en waarden?

Voordat ik los ga branden, zal ik eventjes uitleggen wat normen en waarden precies zijn. Waarden zijn opvattingen die voor een heleboel mensen belangrijk zijn en die de omgang met elkaar bevorderen.

Zaken als eerlijk zijn tegen elkaar, vertrouwen hebben in en respect hebben voor elkaar zijn hier belangrijke pijlers. Uit de waarden komen de normen (regels) voort, bijvoorbeeld je liegt niet tegen elkaar en je rekent iemand niet af op zijn/haar geloofsovertuiging.

Heb je naaste lief zoals jezelf

Klinkt als een bijbelse norm (is het ook), maar is zo ontzettend waar. Ik vind het belangrijk dat mijn jongens op een manier omgaan met anderen, zoals ze zelf willen dat er met hen omgegaan wordt. Liefde is een belangrijk iets in het leven en van liefde zal je altijd blijven groeien.

Ik ben ervan overtuigd dat kinderen die weinig liefde krijgen in hun jonge(re) jaren, later ook niet goed weten hoe ze een ander lief moeten hebben. Het is dus heel erg belangrijk dat je als ouder(s) zijnde laat zien dat een kind welkom en geliefd is.

Zolang je niet van jezelf houdt is het heel erg moeilijk om van een ander te houden. Accepteer wie je bent of probeer een betere 2.0-versie van jezelf te worden als je het eventjes niet zo goed kunt vinden met jezelf.

De enige persoon die jou heel erg goed kent, ben je zelf. En lukt het eventjes niet zo goed, met dat van jezelf houden, zoek dan iemand die je daarbij kan ondersteunen/het aan je kan leren.

Weet dat je (over het algemeen) vaak terecht kunt met alles bij je ouder(s) of naaste vrienden/familie.

Gedraag je netjes

Heel belangrijk vind ik het, dat mijn jongens zich netjes gedragen als ze bij iemand anders thuis zijn. Eigenlijk moeten ze dat thuis ook, maar dat is natuurlijk niet altijd het geval. Brutaal zijn tegen anderen is wat mij betreft een echte no-go en dat zal ik nooit accepteren. Ook thuis wordt hier een stokje voor gestoken.

Oudere mensen worden aangesproken met u, evenals mensen die je niet (goed) kent. Verder vind ik het heel normaal dat je met twee woorden spreek tegen een vreemde: ‘ja, mevrouw’ en ‘nee, meneer’ bijvoorbeeld.

Ik ben hiermee al vroeg begonnen en pluk er nu de vruchten van, want de oudste doet dit altijd keurig. De jongste praat nog niet, maar krijgt dit zeker weten nu al mee.

Iets simpels: sta op in de bus voor een oudere/zwangere

Waar een ander het misschien niet zou doen, doe ik het nog steeds; opstaan in de bus voor een oudere of zwangere persoon. Waarom? Nou, omdat ik vind dat het beleefd is om je zitplaats af te staan aan iemand die wat minder goed kan staan dan ikzelf.

Zit ik met de kinderen in de bus, dan laat ik hen opstaan voor een ander (of ik zet ze op schoot). Hetzelfde geldt voor in de rij staan in de supermarkt. Heb ik een kar vol met boodschappen en staat er achter mij iemand met een pak melk, dan mag diegene van mij voor.

Waarom? Nou, gewoon omdat ik dan denk; ik heb een heleboel boodschappen dus dan duurt het wel eventjes voordat ik klaar ben. Als ik die persoon voor laat gaan, kan hij/zij in ieder geval door.

Ik merk overigens dat heel veel mensen dit gewoon doen, anderen voor laten. Ofwel… een waarde die een soort van kleine norm geworden is.

Zorg voor een ander

Ik zorg natuurlijk dagelijks voor mijn gezin (en zij voor mij), maar ik heb vanuit huis ook meegekregen om voor anderen te zorgen.

Voorbeeld; hier beneden staan vaak twee daklozen. Het zijn aardige mensen met een (zoals je begrijpt) enorm levensverhaal, dus een praatje maak ik regelmatig met ze. Verder neem ik wel eens een brood of pak kaas voor ze mee, of breng ik ze wat eten wat wij over hebben.

Waarom? Nou, omdat ik vind dat je best voor de “zwakkeren” in de samenleving kunt zorgen (indien je zelf iets kunt missen).

Geld geef ik ze niet, want daar worden over het algemeen alleen maar alcoholische versnaperingen voor gekocht en dat vind ik geen eerste levensbehoefte.

Jaag je dromen na

Erg belangrijk vind ik dat de jongens hun dromen (kunnen) najagen. Natuurlijk zou ik het wat minder leuk vinden als blijkt dat dit aan het andere kant van de wereld moet gebeuren, maar á la, zolang zij gelukkig zijn, is moeders het ook! Dokter worden in Afrika, of achter de vuilniswagen hier in het dorp, I Don’t Care…!

Van spullen word je niet gelukkig

Centen hebben we niet, maar spullen!! Herkenbaar voor de meesten van jullie denk ik he? Eigenlijk is het bespottelijk hoe materialistisch we tegenwoordig zijn. We moeten allemaal het nieuwste van het nieuwste en de kledingkast van de kids moet vol liggen tot aan de nok.

Is het nodig? Nee! Word je er gelukkig van? Ikke niet in ieder geval. Al zou ik in een hutje op de hei wonen met mijn gezin, ik ben liever gelukkig zonder spullen, dan ongelukkig met spullen.

Kunnen we het allemaal met minder doen? Ik denk van wel….en als je dan een keertje wel iets krijgt of koopt (waarvoor je geld opzij hebt gezet) dan ben je er alleen maar extra blij mee. Ik voel dat er weer een opruimsessie aan komt hier in huis in de speelgoedkist.

En ja, okay..kinderen van bloggers krijgen een hoop, maar ik leer mijn kinderen wel dat dit niet vanzelfsprekend is en laat ook een heleboel aan onze deur voorbij gaan. Materialistisch zijn is idioot, vind ik dan.

Heb respect voor een ander

Heeft iemand anders een andere mening dan jij, of pakt hij/zij alles anders aan dan jij? Geen probleem, daar hoor je respect voor te hebben. Waar de ene persoon de kerk bezoekt en leeft met de Heer, kan weer een ander zich daar misschien helemaal niet in vinden.

Is dat erg? Nou, nee…iedereen leeft op de manier zoals hij/zij dat graag wil en daarvoor horen wij allemaal respect hebben, net zoals zij respect voor ons horen te hebben.

Nogmaals; bovenstaande is zoals ik het zie en ik hoop dat niemand zich daaraan zal storen.

Dit is hoe ik mijn kinderen opvoed en daar gedijen ze tot nu toe meer dan prima op.

Welke normen en waarden wil jij meegeven aan je kind(eren)?

Amanda