Verliefd zijn en dan opeens is het zomaar over. Of de ander ziet je gewoon helemaal niet staan. Waarschijnlijk weten we allemaal heel goed hoe dit voelt. Je weet dat het een vreselijk gevoel is en hoeveel verdriet je erom hebben kunt. Wat doe je als je kind het overkomt?
Hoe reageer je en wat moet je wel en juist niet doen? Natuurlijk is ieder kind en iedere situatie anders, maar er zijn wel degelijk richtlijnen aan te geven. Jij zal zelf best weten of je je kind juist meer met rust moet laten of juist niet…
Liefdesverdriet is altijd erg, ongeacht leeftijd
Maak nooit de fout om de verliefdheid van je kind niet serieus te nemen! Wat voor jou als kalverliefde (of misschien zelfs dat niet eens) overkomt, kan voor jouw kind de hele wereld betekenen.
Wuif het dus nooit weg en denk er niet te simpel over. Heeft de verkering maar een paar weekjes geduurd (of korter)? Het is en blijft een feit dat voor jouw kind het belangrijkste wat het op dat moment ervaarde kwijt is geraakt! Punt. Minder dan dat is het zeker niet.
Liefdesverdriet bij kinderen
Bij kinderen in de basisschoolleeftijd hebben ouders nog weleens het idee om er lacherig over te doen. Doe dit niet!
Natuurlijk zullen er verkeringen zijn die niks meer of minder dan iedere vriendschap zijn, maar veel kinderen hebben wel degelijk verkering waarbij er diepere gevoelens zijn. Ook als ze zelf verliefd zijn en het andere kind dit niet beantwoordt, is dit heftig voor ze.
Praat gewoon met je kind en toon begrip! Leg je kind in dit geval ook uit hoe dit soort dingen werken. Dat het niks zegt over jouzelf (dat je te min bent, ofzo) en vraag bijvoorbeeld waarom het kind zo speciaal is.
Op deze leeftijd zijn veel kinderen juist nog wel bereid om met ouders te praten, dus kun je het direct tot een leermoment maken op het gebied van de sociale en emotionele ontwikkeling.
Liefdesverdriet bij pubers
Bij pubers komen we uiteraard uit bij de hormonen die gaan opspelen en heftige verliefdheden kunnen optreden. Een puber is daarnaast ook nog eens (vaak) onzeker over zichzelf en ze kunnen het uitgaan van een relatie of een afwijzing direct zien als een aanval op wie ze zelf zijn.
Tel daar ook bij op dat praten met ouders soms een taboe wordt, en je snapt dat het geheel vaak toch moeilijker ligt dan bij jongere kinderen. Begrip tonen, ruimte geven, er zijn voor je kind en afleiding zoeken zijn kortweg de punten waar je je op focussen kunt.
Luisteren en kijken
Kijk naar je kind en laat zien dat je er voor hem of haar bent. Door goed op je zoon of dochter te letten kun je vaak al heel veel opmaken. Is je kind geen prater? Jij weet vast wel andere signalen die hij of zij afgeeft te herkennen, waardoor jij echt wel weet of het goed of slecht met jouw spruit gaat.
Is hij (zij) opeens heel stil of duidelijk sneller boos dan anders? Vraag op een geschikt moment (dus als er niemand anders bij is) hoe het gaat. Het is immers maar de vraag of ze zelf zullen vertellen dat het uit is of dat er iemand is waar ze gek op zijn en dat dat pijn doet (omdat het andersom niet zo is).
Ik ben er voor je
Laat merken, zoals al aangegeven, dat je er voor je kind bent. Maar ga niet dwingen om te praten. Hij of zij mag zelf bepalen wat er allemaal wel en niet gedeeld wordt. Luister naar je kind. En je kunt eventueel advies geven.
Zolang het geen advies is als ‘volgende keer beter’ of ‘er zijn nog zoveel anderen’. Afschuwelijke opmerkingen waar alleen maar uit blijkt dat je er niks van begrepen hebt… Geef je kind de ruimte om verdrietig te zijn en probeer het niet te verleiden tot zich groot te houden omdat het zich anders aanstelt.
Gevoelens mogen er zijn en door ze de ruimte te geven kun je juist voorkomen dat een kind een muurtje om zich heen optrekt. Je kan je kind ook duidelijk maken dat iets wat niet blijft bestaan wel mooi geweest kan zijn. Dat het gewoon niet werkte, bijvoorbeeld. En dat het heel logisch is dat ze daar verdrietig over is.
Maak het niet erger
Andersom geldt het natuurlijk ook. Maak het allemaal niet erger dan het is. Hoewel je het nooit moet wegzetten als niet belangrijk, kun je wel oppassen met zelf er nog een extra laagje bovenop te doen.
Ga dus niet mee klagen en afzetten tegen bepaalde mensen. Of vertellen dat dit verdriet voorlopig wel blijft… Toon begrip voor de gevoelens van je kind en daar mag het bij blijven (wat dit betreft).
Tijd nodig bij liefdesverdriet
Als liefde echt diep zat, zal het verdriet niet morgen al meteen weer over zijn. En volgende week ook niet… Geef je kind de tijd om over dit gevoel heen te stappen.
Natuurlijk houd je in de gaten dat het allemaal niet te lang gaat duren en je kind in een isolement raakt, bijvoorbeeld. Maar besef wel dat er jongeren zijn bij wie dit liefdesverdriet zo intens kan zijn dat het zelfs maanden duurt.
Afleiding
Vindt je kind het moeilijk om iets te gaan doen? Probeer maar wat afleiding te geven om zo een beetje uit de negatieve spiraal te kunnen breken.
Maar blijf wel zijn gevoelens respecteren! Ga zelf iets ondernemen met hem of haar en als dat niet zo gewaardeerd wordt, dan kun je misschien wel stimuleren om vrienden op te zoeken.
Als het allemaal uitzichtloos blijft
Is het verdriet dusdanig groot dat je je echt zorgen maakt? Duurt het allemaal lang voordat je kind weer een beetje opknapt? Probeer te voorkomen dat de problemen te groot worden. Schakel hulp in als je er niet samen uitkomt!
Dit kan via de huisarts, bijvoorbeeld. Of zoek contact met het Centrum voor Jeugd en Gezin.
Daarnaast is ze een gepassioneerde schrijfster, ze jongleert moeiteloos tussen de chaos van opgroeiende jongens en de serene wereld van woorden. Haar pen danst op het papier, gedreven door passie, en het favoriete onderwerp van deze woordkunstenaar? Ongetwijfeld: kinderen!
- Muziekinstrumenten voor kinderen; welke, waarmee beginnen etc. - 17 April 2024
- Fijne motoriek peuters - 16 April 2024
- Divali - 14 April 2024
