Kind troosten; wat te doen als je kind verdrietig of overstuur is- Mamaliefde.nl

Het troosten van je kind: vaak hoef je daar niet eens over na te denken en doe je eigenlijk automatisch iets. Even een knuffel geven, een paar lieve woordjes zeggen of gewoon een arm om hem heen slaan.

Maar er zijn ook momenten dat je je afvraagt hoe je je kind nu het beste kunt troosten. Of het wel genoeg is wat je doet. Of nog ingewikkelder: hoe je die puber van je nu kunt troosten als hij of zij zich toch echt te groot voelt voor een knuffel…

Inhoud toon

Wat is troosten?

Troosten wil zeggen dat je iemand helpt als hij pijn ervaart. Dit kan zowel lichamelijk als geestelijk zijn. Een kind dat valt zul je troosten, maar een kind dat gepest wordt net zo goed. Bij troosten gaat het er eigenlijk om dat de ander ervaart dat hij er niet alleen voor staat. Dat er iemand is die het goed met hem voor heeft, zeg maar.

Hoe troost je?

Je kunt troosten met woorden, met daden, maar ook met aanraken. Een klein kindje zul je al snel oppakken of op schoot nemen. Natuurlijk kun je dat met een puber niet meer doen. Maar dan is een arm om hem of haar heen net zo goed troostend.

Je kunt met woorden iemand troosten. Je kind gewoon vertellen dat je om hem of haar geeft kan al helpen. Maar welke woorden je gebruikt zal ook afhankelijk zijn van wat er aan de hand is.

Is je puber verdrietig omdat hij bijvoorbeeld een proefwerk heeft verknald of omdat hij ruzie heeft met iemand? Zit hij of zij niet te wachten op een ouder die een arm om hem heen slaat? Dan kun je ook denken aan troosten via handelingen.

Even iets lekkers pakken voor hem of even samen lekker ergens lunchen. Even een gebaar waaruit hij of zij echt wel opmaakt dat je van hem houdt en er voor hem wilt zijn.

Helpen met zijn gevoel

Zeker bij kleintjes kan het moeilijk zijn om uit te drukken waarom hij verdrietig is. Jij kunt proberen om dit te verwoorden. Daar leert je kind meteen van hoe hij zijn gevoelens kan omschrijven én hij voelt dat jij hem snapt.

Gevoelens mogen er zijn. Je helpt je kind niet door zijn gevoel te ontkennen of te willen wegstoppen. Laat hem maar even lekker huilen of boos zijn. Dat lucht op en eventueel praten komt daarna wel.

Ga niet mee in zijn driftbuien

Is je kind boos omdat iets fout gegaan is? Probeer zelf niet boos te worden om zijn driftbui. Daarmee escaleert de boel en van troosten is er dan al helemaal geen sprake meer.

Voor je kind zal zijn teleurstelling (waar hij dus boos om werd) al een frustratie op zich zijn. Wordt hij dan ook nog eens afgeblaft door jou, dan is dat dus nog een extra frustratie. Blijf zelf kalm.

Dat geldt ook voor andere zaken. Valt je kind hard en reageer jij hier heel hysterisch op? Dan zal het voor je kind voelen als iets wat nog erger is dan wat het in feite was.

Probeer zelf kalm te blijven, zodat hij zijn rust en troost bij jou kan halen! Als jij ook nog eens in paniek raakt, is dat voor hem ontzettend eng en is hij ook nog eens zijn veilige toevluchtsoord kwijt.

Wat zou je kunnen zeggen?

Waarschijnlijk weet je zelf best wel spontaan dingen te verzinnen die je tegen je kind als troost wilt zeggen. Maar je zou kunnen denken aan woorden als:

Ik ben bij je
Ik houd van je
Je bent mama’s lieverd
Je bent veilig
Ik blijf bij je
Ik luister, vertel maar

Als je kind overstuur is

Als je kind echt overstuur is, dan zal praten waarschijnlijk niet meteen lukken. Er simpelweg zijn en bijvoorbeeld een knuffel geven is dan genoeg. Jij kunt hem melden dat je er bent, van hem houdt of wat voor troostende zin dan ook.

Pas als je kind rustiger wordt kun je verwachten dat hij vertelt wat er nu zo erg is. Komt hij hier niet uit dan kun je hem helpen door gerichte vragen te stellen.

Om even over na te denken

We hebben vaak de neiging om iemand te troosten met woorden als ‘stil maar’ of ‘het is niet zo erg’. Het klinkt inderdaad troostend, maar eigenlijk zeg je zoiets als ‘je stelt je aan’ of ‘jouw verdriet is niet terecht’.

Gevoelens mogen er zijn. En die mogen (moeten) serieus genomen worden. Een rot gevoel dat wel gevoeld mag worden zal sneller opgelost zijn dan als je het hopeloos probeert te onderdrukken. Door je kind niet te leren dat ook negatieve gevoelens er mogen zijn, kan hij hier later ook niet mee om gaan.

Je kunt dus beter ruimte geven aan zijn verdriet. En dat doe je niet door het weg te sussen met woorden als ‘stil maar’. Je kind wil niet stil zijn, het heeft het nodig om te mogen huilen!

Laten merken dat je het verdriet of de pijn van je kind begrijpt werkt vaak veel beter. Heeft je kind de neiging om echt in zijn huilbui te blijven hangen? Dan kun je ervoor kiezen om na je knuffel en het laten huilen, hem af te leiden met een leuk spelletje ofzo.

Zeg daarbij niet zoiets als ‘en nu is het genoeg’, want dan geef je hetzelfde signaal af. Je kunt hem wel aansporen om gezellig samen iets te gaan doen.

Let op!

Troosten is uiteraard goed. Je kind laten voelen dat er van hem gehouden wordt is eigenlijk zelfs van levensbelang. Alleen moet je wel opletten dat je je kind niet zo overdreven troost dat het zichzelf juist heel zielig gaat vinden. Daar wordt niemand beter van.

Je kind kan daardoor de slachtofferrol gaan aannemen of je kunt hem zelfs, geheel onbewust, mee gaan geven dat hij dus echt heel zielig is en iets echt niet alleen kan. Ook dat kan de bedoeling niet zijn!

Huilen

Author
Recent Posts

Volg me via:

Wil Cats

Schrijfster at geWILde teksten

Wil is een trotse moeder van vier puberende / volwassen jongens en vindt haar vreugde als beheerder van een 'vrolijke veestapel' in het bruisende gezinsleven en haar liefdevolle huwelijk.

Daarnaast is ze een gepassioneerde schrijfster, ze jongleert moeiteloos tussen de chaos van opgroeiende jongens en de serene wereld van woorden. Haar pen danst op het papier, gedreven door passie, en het favoriete onderwerp van deze woordkunstenaar? Ongetwijfeld: kinderen!