Skip to Content

Mijn kind zit altijd thuis

Mijn kind zit altijd thuis

Mijn kind zit altijd thuis; is dat erg of toch niet? Dat hangt van allerlei factoren af. Hebben we het over een jong kind of een puber? Wil het zelf graag tijd voor zichzelf hebben? Zijn het te veel prikkels die je kind tegenhouden of durft het niet? We zullen de verschillende situaties eens langs lopen en bekijken of het erg is als je kind altijd thuis zit. En zo ja: wat kan je er dan aan doen?

Ieder kind is anders

Besef dat ieder kind zijn eigen unieke ‘ik’ is. Je moet een kind dus niet vergelijken met anderen, maar echt kijken naar het kind zelf. Het feit op zich dat een kind altijd thuis zit hoeft niet erg te zijn. Dat hangt helemaal af van de reden waarom. 

Waarom zit je kind altijd thuis?

De allereerste vraag is uiteraard ‘waarom’. Is het een eigen bewuste keuze omdat je zoon of dochter dat gewoon graag wil of zit er een angst achter? Dat maakt natuurlijk een heel groot verschil. Het is dan ook van belang dat je daarachter komt.

Introvert of extravert?

Is je kind een echt introvert persoon of bijvoorbeeld een Hsp’er, dan is de kans groot dat hij of zij zelf liever niet te vaak in grote druktes is. Ze hebben gewoon minder behoefte aan mensen om zich heen en vinden het heerlijk om alleen te kunnen zijn.

En als ze dan toch contact hebben met anderen, dan kan de voorkeur liggen bij kleine groepjes of bijvoorbeeld afspreken met 1 persoon. Het wil niet zeggen dat ze nooit contact met anderen willen, maar ze hebben duidelijk behoefte aan tijd voor zichzelf om alle prikkels even te kunnen verwerken. En dat is oké. Helemaal niks mis mee.

Een extravert persoon heeft juist anderen om zich heen nodig om lekker op te laden. Is jouw kind duidelijk een extravert persoon, dan is er vast en zeker iets anders aan de hand als hij opeens veel of altijd thuis zit.  

Veranderend gedrag

Eigenlijk geldt dit voor iedere leeftijd: hou het gedrag van je kind in de gaten! Speelde hij altijd met allerlei vriendjes en is dat opeens over of veel minder vaak? Dan kan het zijn dat er iets is gebeurd waardoor hij dit niet meer doet.

Een vriend kan hem hebben laten zitten, bijvoorbeeld, wat hem heel veel pijn doet. Hij kan gepest worden waardoor hij niet meer durft. Of opeens buiten de groep gezet zijn, waardoor er opeens geen of minder vrienden meer over zijn. 

Daarnaast kan het ook met hem zelf te maken hebben. Hij (of zij, natuurlijk) kan om uitéénlopende reden zichzelf niet goed voelen. Op school gaat het niet lekker, hij voelt zich down of maakt zich zorgen om de gezondheid van een gezinslid.

Misschien is er iets ergs gebeurd, zoals een scheiding of een overlijden van een dierbaar persoon of huisdier. Daardoor is de zin om af te spreken of om iets te gaan doen ver te zoeken.

Hulp bieden

In deze laatste gevallen is het natuurlijk zaak om erachter te komen wat er aan de hand is en daar eerst gericht hulp bij bieden. Het heeft weinig nut om een kind te pushen meer contacten te zoeken als de achterliggende reden dat het dat niet heeft blijft bestaan.

Kom je er zelf niet uit wat er dan aan de hand is, dan kan je natuurlijk hulp inschakelen. Dit kan bij jonge kinderen via school zijn, want die maken je kind immers ook een groot deel van de dag mee. Misschien ontdekken zij wel of je kind wel of niet lekker in de groep ligt.

Verder kan je ook hulp zoeken bij het Centrum voor Jeugd en Gezin of als je dat prettiger vindt bij een kindercoach die je zelf uitzoekt.

Trainingen volgen

Naast bovenstaande problemen kan een kind ook eenvoudigweg niet zo goed weten hoe hij contact moet maken of durft hij het niet door zijn eigen karakter. Ben je van jezelf verlegen aangelegd, dan kan je prima in je vel zitten maar toch geen contacten durven maken. Je zou dan ook eens kunnen kijken naar assertiviteitstrainingen voor kinderen of sociale vaardigheden. ‘Rots en water’ is daar een voorbeeld van.

Alleen zijn en pubers

Een puber die graag alleen is: eigenlijk is dat heel normaal gedrag en daar moet je je kind ook de ruimte voor geven. Hij hoeft niet altijd omringd te zijn door familie. Laat hem maar lekker in zijn eigen kamer zijn eigen ding mogen doen. Dit hoort echt bij deze fase van opgroeien.

Let alleen wel op dat hij wél sociale contacten heeft en hij zich dus niet ongewild alleen terugtrekt. Want eenzaamheid is uiteraard een heel ander verhaal. 

Vrienden zijn belangrijk

Tijdens de puberteit zijn vriendschappen belangrijk. Ze leren veel van elkaar en erbij horen is heel belangrijk voor ze. Ze leren door vriendschappen ook van alles over zichzelf. Het zou zelfs goed zijn voor je zelfvertrouwen. Dus moet je je nu zorgen maken als je kind er geen behoefte aan heeft?

Genoeg sociale contacten

Ja en nee. Een puber zonder sociale contacten kan zeker een reden tot zorg zijn. Maar zoals gezegd: dat hangt dus helemaal van de situatie af. Besef dat je zoon of dochter de hele dag al op school ‘opgescheept’ zit met anderen. Met zijn schoolvrienden dus ook.

En er zijn echt jongeren die daar genoeg aan hebben. Zij hoeven niet na school nog meer contact te hebben. Dan gaan ze liever hun eigen gang. In dat geval hoef je je dus geen zorgen te maken.

Jongeren die wel vrienden willen, maar daar niet in slagen hebben hulp nodig. Zij zullen zich eenzaam voelen én zullen op deze manier vaak ook te weinig ervaring opdoen met sociale vaardigheden. Naast de al eerdergenoemde hulp kan je zelf ook proberen om je kind kennis te laten maken met anderen.

Op zoek gaan naar plekken waar mensen komen met dezelfde interesses kan een goed idee zijn, omdat er dan in ieder geval een gemeenschappelijke deler is. En daarmee leuke gespreksstof. 

Een schoolkind en met vriendjes afspreken

Bij het jongere kind kan je als ouder nog net iets makkelijker sturen om hem te helpen met zijn sociale contacten. Speelafspraakjes kan je als ouders immers ook maken. Maar let dus wel op dat je niet jouw ideeën opdringt aan je kind.

Jij bent misschien heel graag onder de mensen, maar je uk kan zich veel fijner voelen als hij tijd voor zichzelf heeft na school. Gewoon lekker zijn eigen ding mogen doen! Als hij op school vriendjes heeft en dan ook gewoon goed in de groep ligt, dan is het maar de vraag of je je kind helpt met die speelafspraakjes. Is hij al iets ouder dan kan je er uiteraard gewoon eens naar vragen.

Maar let ook dan op dat je hem niet het gevoel geeft dat hij bij vriendjes hoort te spelen en hij dus niet zou voldoen aan de maatstaven! 

Linda van Aken
Latest posts by Linda van Aken (see all)