Skip to Content

Gesloten persoonlijkheid kind; wat zijn kenmerken karakter?

Gesloten persoonlijkheid kind; wat zijn kenmerken karakter?

Het ene kind is de andere niet. Waar de één niet uitgepraat raakt, zal de ander weinig loslaten. En hoe meer jij van het kind wil weten, hoe minder er juist uit lijkt te komen.

Wat doe je als ouder met een gesloten kind? Is dit een signaal dat er iets aan de hand is of is het gewoon een karaktertrek waar je rekening mee moet houden?

Wat is een gesloten kind?

Natuurlijk maakt het nogal verschil of je kindje altijd al zo was of dat het opeens gesloten wordt.

Is je kindje altijd al weinig aan het vertellen, dan is de kans groot dat het van zichzelf zo is en zul je daar een weg in moeten zien te vinden. Is je kind opeens gesloten geworden, dan is het goed om verder te kijken.

De kans is dan immers aanwezig dat je kind een reden heeft om stiller te zijn. Het wordt misschien gepest of zit even niet zo lekker in zijn vel.

Er kunnen nog heftiger dingen aan de hand zijn, waarbij hem opgedragen is om er niet over te vertellen. Uiteraard verdient dit dus alle aandacht om erachter te komen wat er werkelijk speelt.

In dit artikel gaan we in op kinderen die van zichzelf geen praters zijn. Introversie is een karaktertrek waar niks mis mee is, maar het is wel fijn voor je kind als het zich leert uitdrukken.

Alleen dan kan hij immers leren om voor zichzelf op te komen én uit te leren leggen wat hem bijvoorbeeld dwars zit. En dit kun jij hem leren.

Zelfvertrouwen vergroten

Een kind wat zichzelf niet durft te uiten of erg gesloten is kan dit doen om meerdere redenen, zoals aangegeven. Maar ook onder de kinderen die altijd al stil zijn kunnen er meerdere oorzaken zijn.

Een echt introvert kind kan simpelweg geen behoefte hebben aan uren kletsen en alles delen. Hij of zij kiest hier dus bewust voor en heeft ook genoeg aan weinig contacten.

Een ander kind kan zich niet dúrven uiten omdat het verlegen is. In dat geval is het geen keuze, maar een gebrek aan zelfvertrouwen.

Natuurlijk is het in beide gevallen heel goed om te werken aan het zelfvertrouwen. Maar besef wel dat een introvert kind anders in het leven staat dan een verlegen kind (en kan uiteraard ook een combinatie van beide zijn).

Introvert zijn is niks mis mee!

Is je kind een echte introvert en heb je als moeder (of vader) echt wel door dat hij goed in zijn vel zit?

Accepteer die karaktertrek! Er is namelijk niks mis mee.

Jouw kind weet vaak heel goed wat het wel en niet wil en praat gewoon weinig over alles wat het doet omdat hij die behoefte helemaal niet heeft.

Natuurlijk is het als ouder fijn om te weten wat er in je kind omgaat, maar doe dit nooit op zo’n manier dat je kind onder druk wordt gezet.

Je geeft er eigenlijk het signaal mee af dat het niet goed is, zoals het is. En je loopt de kans, zeker als ze ouder zijn, dat ze nog minder gaan vertellen en je misschien zelfs gaan ontwijken.

Dus mag je proberen om het op andere manieren aan het praten te krijgen. Want ervaring opdoen met sociale contacten en het leren uiten van je gevoelens is vanzelfsprekend wel fijn om goed te kunnen. En dat leer je toch het beste door te doen!

Daarbij is het eveneens fijn als je als ouder manieren vindt om je kind meer te laten vertellen zodat jij beter in de gaten kunt houden wat je kind raakt en bezighoudt.

Wanneer probeer je te praten?

Komt je kind uit school? Dan heb je vast de neiging om meteen te vragen hoe zijn dag was.

En wat doet je kind? Het bromt iets van dat het wel leuk was om meteen door te lopen of iets anders te gaan doen. Dat wil nog helemaal niet zeggen dat je kind jou niks wil vertellen.

Het kan er gewoon op dat moment even niet aan toe zijn. Hij is moe van de dag, bijvoorbeeld, of hij wil nu eerst even lekker spelen.

Sommige kinderen beginnen spontaan tijdens het eten alsnog te vertellen wat het allemaal op school gedaan heeft. Anders zou jij het op een rustig moment nog eens kunnen vragen.

Tussen neus en lippen door

Echt gaan zitten voor een gesprek kan heel bedreigend overkomen. Terwijl het tussen neus en lippen door juist wel lukt.

Gewoon terwijl hij langsloopt een opmerking maken waar hij op reageren kan. Of begin zelf over iets wat je hebt gedaan tijdens het eten en vraag langs je neus weg hoe hij iets vond.

Andere manier van vragen stellen

Stel jij een vraag en antwoordt je kind enkel en alleen met ja of nee? Dan wordt het tijd om je vragen anders te gaan stellen.

Stel open vragen, waarbij je kind dus geen ja of nee kan antwoorden. Vraag dus niet zoiets als ‘Was het leuk?’ want een simpele ja of nee is dan voldoende en iemand die niet graag vertelt vindt het genoeg zo.

Stel dus een vraag die begint met woorden als wie, wat, waar, wanneer, waarom of bijvoorbeeld hoe. ‘Wat heb je gedaan vandaag’ kun je immers niet afdoen met een ja of nee!

Praten helpt

Ook al is je kind geen prater, praten over dat wat je dwars zit kan heel veel helpen. Misschien dat hij niet erg zal reageren als je dit uitlegt, maar af en toe dit duidelijk maken kan geen kwaad.

Je kunt hem ook leren dat als hij het moeilijk vindt om het zo te vertellen hij het ook op mag schrijven en dat aan je kan geven.

Papier is geduldig en zo leert hij zichzelf in ieder geval wel uit te drukken. Het kan een mooi opstapje zijn om het uiteindelijk ook meteen te durven en kunnen vertellen.

Meer tips vind je hier.

Moeilijk vinden om zich uit te drukken

Vindt je kind het moeilijk om zichzelf uit te drukken als het over emoties gaat of dingen die gebeurd zijn?

Ondersteun hem of haar daarbij door gerichte vragen te stellen, zoals ‘Wat vond je daarvan?’, ‘Hoe voelde je je toen dat gebeurde?’, ‘Maakt het je boos?’ of bijvoorbeeld ‘Wat vind jij dat er nu moet gebeuren?’

Laat weten dat je er bent én luister!

Laat hem weten dat je er altijd voor hem bent als hij behoefte heeft om te praten, ook als hij erg gesloten is. Ook als het over komt dat je druk bent, bijvoorbeeld.

eb je door dat je kind iets wil vertellen? Geef hem die kans dus ook en zorg dat je ook echt luistert! Dus niet ondertussen verder gaan met je werk en alleen maar ja of nee mompelen.

Stel vragen waaruit blijkt dat je echt luistert. Houd je aandacht bij het gesprek en laat die telefoon dus liggen. Ook als het afgaat! Dat is voor ieder kind fijner.

Maar bij een kind wat niet snel zal praten komt het nog harder aan. Hij doet zijn best, het kost hem meer inspanning en dit wordt niet gezien.

Nog een reden om voortaan je mond te houden (volgens je kind) …

Wil Cats
Volg me via:
Latest posts by Wil Cats (see all)