Skip to Content

Wat is goed / ideale leeftijdsverschil tussen eerste en tweede kind?

Wat is goed / ideale leeftijdsverschil tussen eerste en tweede kind?

Als mensen horen hoe oud mijn kinderen zijn (op moment van schrijven 4 en 5 jaar) krijg ik regelmatig een reactie in de trant van  ‘Dat is dicht op elkaar’. Dat moet ik dan altijd beamen, qua leeftijdsverschil zit er net iets meer dan een jaar tussen.

Na iets meer dan een half jaar bleek ik zwanger van onze tweede. Nu hadden we zeker de wens voor een tweede kindje, en daarom had ik bewust ook geen spiraaltje genomen. Maar dat het zo snel alweer raak zou zijn…

Dat was niet helemaal wat we hadden ‘bedacht’. In het begin heb ik ook heel erg aan het idee moeten wennen, omdat ik op dat moment werkeloos was en we bezig waren om een pleeggezin te worden.

Toch zijn we hier heel dankbaar voor, je hoort ook vaak genoeg dat de wens voor een tweede er is maar dat niet altijd direct gegeven is en er een heel traject aan te pas komt. Een (tweede of volgend) kind laat zich niet altijd plannen!

Een groter verschil

Schelen je kinderen meer van elkaar, bijvoorbeeld vier of meer jaar, dan kom je op andere uitdagingen. De kinderen delen andere interesses en bij uitjes stuit je soms op problemen.

Wat voor de één ontzettend leuk is, is voor de ander veel te moeilijk of juist te kinderachtig. De oudste wil iets op tv zien, wat voor de kleine nog echt niet geschikt is. Of iedereen vindt de jongste zo schattig en de oudste hangt er verloren bij…

Het dagritme kan ook een probleem worden. Waar de één nog een middagslaapje nodig heeft, moet de ander naar school. En help: je zit ‘opeens’ weer in de luiers, in flesjes en andere voedingsrituelen.

En o ja, is de oudste lekker aan het knikkeren geslagen op school? Help: die knikkers liggen nu dus ook door de huiskamer te rollen en de kleine uk stopt ze vol liefde in zijn mondje…

Mijn eigen ervaring is wel dat bij grotere verschillen de rivaliteit er niet echt is. Vriendjes en vriendinnetjes vinden die kleine broertjes of zusjes eerder schattig en meedoen mag best wel!

En de persoonlijke aandacht is simpeler. Wanneer de grote(n) naar school zijn, heb jij je kleintje helemaal apart. En ligt de kleine op bed? Dan is jouw grote knul of meid aan de beurt voor persoonlijke aandacht.

Ook snappen ze beter dat een kleintje geen concurrent is, maar nou eenmaal extra hulp nodig heeft. Die ze waarschijnlijk zelf ook leuk vinden om te geven.

Ideaal leeftijdsverschil volgens experts

Volgens de geleerden zou een leeftijdsverschil tussen twee en drie jaar ideaal zijn, omdat de kinderen dan nog niet teveel schelen om vriendjes te kunnen zijn, maar je zelf als ouders wel even op adem kan komen.

Ideaal voor jou

Natuurlijk moeten jullie helemaal zelf bedenken wat voor jullie ideaal is. Je kunt bedenken dat je bijvoorbeeld thuis blijft voor de kinderen zolang ze nog niet op school zitten en daarom kiezen voor kleine leeftijdsverschillen.

Ook heb je dan in een beperkte tijd de financiële druk van kinderopvang en andere babyzaken.

Maar dat betekent natuurlijk voor later ook dat je er twee tegelijk hebt die willen studeren! Misschien houd je van een huis vol drukte of juist niet. Of had je een zware zwangerschap zodat een volgende zwangerschap beter even op zich kan laten wachten?

Doe vooral waar je zelf je goed bij voelt. Dat blijft toch echt de beste graadmeter. Voor de kinderen zelf heeft alles zo zijn voor- en nadelen!

Ervaring: Twee kinderen dicht op elkaar (binnen 2 jaar)

De zwangerschap van de tweede heb ik veel minder bewust meegemaakt, in het begin omdat ik toch wel even moest wennen aan het idee vanwege de timing. Daarnaast hebben we een paar maanden een pleegkind in huis gehad.

Pas twee weken voor de bevalling mocht hij terug naar zijn eigen moeder. Ik had dus niet één, maar twee kinderen waar ik overdag voor zorgde. Gelukkig deden ze allebei nog wel een middagslaapje, zodat ik zo af en toe even bij kon komen.

Met name de eerste jaren vond ik het af en toe erg pittig. Een loslopende dreumes die erg nieuwsgierig was en overal aan zat en een baby die nog regelmatig borstvoeding krijgt en veel slaapt. Zeker toen de oudste naar de peuterspeelzaal ging was het soms even puzzelen.

Ik was in die tijd erg blij met de uitvinding van de tv als afleiding. Al heb ik soms ook het gevoel dat ik minder heb genoten van de babytijd van onze zoon. Omdat ze zo dicht op elkaar zaten.

Nu ze allebei naar school gaan betrap ik mezelf er steeds vaker op dat ik er van kan genieten om ze samen te zien spelen. Of dat nu thuis is en ze samen kattenkwaad uithalen zoals een fietsje ondertekenen. Of buitenshuis op pad in een speeltuin en ze heel lief samen rivieren aan het graven zijn.

In ieder geval tot ze een beetje geacclimatiseerd zijn en nieuwe vriendjes hebben gemaakt. Het is gewoon genieten om ze zo samen bezig te zien. Daarnaast heeft het ook zo zijn praktische punten.

Met twee kinderen dicht op elkaar ben je ook vrij snel uit de luiers en niet nog jaren bezig. Is bedtijd voor beide kinderen hetzelfde en gaan ze volgend jaar ook allebei tegelijk naar zwemles.

Daarnaast probeer ik ook een keer per jaar met beide kinderen apart op pad te gaan. Dit kan een dagje, maar liever nog een nachtje (of langer) weg zijn. Zo ging ik vorig jaar met onze dochter naar Zweden en mocht zoonlief mee naar Villages Nature Paris en Disneyland.

Op school hebben ze een paar maanden bij elkaar in de klas gezeten. Dit omdat het een vrij kleine school is met vier klassen. Echter groeien de kleuters erg snel, en werd het na twee maanden opgesplitst in twee klassen.

Dit was vooral voor onze jongste erg goed. Zijn grote zus was namelijk erg beschermend en nam hem graag mee op sleeptouw.

Nu heeft hij de ruimte om zichzelf te ontwikkelen. Ook merk ik dat de jongste een beetje op mij lijkt, en niet wil onderdoen voor de ander.

Daardoor wil hij graag te veel en te snel. Hij let heel erg op zijn grote zus en probeert haar bij te houden, met als gevolg dat hij soms gaat stotteren omdat hij sneller denkt / wil praten dan hij kan.

De afgelopen jaren heb ik ook nog wel getwijfeld over de komst van een derde kind, maar naar mate ze ouder worden wordt die behoefte steeds minder. Het is fijn dat de tropenjaren achter je liggen, en twee kleuters in huis kan best pittig zijn. Dan moet ik er niet aan denken om weer opnieuw te beginnen met luiers, weer een babykamer inrichten en de woonkamer omgooien.

Ervaring; Een groot (6 jaar) en klein (minder dan 2 jaar) leeftijdsverschil

Ro en ik (Merel) kregen een relatie toen June zes was. Op dat moment begon het leeftijdsverschil eigenlijk een beetje te groot te worden, ondanks mijn diepgewortelde kinderwens.

Ik hoor mezelf nog zeggen: ‘Weet je, misschien is het wel prima zo’ – weliswaar met pijn in mijn hart, maar met oog op mijn meisje waarschijnlijk het beste. Wat we niet wisten, was dat Rose op dat moment al onderweg was.

Een leeftijdsverschil van zeven jaar heeft voordelen: je kan de oudste betrekken bij de verzorging, ze maakt alles heel bewust mee en vindt het lekker om met haar zusje te tutten.

Aan de andere kant zitten we nu met drie pubers in huis (twee peuters en één ‘echte’). Dat zorgt nogal eens voor botsingen onderling. Dan merk je ook dat de aansluiting er net niet meer is.

En dan is er nog May. Zij scheelt niet meer dan elf maanden met Rose en bezorgde me behoorlijk wat nieuwe grijze haren. Het eerste anderhalf jaar voelde ik me regelmatig wanhopig. Zou dit ooit nog goedkomen?

Ik voelde me verschrikkelijk moe (May sliep pas met zeventien maanden voor het eerst door en kreeg borstvoeding tot ze bijna twee was), als ik met de jongste bezig was dan stond Rose verderop kattenkwaad uit te halen en die laatste vond het een sport me tot wanhoop te drijven.

Dan liep ik met de kinderwagen en rende zij er ineens vandoor. Vaak richting een sloot of druk fietspad.

En ineens spelen ze meer samen, gaan ze samen op ontdekking en trekt Rose haar kleine zusje mee om nieuwe vriendjes te maken.

Kortom, klein én groot leeftijdsverschil hebben beide hun voordelen.

Ervaring; 4 jaar leeftijdsverschil tussen broer en zus

Het leeftijdsverschil tussen onze twee kinderen is bijna vier jaar. Onze zoon is van maart en onze dochter is van december. Ik (Maike) was beide keren snel zwanger, dus het was een bewuste keuze.

Die vier jaar heeft zo zijn voor- en nadelen. Niet alleen nu, maar ook al tijdens de zwangerschap. Zo had ik meer rust tijdens de zwangerschap. Ik vond het lichamelijk weer wat zwaarder, de tweede zwangerschap.

Zeker in combinatie met het voor de klas staan, wat ook wel wat vergt van je lijf. Onze kleuter is al wat zelfstandiger en zodoende kon ik wat meer rust pakken.

Hoefde ik niet achter een kleintje aan te rennen.

Nu heb ik alle tijd voor de baby, onze zoon is naar school, dus heb ik alle aandacht voor onze dochter in de uren dat hij er niet is. Wel fijn voor haar, want hij vraagt ook nog wel behoorlijk wat aandacht.

Daarnaast kan onze zoon kan helpen: doekjes, luiers en speentjes aangeven. En zelf opruimen en vegen bijvoorbeeld, ik heb daar zeker wat aan! Mag ik nog wel vaker gebruik van maken denk ik ;). Gelukkig slaapt onze zoon door, dus hoef ik er ‘s nachts alleen nog voor onze dochter uit ;).

Ook zijn er nadelen. Zo verwacht ik dat ze niet veel zullen gaan samen spelen. De kleuter vindt zijn zusje nu nog leuk om te vermaken, maar blijft dat zo? Ik hoop dat hij zijn zusje af en toe op sleeptouw neemt in de speeltuin. Of later er een beetje op past bij het stappen ;).

Daarnaast; ben je net uit de tropenjaren, begint het weer opnieuw ;). Toch vind ik het niet zo erg, omdat ik ouderschapsverlof op kon nemen en onze zoon dus nu naar school gaat.

Ervaring:

Ik beken: mijn eigen ideaal was om mijn kinderen dicht op elkaar te laten zitten. Waarom? Omdat ik zelf een nakomer ben en ik die grote afstanden binnen het gezin helemaal niet zo leuk vond. Oké, het was wel erg leuk om al heel jong tante te zijn, maar verder was je toch vooral het kleine zusje…

En dat vond ik echt niet leuk. Dat je daarmee ook vreselijk verwend wordt, zie je zelf natuurlijk niet ;-) . In mijn ogen zouden de kinderen veel meer aan elkaar hebben als ze dichter bij elkaar zouden zitten. Het liep anders.

De oudste twee zaten inderdaad dicht op elkaar (binnen 2 jaar), de twee erna kwamen steeds ‘langzamer’. En ik beken weer: het heeft allemaal zijn leuke voordelen!

Hier ervaringen over leeftijdsverschillen (en nee, het zijn niet alleen de mijne…)

Wat is het leeftijdsverschil tussen jullie kinderen?

Linda van Aken
  1. Kim says:

    Grappig om te lezen.

    Hier is het leeftijdsverschil nog groter, de puber is net 14 geworden, haar zusje is 9 maanden.

    Ik vind het geweldig om die 2 samen te zien!

    Nu zijn er kriebels voor een 3e, ik denk toch vrij binnenkort daar voor te gaan “oefenen”. Dus ik dacht ga eens wat ervaringen opzoeken.

    Ik denk namelijk zelf dat ik de voorkeur geef aan snel uit de luiers. Dan is het nog even doorbijten en daarna weer veel makkelijker.

    We zullen zien of het gegund is… en ach anders hebben we er gewoon 3 in verschillende fases 😜

Comments are closed.