Rondreis Java; Bezienswaardigheden & Activiteiten

Tegen half twaalf kwamen we aan bij het vliegveld waar we afgezet werden bij de domestic airport op Sumatra. Bij de entree werden de paspoorten gecontroleerd en na even gewacht te hebben om te mogen inchecken (balie was anderhalf uur voor de vlucht naar Java nog niet open), was dit ook snel geregeld. Nu nog even vliegtax betalen om überhaupt te mogen vliegen naar Java en toen was er nog ruim de tijd over om nog even wat te eten.

Tijdens het wachten hebben we hier ook even wat leesboeken bij elkaar gepakt zodat de tijd wat sneller ging. Tegen de tijd dat het vliegtuig zou vertrekken konden we aan boord, helaas was er dit keer geen ruimte voor de trouwkleding dus moest dit toch in het bovencompartiment.

En zat er een vrouw met kind op onze plek bij het raam maar hadden we (ondanks het mooi heldere uitzicht) geen zin om hier moeilijk over te doen. Anderhalf uur later waren we geland in Jakarta, hoofdstad Java en na het ophalen van de bagage stond onze nieuwe gids al te wachten. 

Jakarta

Dit keer sprak onze gids een beetje Nederlands, en bleek dat hij twee jaar in Voorburg had gewoond. In drie kwartier werden we naar het centrum van de stad gebracht waar we konden inchecken in ons hotel.

Het was meteen duidelijk dat we in de hoofdstad van Java waren beland met grote, brede wegen waar tol voor betaald moest worden en enorme gebouwen in het centrum. Het was ook lekker druk; waar het ene moment nog drie auto’s naast elkaar stonden te wachten voor het verkeerslicht, waren dit er een paar meter verder vijf naast elkaar.

Na het inchecken kregen we even een korte toelichting op het programma; dit keer is het vooral veel reizen en zijn een aantal interessante excursies exclusief, waaronder de tocht naar de Bromovulkaan die we zeker willen doen! We kregen ook een welkomstdrankje en vervolgens konden we ons even opfrissen in de kamer.

Aangezien eten bij de Pizzahut gister niet was gelukt vanwege het slechte weer besloten we dat nu te doen, deze was namelijk een paar meter terug in dezelfde straat.

Na het eten hadden we een klein probleempje; we hadden namelijk alvast wat koffie/theegeld moeten betalen en borg voor de hotelkamer waardoor we minder hadden dan verwacht. Dus terwijl Ruben is gaan pinnen, ben ik alvast foto’s en verslagen van de overige dagen gaan uploaden en zijn we van plan om vroeg naar bed te gaan.

Vandaag hoefden we pas om half negen te vertrekken voor onze rondreis Java dus konden we rustig van het uitzicht vanaf de veertiende verdieping genieten en zien hoe de hoofdstad op deze zondagochtend ontwaakt. Het ontbijt mocht er ook wel zijn in dit schitterende Mercure hotel. Aan alle smaken en voorkeuren waren gedacht. De gids stond al op ons te wachten dus terwijl de bagage werd ingeladen konden we uitchecken. Dit voelt echt zo luxe en honeymoonerig!

Batavia

We begonnen de rondleiding in het Nederlandse centrum van de historische stad Batavia, Java met het oude gouveneurs museum, nationaal monument, post en café Batavia. Natuurlijk ontbraken de bekende gevels niet en kon je voor een dag een fiets huren. Helaas was er veel vervallen wat neergelegd wordt bij de Nederlandse ambassade.

Na een typische Amsterdamse brug over wat vroeger een mooi kanaal moet zijn geweest, maar nu gebruikt wordt als riool en vuilnisbelt, reden we naar de oude haven. Deze is nog steeds 24/7 in gebruik en in de volle zon werd er van alles ingeladen in houten schepen naar de andere eilanden. Jongens sprongen in het water en toeristen maakten volop fotos. Na een rondje verlieten we de stad over de snelweg voor de rest van Java.

Bogor

Tegen half elf kwamen we aan bij Bogor, Java waar het presidentiële paleis stond waar hij het weekend door had gebracht. Achter het paleis en ministerie van landbouw lag de beroemde botanische tuin.

Ooit gesticht door Nederlandse wetenschappers om uit te zoeken welke planten het hier ook goed zouden doen zoals de cacao- en rubberboom. Tussen de families en schoolklassen (ja, echt op zondag) betraden we het park wat afgezien van de herkomst wel wat weg heeft van het Vondelpark op een zonnige dag.

Zonnig was het hier ook en de temperaturen liepen in Java flink op, tijdens een wandeling door het park met onder andere de vele palmsoorten, orchideeënhuis, metersbrede waterleliebladeren en de grootste bloem ter wereld die helaas nu niet in bloei stond.

Gelukkig hadden ze hier ook ijsjes en na een paar keer gefotografeerd te zijn konden we veilig de auto met airco in. Om verderop in de stad heerlijk te lunchen in een vrij moderne gelegenheid.

Puncak

Hierna was het een heel lange rit via een bergpas. Hier moesten we voor twee uur doorheen zijn omdat die dan van richting wisselt (eenrichting). Gelukkig waren we ruim op tijd en reden we door de eerste theeplantages. Aan de andere kant van de berg was het wat regenachtiger.

Hier hadden we nog even een rookpauze (ik ben de enige die niet rookt…) waarna we door een dorpje reden dat bekend stond om de keramiek en om die reden de krijtrotsen bijna helemaal had afgegraven. Na een stukje tolweg belandden we in een enorme file. Dankzij de regen stond de weg blank met op zijn diepst zeker 15 cm waardoor iedereen heel zacht dit punt passeerde.

Bandung

Hierna was de file opgelost en werden we bij het hotel afgezet (ingang zat in een garage). Na het inchecken bleek dat onze gids ons had verrast met twee zwaantjes van handdoeken en een hart van rozenblaadjes.

Eén van de uitgangen bevond zich in de galerij, na te hebben omgekleed hebben we dan ook een rondje gemaakt. Erg levendig was het echter niet, dus zijn we bij een supergoed Italiaans restaurant met WiFi gaan zitten en gingen we naar de bioscoop naast het hotel naar één van de drie films kijken als hij niet nagesynchroniseerd is.

Vanochtend mochten we “uitslapen”. Na het ontbijt vertrokken we om half negen met onze gids voor een tour door de omgeving van Bandung.

We begonnen in een nabijgelegen dorpje met een bezoek aan de lokale fruitmarkt. Echter in vergelijking met Brastagi stelde dit niet zoveel voor. Wel hebben we wat fruit ingeslagen om morgen mee te nemen op onze treinreis. Hier hebben we ook de zogenaamde Anklung gezien. Een muziekinstrument dat in deze omgeving erg populair is.

Tegen drie uur reden we weer de omgeving van Bandung binnen vanuit het noorden. Verspreid door de buurt liggen hier ook verschillende faculteiten van de universiteit die zeer bekend schijnt te zijn. Ook reden we door de zogenaamde Jeans Street waar vele winkels zijn gevestigd die zoals de naam het al zegt spijkerbroeken verkopen en andere kleding. Veel luxe winkels, resorts en restaurants zijn hier dan ook gevestigd.

In het hotel hebben we onze tassen alvast ingepakt zodat die met de chauffeur op pad konden, aangezien dit langer duurt dan met de trein. Na even uitgerust te hebben hadden we nog een halve middag voor onszelf die we hebben besteed aan het kennismaken met de binnenstad.

Volgens de lonely planet was er sinds de Nederlandse tijd een verschil tussen het noorden en zuiden van de stad (verdeeld door het spoor) wat nog steeds zeer zichtbaar was. In het noorden waren de grote vila’s, maar hier waren de huizen dicht op elkaar gebouwd.

Vanuit het hotel hebben we een wandeling gemaakt naar een winkelcentrum dat we op de kaart zagen staan, maar kwamen terecht bij de grote moskee. Op het plein voor deze moskee was het erg druk met allerlei straatartiesten, zelfs een treinbaan ontbrak niet.

Na een klein stukje door de winkelstraat, waar ze voornamelijk kleding verkochten zijn we teruggelopen. Eerlijk gezegd hadden we genoeg van de luchtvervuiling, lawaai, drukte en armoede die hier heerst.

In de hotelkamer konden we weer even bijkomen voor we op pad gingen om weer lekker Nederlands te eten (steak met knoflook- en stoganoffsaus). Straks vroeg naar bed, want morgen vertrekken we al om zeven uur…

Pandayan Vulkaan

De volgende stop was bij de top van de Pandayan vulkaan. Met de auto konden we helemaal door het natuurgebied naar boven waar we vlakbij de top konden parkeren. Het was hier ondanks het vrij vroege tijdstip al zeer druk met lokale toeristen.

Na een paar foto’s met de krater op de achtergrond hebben we een deel van het rondje om de krater heen gelopen. De lucht van rotte eieren was zeer sterk aanwezig en uit het midden van de krater kwam een constante stroom van stoom.

In de krater waren ook twee mensen bezig met een seismograaf. We zijn een stuk langs de krater gelopen, waar ik ergens nog bijna uitgleed vanwege de losse steentjes. Waarna we door het wandelpad omzoomd met souvenirwinkeltjes terug zijn gelopen. De gids en chauffeur stonden al te wachten zodat we door konden naar de volgende stop.

Theefabriek

Als extra excursie hadden we gekozen voor een bezoek aan een theefabriek. In India had ik dit ook al bezocht en dit leek ons allebei wel leuk. Voordat we echter naar deze fabriek in handen van de overheid reden, maakten we een stop langs de weg waar blijkbaar alle toeristen die deze excursie maken stoppen.

Midden tussen de theevelden was er namelijk een groep vrouwen die je meteen bij de armen pakten, een strohoed opzetten en riepen dat je met ze op de foto moest. Een keus had je niet. Dus Ruben heeft trouw een foto gemaakt, waarna ze natuurlijk wat geld wilden.

We zijn wat verder de plantage opgelopen zodat we wat meer van het uitzicht konden genieten. Aan de bossen te zien waren ze hier net klaar met plukken, want de bovenste takken ontbraken. Vanaf hier was het nog een klein stukje naar de fabriek waar het even wachten was op de lokale gids. In de tussentijd kon ik een rondje lopen om foto’s van de omgeving te maken.

Ook hier hadden we geluk, want normaal is de fabriek op maandag gesloten, maar in verband met de ramadan die net (volgens mij al een tijdje) voorbij is was hij nu wel open. Met de gids liepen we het hele rondje, van waar de vrachtwagens aankomen, de eerste hal waar gedroogd wordt, de tweede hal, met het fermenteren en uitzoeken en het verschil in kwaliteit van de thee.

Eerste kwaliteit voor witte en groene thee, en vervolgens tweede kwaliteit voor theezakjes en tot slot nog voor de lokale markt. 90% van de omzet in deze fabriek was bedoeld voor de export! Na het hele rondje, met natuurlijk een bezoek aan het laboratorium waar de thee geproefd wordt om de prijs te betalen, kregen we een kop thee om te proeven en een souvenir om mee te nemen.

Bronnen van Ciater

Na de theefabriek reden we naar de bronnen van Ciater. In dit gebied met grote vulkanische activiteit, waren vele bronnen waaromheen allemaal resorts worden opgebouwd. Bandung werd door onze gids dan ook wel vergeleken met het Wassenaar van Nederland, ook vanwege de enorme villa’s aan de rand van de stad.

In één van die resorts reden we naar het zwembad waar we even lekker konden ontspannen. Het water was weliswaar niet al te schoon, maar de temperatuur van 42 graden was zeer aangenaam (al was het wel even wennen).

Nadat wij de eersten waren die dit aandurfden zag je al snel ook andere mensen het water ingaan. Aangezien de zon lekker scheen tussen de vele wolken door konden we nog lekker op een ligbed genieten van een drankje.

Na een uur hadden we hier echter wel genoeg van, of eigenlijk wel behoefte aan de lunch dus liepen we naar het naastgelegen restaurant. Ook hier was er een beperkte keus wat betreft rijsttafel in vergelijking met Sumatra, maar waren de gerechten die ze hadden zeer goed.

Trein van Bandung naar Kroa

Vandaag moesten we op tijd opstaan, aangezien we om zeven uur werden opgewacht. In plaats van de paar meter lopen werden we met een taxi voor het station gereden. De kaartjes waren al gekocht zodat we op het station een half uur konden wachten tot een locomotief de trein kwam brengen.

Voor ons (en de drie!!! groepen Nederlanders) waren zitplekken in de zogenoemde executive class geboekt. Dit hield in zeer luxe, verstelbare stoelen met een kussentje in een zeer verouderd treinstel. Vlak na acht uur kwam de diesellocomotief op gang en begon de vijfeneenhalf uur durende reis.

Na het eerste stuk door de stad met vinexachtige wijken ging het spoor dwars door de smaragdgroene rijsvelden slingerend tussen de vulkanen door. Het zonnetje maakte alles nog veel mooier. In de bergen was het vrij bewolkt en sneden we aardig wat bergtoppen af en kwamen we dwars door de dorpjes.

Bij de twee stops gingen de Nederlanders goodies uitdelen zoals zeep en shampoo die ze hadden meegenomen uit het hotel, waar ze de lokale mensen zeer blij mee maakten. Aangezien de ramen zeer vies waren heb ik een tijdje bij de deur gestaan waar het raam uit was, na een uurtje kwam Ruben toch wel even bezorgd kijken…

Na de koffie en thee kregen we ook de lunch in de trein geserveerd, was best even improviseren met een bord en bestek zonder tafel. Nadat we de grens met Centraal-Java gepasseerd waren en de hoogste bergen uit waren, was de zon weer terug. Aan de kleur van de rijstvelden, vegetatie en grote scheuren in de aarde was duidelijk te zien dat er hier al lang geen regen was gevallen. Tegen half twee kwamen we aan bij het station in Kroya.

Wonosobo

In dit kleine dorpje stond de auto al te wachten. Vanaf hier was het nog circa twee uur rijden naar het bergdorpje Wonosobo. Onderweg hadden we twee rustpauzes. De eerste was bij een plaats waar bakstenen gemaakt werden van de natte klei midden tussen de rijstvelden.

Hier is stiekem best over nagedacht aangezien deze velden worden afgestoken als de bodem uitgeput is. De tweede stop was bij een uitzicht over de rijstvelden.

Tegen vier uur waren we in Wonosobo waar de temperatuur een stuk lager was. Hier heeft Ruben nog een vers stuk Dorian, ook wel stinkfruit genoemd, geprobeerd. De stank viel best mee. Even later checkten we in bij het hotel dat in de Nederlandse koloniale tijd gebouwd was en vele koninklijke bezoeken heeft gezien.

Het interieur was nog gelijk, maar de gangen deden nu dienst als kunstgallerij. Na een welkomstdrankje werden we naar de kamer gebracht waar de bellboy aan de verse bloemen meteen zag dat we op honeymoon waren.

Na een wandeling door het stadje, waar veel al dicht en verouderd was, zelfs de overdekte pasar, en we een ijsje gingen eten bij het Aziatische restaurant wat de gids had aanbevolen aangezien het al donker was.

Na superlekkere loempia’s Hong Kong style heeft Ruben de beef sizzler, hier ook wel hot plate genoemd, geprobeerd. Het eten was echt lekker, waarna we teruggelopen zijn naar het hotel om na een kop koffie samen een film te kijken en daarna zowaar een Nederlandstalige zender te kijken.

Na een buffet met zeer uitgebreide keus zoals hartvormige wafeltjes en chocoladecupcakes. Eigenlijk wilde ik mijn bed niet uit aangezien ik me niet zo lekker voelde, maar wilde Ruben ook niet alleen laten gaan.

Dieng Plateau

Na het ontbijt vertrokken we nog hoger de bergen in naar het Dieng Plateau. Wat een fantastische omgeving! Dit gebied op meer dan 2.000 meter hoogte en omringd door vulkanen, hield de wolken buiten zodat hier een stralend blauwe lucht was. Op dit plateau waren diverse bezienswaardigheden zoals een groep van vijf Hindoetempels, gebouwd in de 8e en 9e eeuw en pas eind 19e eeuw weer opgegraven.

Na een korte wandeling was er een grotere, zesde tempel met daartegenover een museum die speciaal voor ons geopend werd. Zodat we de beelden die opgegraven waren konden bekijken. De auto was doorgereden zodat we geen meter teveel hoefden te lopen.

Een paar meter verderop lag een krater. De auto werd net buiten de zwaveldamp geparkeerd zodat we de laatste paar meter naar de geiser in het midden van de krater konden lopen. Het was erg oppassen want overal zag en hoorde je de kleine bronnen kokend heet water opborrelen.

In het centrum was een gigantische bron met whirlpoolachtige bronnen. Echt fantastisch om zo dichtbij te kunnen komen. We hebben hier ook nog een steentje gevonden om mee te nemen als herinnering. Tot slot stopten we bij nog een tempel en een kratermeer waar het water ook omhoog kwam borrelen en er diverse tinten blauw en groen samensmolten.

Borodbodur

Na het verlaten van het Dieng Plateau reden we dwars door de heuvels en over bergtoppen naar het stadje Borodbodur. Onderweg hadden we nog een koffiestop midden tussen de rijstvelden waar Ruben eindelijk overtuigd was van Pisang Goreng (gebakken bananen).

Tegen één uur kwamen we aan bij de lunchstop waar een heerlijke rijsttafel klaarstond. Boven de Borodbodur hing op dat moment nog een grote, grijze wolk. Na het eten was deze echter opgelost in de stralende blauwe lucht.

Bij de Borodbodur was een speciaal bezoekerscentrum gebouwd voor de internationale bezoekers (60% Nederlands) waar voor ons de kaartjes werden gekocht, koffie, thee en gekoeld water klaarstonden en een gids voor ons werd geregeld.

Een superaardige grapjesmakende man nam ons mee en vertelde ons eerst wat over de geschiedenis van deze boedhistische tempel die ook eeuwen verscholen heeft gelegen onder de vulkaanas. We hebben een aantal km reliëfs bekeken terwijl we van het uitzicht over de omgeving konden genieten.

De zon zat achter een wolkje zodat het niet te warm was, maar de fotos met een strak blauwe lucht gemaakt konden worden. Helaas konden we niet rondlopen over alle verdiepingen in verband met de schoonmaakwerkzaamheden van de giftige as sinds de uitbarsting van de Merapivulkaan vorig jaar november.

Omdat het onder protectie valt van de Unesco werden hier eisen aangesteld en was een groep mannen met satéprikkers bezig tussen de stenen en reliëfs aan het wroeten.

Vanaf de zijkant lukte het om een foto te maken van het hele gebouw. We werden weer teruggeleid naar het bezoekerscentrum waar onze gids aan het wachten was en we een rondje liepen tussen de souvenirsshops. Hier waren we al snel geslaagd en heeft Ruben ook een mooi handgesmeed mes gevonden.

Yogakarta

Het was nog een kleine twee uur naar het hotel in Yogyokarta, vlak voor het hotel was er nog een schitterende zonsondergang. Na een zeer pittig welkomstdrankje werden we naar onze hotelkamer met bloemen en roze hartjeskussens en sprei gebracht. Het was nog even licht zodat we konden zwemmen en daarna uitgebreid konden badderen.

Helemaal fris en fruitig hebben we in het hotel restaurant gegeten. De pizza was echt lekker maar enorm zodat we hem zelfs samen niet op kregen. Tot slot hebben we nog wat mailtjes gelezen voor we gingen slapen.

In Yogyakarta hebben we onder andere het enorme paleis bezocht. Heel indrukwekkend hoe groot dit is, en allemaal open. Daarna zouden we naar een soort theater voor een voorstelling van de schimmenpoppen, dat was dus enorm commercieel en vooral gericht op verkoop.

Tegenover het hotel was er een enorme megasupermarkt, dus die middag zijn we daar ook nog even doorheen gelopen om de boodschappen aan te vullen en hebben we nog even gezwommen in het hotelzwembad.

Surabaya

Om zes uur ging de wekker al zodat we nog even konden ontbijten voor we begonnen aan een lange reisdag. Het was een lange rit met enkele stops. Tijdens de reis kregen we nog wel een beter beeld van de samenleving. Zo kwamen we vlak voor de koffiepauze in een file te staan.

Na een omweg bleek deze te zijn ontstaan door een vrachtwagen die te zwaar beladen was, maar na een boete die in de zak van de politie werd gestoken, werd er een oogje dichtgeknepen, maar kwam hij nu de heuvel niet op en blokkeerde daarmee de doorgaande weg voor met name het vrachtverkeer tussen Yogyakarta en de havenstad Surabaya.

Aan de andere kant van deze stad was een bakery waar de koffie en thee al klaarstonden en we iets lekkers mochten uitzoeken. Natuurlijk kon ik de chocoladetaartjes niet laten staan… Nadat Ruben ook even zijn rookpauze had gehad mochten we weer de airco in.

Lunch

Nu volgde een lang stuk van bijna twee uur waar we voornamelijk de dubbele foto’s hebben verwijderd en ik een begin heb gemaakt aan een nieuwe blog van gister aangezien deze gisteren was verdwenen bij het opslaan.

Gelukkig voor Ruben kwamen we langs een primary school die om half twaalf al uit was en de kinderen voor de poort aan het kletsen waren. Bijzonder hieraan is dat deze kinderen tot hun 16e zes dagen per week naar school gaan waarvan één dag scouting.

Dit is in ieder geval voor het openbaar onderwijs een verplicht onderdeel van het curriculum. De lunch was in een oriëntaals restaurant. We kwamen hier als één van de eersten aan zodat we nog alle keus hadden voor een tafeltje in deze grote hal met een steenmuur en slootje met vissen. Het was weer erg lekker eten en weer zoveel keus als de rijsttafels op Sumatra.

Houtplantage

Nadat we weer opgeladen waren mochten we terug in de auto met airco voor het volgende stuk tot in de bergen. Onderweg maakten we nog een korte stop bij een houtplantage waar ze van de wortels mooie kunstwerken maken.

Het was hier zo warm dat we het niet lang volhielden buiten de auto, zelfs niet in de schaduw. Het gebied hier had al heel lang geen regen gezien en was flink verdord, de riviertjes waren ook zo goed als opgedroogd.

Het viel op dat veel huizen in deze omgeving een poort hadden met de datum 17 8 1945 er op geverfd. De dag dat Indonesie onafhankelijk werd, in deze omgeving zou er dan ook veel gevochten zijn met de Japanners en de eerste president gewoond hebben.

Stuwmeer Selorejo

We verlieten hier ook de hoofdweg van west naar oost en reden de bergen in. Hier werd de temperatuur direct aangenamer en kwamen we terecht in een groene omgeving. Na de eerste bergpas kwamen we bij een stuwmeer waar we vanuit een cafeetje uitzicht hadden op de restanten. Dit meer werd ook gebruikt voor elektriciteit, ook al hebben we de dam niet gezien.

Na de koffiepauze waar we veel verschillende soorten kroepoek aangeboden kregen, reden we het laatste stuk naar de andere kant van de heuvelrug waar aan het einde van een zeer steile weg het plaatsje Batu lag.

Batu

Net zoals in de omgeving van Bandung trokken mensen hier niet naar de zonnige badplaatsen maar juist de koelte van de bergen in. Ook hier waren veel van oorsprong Nederlandse gebouwen omgevormd tot hotels en aangevuld met resorts. In één daarvan aan de voet van een gigantische berg sliepen wij.

Tijdens de ontvangst met appelsap waar de omgeving bekend om staat werden de koffers naar de kamer gebracht zodat het voor ons even zoeken was naar onze kamer.

Dit bleek echter niet zomaar een kamer te zijn maar de honeymoonsuite met uitzicht over de bergen die nog rood kleurden van de zonsondergang en het zwembad. Helaas ook dichtbij een moskee die de halve avond luid aanwezig was. We kunnen gelukkig morgen ook nog de hele dag genieten van deze luxe aangezien we een vrije dag hadden.

Het levert ook zo zijn ‘problemen’ op, aangezien er nu meerdere kamers zijn en we het licht in de living niet aankregen, gelukkig kwam er al snel iemand om ons te helpen. De suite is groter dan ons huis en we besloten extra gebruik te maken van de luxe door roomservice in de living te bestellen terwijl Ruben onderuit gezakt een film kon kijken. Zelf ben ik hierna gaan slapen aangezien ik erg moe was.

Een dag niets doen is echter geen probleem in dit luxe resort. Nadeel is wel dat we om vijf uur werden gewekt door het volledige ochtendgebed van de moskee, waarvan de geluidsinstallatie recht naast onze suite staat…

Daarna vielen we gelukkig weer in slaap tot we tegen half negen allebei wel wakker waren en ik het klokje rond had geslapen. Het ontbijt was in de coffeeshop en vrij eenvoudig. Daarna hebben we heerlijk bij het zwembad gelegen om te lezen en af te koelen in het water. Niet dat het echt heet was, maar wel als de zon vol op je schijnt.

Een goed moment om alvast na te denken wat we de drie volle dagen op Bali willen gaan doen. Na een paar uur zijn we tegen half twee gaan lunchen in de rose garden. In dit prachtig aangelegde park waren een aantal tafeltjes met parasols. Bij de food bazaar konden we saté bestellen en in het restaurant de kentang goreng (gebakken aardappelen ofwel patat).

Reflexologie

Hierna ben ik naar de spa geweest voor een massage, scrub van de dode huidcellen met rijst en reflexologie. Lekker uitgebreid dus en zeer ontspannend. Nu realiseerde ik me ook dat we al drie weken getrouwd zijn en kon weer even nadromen.

Mijn favoriete momenten waren toch wel het ophalen, een foto bij het Kruithuis, het uitspreken van de geloften in de kerk en het binnenkomen en aansnijden van de taart. Hopelijk ligt de dvd van de videograaf op ons te wachten als we terugkomen zodat we lekker kunnen nagenieten.

Ruben hield hier niet zo van en heeft een rondje gelopen in de straat voor het resort en zowaar een winkel gevonden waar ze bier verkopen. Toen ik terugkwam was hij op het balkon aan het lezen, en had de tweede fles large bintang (625 ml) al bijna op. Na wat lezen zag hij mensen vissen en wilde dit ook gaan doen. Aan de voorkant was echter de zon aan het ondergaan achter de bergen, dus wilde ik hier nog even op wachten.

Helaas bleek het hengeluitleenpunt al een half uur gesloten te zijn, dus moet dit een andere keer. Na nog even rondgehangen te hebben in de living, nu de zon onder is koelt het ook zeer snel af, konden we eten in een ander restaurantje. En daarna vroeg naar bed! Nooit gedacht dat ik het ooit 24 uur zou volhouden in een resort!

Om één uur werden we gewekt door de automatische wake-up service, onze eigen wekker was blijkbaar niet afgegaan. Gelukkig hadden we alles voorbereid dus konden we zo in de kleren schieten, koffer dicht doen en naar de receptie.

Harry (gids) had zelfs iemand laten bellen of we hulp nodig hadden met koffers. Bij de receptie bleken we niet de enige te zijn en stond er al een behoorlijke stapel gebruikte koffiemokken. Nadat Ruben ook zijn dosis op had, vertrokken we.

Tengger Semeru

Het was compleet donker maar toch al vrij druk op de weg. Zelfs hier is er sprake van een 24 uurs economie; overdag werken de boeren op het land en tussen twee uur (’s nachts) en elf uur in de ochtend op de markt.

Ook de transportsector was actief en er was een vrachtwagen die één van de zeldzame tweebaanswegen (gelukkig de andere kant op) had geblokkeerd. Na ongeveer twee uur kwamen we in een dorpje, eigenlijk meer een verzameling huizen, waar een man met een lichtje aan het seinen was dat we daar moesten zijn.

We werden overvallen door het ontbreken van licht en de enorme sterrenhemel van het zuidelijk halfrond. Helaas vond het fototoestel het niet interessant genoeg dit vast te leggen… Na deze poging mochten we achterin een jeep stappen voor de tour door het donker richting de Bromovulkaan.

Vanaf de rand van het Tengggermassief, een oervulkaan, was het een klein stukje lopen langs de rij jeeps die hier al stonden op zoek naar een mooi plekje. Vanaf deze hoogte was de sterrenhemel nog duidelijker en konden we de volledige maan zien en niet alleen de sikkel, ik mocht zelfs getuige zijn van twee vallende sterren. Tegen half vijf (een uur voor de verwachte zonsopgang) vormde er een rode gloed langs een bergrug in de verte. Langzaamaan werd het ook steeds lichter zodat we konden zien hoeveel honderden mensen zich hier hadden verzameld, zowel toeristen als Hindoes voor wie dit een heilig iets was.

Achter ons werden langzaam de drie overgebleven kraters zichtbaar, waarvan de Bromo in het midden van een enorme woestijn. Helemaal links was er nog een krater die actief bezig was gaswolken uit te stoten. Om de vijf minuten hebben we foto’s gemaakt van dit schouwspel tot na een klein uurtje de zon eindelijk zichtbaar werd. Het was erg mooi om te zien maar met 5 graden erg fris! Gelukkig klom de zon snel, zodat het warmer werd en we met de jeep verder konden toen alle jeeps achter ons ook weg waren.

We reden terug naar het dorpje om hier bij de kruising linksaf de woestijn in te gaan. Langs wat ooit miljoenen jaren geleden een kraterwand was geweest, reden we naar beneden, tussen de afgebrande bomen door die sinds de uitbarstingen in november 2010 en februari 2011 nog met een laagje grijze as waren bedekt. Deze as creëerde ook het zeer fijne lavazand op de bodem van deze woestijn.

We lieten een stofwolk achter terwijl we naar de pleisterplaats reden met toilet (eindelijk…) en een aantal geïmproviseerde kraampjes met gebakken banaan, pop-mie (vergelijkbaar met noodles) en warme dranken. Na in de rij te hebben gestaan voor het toilet was Ruben al voorzien van koffie en was hij aan het wachten op de mie. Om ons heen was een levendige handel ontstaan in tochtjes met het paard de vulkaankrater op, t-shirts en mondkapjes tegen de stof.

Bromovulkaan

Wij kozen ervoor om het aangename met het vertier te combineren en voor de tocht per paard naar boven te kiezen. Voor Ruben waren echter de stijgbeugels net te kort zodat het voor hem een hobbelritje werd, voor mij was het even wennen maar daarna goed te doen op het stukje door de door magmastromen gecreëerde greppel na. Bijna boven hoefden we alleen nog de lange trap te beklimmen die door de aanwezigheid van het stof zeer zwaar was, dit gecombineerd met toeristen die halverwege omdraaien om een foto te maken, zorgde voor een file.

De klim was echter goed te doen en eenmaal boven werden we overweldigd door het grote gapende gat dat voor ons lag. Helaas was het hier erg druk en smal, waardoor mensen gingen duwen om te mogen passeren wat erg gevaarlijk was vanwege het nog niet heropgebouwde plateau. Daarom bleven we ook niet lang en gingen we na wat foto’s weer naar beneden.

Dit ging gelukkig een stuk beter, mits we niet gehinderd werden door mensen die het te langzaam vonden gaan en aan de andere kant van het hek door de as naar beneden liepen en grote stofwolken achterlieten. De rest van de wandeling naar beneden was ook goed te doen (hadden we toch maar zo’n mondkapje gekocht…).

Het laatste stuk liepen we even langs de hindoetempel die hier was aangelegd om de berggoden gunstig te stemmen. Bij de pleisterplaats stond de jeep al klaar om ons terug naar de auto te brengen. Nu konden we pas goed zien wat de gevolgen zijn van deze asregen op de omgeving. Met name de landbouw van prei en kool had het hier moeilijk mee, in tegenstelling wat ons altijd geleerd is over de vruchtbaarheid van as.

Kalibaru

Terug bij de jeep stond de chauffeur al klaar met het packed breakfest. We volgden de gids naar een huis waar we in het kantoortje koffie en thee kregen en vers fruit. Echt trek hadden we niet zodat we al tegen negen uur de weg konden vervolgen naar Kalibaru en in de auto konden wegsnoezen. Voor ons gevoel hadden we er al bijna een hele dag opzitten.

Tegen elf uur kwamen we bij het restaurant waar we konden lunchen, dit vonden we echter vrij vroeg dus reden we door. Rond half één kwamen we bij een recreatiepark met eetgelegenheid, ondertussen hadden we wel trek gekregen dus daar waren we wel blij mee. Vlak voordat we hier aankwamen werd de weg weer vrij jungle-achtig en zeer bochtig langs de heuvels zoals we in Sumatra gewend waren. Met dat verschil dat er in plaats van eettentjes bedelaars langs de weg stonden om een maaltijd bij elkaar te sprokkelen.

Bij de recreatieplek zaten we midden tussen de dagjesmensen uit de omgeving die hier komen voor een wandeling, paardrijtochtje en ander vermaak zoals stelten en ski’s. Na het bestellen kwamen de medewerkers allemaal even gedag zeggen, buitenlanders zagen ze hier niet zoveel. De zangeres die bezig was werd zelfs onderbroken voor een paar Engelstalige liedjes speciaal voor ons. Eindigend met een liedje gezongen door de chauffeur. Gelukkig kwam Harry ons op een gegeven moment redden van al deze aandacht en konden we vertrekken. Ruben wilde echter ook nog even de flying fox uitproberen.

Het laatste stuk was nog een klein half uurtje bergafwaarts. In het dorpje waren twee hotels gebouwd, speciaal voor reizigers vanaf de Bromo op weg naar Bali. Wij werden naar de luxe variant gebracht aan de rand van de stad midden tussen de plantages met uitzicht op de bergen.

Na het stof van de Bromo van ons af te hebben gedoucht lieten we het zwembad voor wat het was en maakten we een korte wandeling buiten het terrein. Natuurlijk lokte dit ook de nodige reacties op, een souvenir later was de zon achter de wolken verdwenen waardoor de terugweg een stuk aangenamer was. Terug bleken we toch wel erg moe te zijn, dus hebben we even geslapen tot we konden dineren en weer verder slapen.

Haven Ketapang

Al om kwart voor zes ging de wekker zodat we om zes uur als eerste konden ontbijten en om half zeven vertrekken. Het was een kleine twee uur rijden, inclusief plaspauze omdat dit op de boot niet zo makkelijk zou gaan, tot aan de boot die ons naar Bali zou brengen. We waren duidelijk niet de enige die zo vroeg opstonden, tussen zeven uur en half acht zagen we veel scholen die buiten begonnen met de dagopening.

Bij de haven aangekomen waren er meerdere bedrijfjes met ieder een eigen steiger. We moesten even wachten terwijl de boot allerlei manoeuvres maakte om aan te leggen. Vanaf hier konden we Bali al goed zien. Dit eiland lag erg dichtbij en was al goed te zien. De haven lag in het westen van Bali, vlak onder het natuurresevaat met mangrovewoud en een mooie zeegroene kleur door de aanwezigheid van het witte zand.

Nadat we aan boord waren gereden, liepen we naar het passagiersdek voor een goed uitzicht. De tocht duurde ongeveer anderhalf uur, waarvan een half uur wachten tot we konden aanleggen. De auto’s waren al gekeerd zodat we na het instappen neteen van boord konden. Aan land werd de auto gecontroleerd (veiligheidsvoorschriften sinds de Bali bombing in 2002).

De beste hotels op Java vind je hier.