Skip to Content

Hoe lang baby gecontroleerd laten huilen bij inslapen in bed?

Hoe lang baby gecontroleerd laten huilen bij inslapen in bed?

Vannacht was weer zo’n nacht dat je tot de groep nachtouders hoort. Wat onze zoon betreft niet eens zo heel verwonderlijk; zowel aan de boven- als onderkant komen er twee tandjes door. In die zalfjes geloof ik niet, heb er nooit verschil van gemerkt.

De (koel)bijtrammelaars, zelfs Sophie de Giraffe vind hij maar drie keer niets. En laten huilen is ook niet altijd de oplossing. Het enige wat helpt is op schoot nemen, heel veel knuffelen en wat vaker uit zijn flesje laten drinken.

Het slaapritme is op die dagen ook ver te zoeken. Waardoor je aan het einde van de dag heel blij bent als je baby in slaap gevallen is en je zelf in bed kan kruipen.

Wat dat betreft mogen we niet klagen, onze zoon slaapt veel makkelijker in dan zijn grote zus. De nachten doorslapen is een ander verhaal. Ik ben alles behalve een nachtouder. Volgens mij duurt het altijd even voor ik wakker wordt.

En stiekem hoop ik dan dat manlief eerder wakker is en er wel uit gaat. Hij vind dat ook drie keer niets.  Je moet er wat voor over hebben als je kinderen hebt. Want je kindje laten huilen totdat het stil is…

Kan het kwaad om je baby te laten huilen?

Er zijn zowel voorstanders als tegenstanders van het laten huilen van je baby. Toch wordt er vanuit de wetenschap steeds meer tegenstand geboden. Je kind laten huilen heeft namelijk wel degelijk nadelen voor zijn gezondheid.

Terwijl er helemaal geen bewijzen zijn waarom het goed voor je kindje zou zijn om hem of haar wel te laten huilen.

Deze redenen zijn:

  • Stress: je kindje huilt met een reden. Hij heeft honger, voelt zich alleen of heeft misschien wel pijn. Omdat je baby niks anders kan doen dan huilen, zal hij zijn behoeften dus wel op die manier duidelijk moeten maken. Uit onderzoek blijkt dat dit de aanmaak van cortisol verhoogt. En deze hoge cortisolwaardes zouden verschillende neurotransmitter-systemen in de hersenen ten nadele beïnvloeden.
  • Terwijl moeders die er echt voor hun baby zijn zorgen voor een vermindering van deze waardes. Ouders die wel reageren op het huilgedrag van hun baby stimuleren daarnaast juist het slaapgedrag op een positieve manier.
  • Een veilige hechting is belangrijk voor je baby. Dit kan diverse psychische problemen voorkomen op latere leeftijd. Je kindje laten huilen heeft een nadelig effect op een veilige hechting!
  • Jonger dan 6 maanden kan je een kindje nog niet verwennen. Sterker nog: tot die tijd is je baby volledig afhankelijk van jou en kan het zichzelf nog niet reguleren! Baby’s hebben hun ouders daarvoor nodig.

Gecontroleerd laten huilen bij inslapen

Ondanks de nodige bezwaren wordt er toch nog vaak de ‘laten-huilen’ methode toegepast. Zo is er de tien minuten methode. Consultatiebureaus willen dit advies nog weleens geven. Hierbij wacht je tien minuten voordat je naar je kindje toegaat. Je checkt of er iets is. Een poepluier verschoon je of wat er ook aan de hand zou zijn.

Is er niets? Dan geef je een klein aaitje over zijn wangetje o.i.d. en vertrekt gewoon weer. Dit blijf je dus herhalen, waarbij je uiteraard wel in de gaten houdt dat alles met je kindje goed gaat. Gezien het bovenstaande kan je jezelf wel afvragen of je dit moet willen.

Zelf kwam ik erachter dat het gewoon met de voeding te maken had. De overgang van borst naar gewone melk bleek even te veel van het goede en na dit nog meer stapsgewijs te doen ging het wel goed. Maar van het bureau kreeg ik ook heel simpel het advies om mijn mannetje te laten huilen.

Ga dus nooit zomaar mee met adviezen, maar blijf bij je eigen gevoel! Andere tips hoe je het dan zou kunnen aanpakken vind je bijvoorbeeld bij eindelijkslapen.nl of in het Engels als je van natuurlijk ouderschap houdt bij evolutionaryparenting.com.

Hoe lang laten huilen bij inslapen

Gisteren kwam ik op de facebook van de geweldige kraamverzorgster die me heeft geholpen een link tegen naar een artikel in het AD over het laten uithuilen van je baby’s. Natuurlijk spreekt me dat wel aan.

Benieuwd wat er over geschreven wordt. Er is sprake van een onderzoek waarbij ze baby’s van vier tot tien maanden en hun ouders observeerden en het cortisol-niveau meten.

Cortisol is een hormoon dat wordt aangemaakt bij fysieke en psychologische stress. Door het afbreken van eiwitten in spieren komen er aminozuren vrij waardoor er glucose aangemaakt kan worden.

Deze glucose (energie) zorgt er voor dat het lichaam weer in evenwicht komt. Daarnaast wordt er in een stresssituatie adrenaline aangemaakt die er voor zorgt dat het lichaam alert is. Tot zover het lesje biologie.

In de testsituatie ging het om baby’s die moeite hadden om rustig te worden tijdens een huilbui als ze niet getroost werden. De baby’s werden een aantal nachten naar bed gebracht, waarbij de ouders dicht bij hun kind verbleven, maar er niet naar toe mochten. De baby moest zelf in slaap vallen. En dat een paar nachten achter elkaar.

Stiekem vraag ik me dan af wat voor moeders er meedoen aan dit onderzoek. Je kindje laten huilen zodat er onderzoek naar gedaan kan worden.

Natuurlijk kan er met het onderzoek verdere acties ondernomen worden, maar toch. Het is wel je eigen kind! Dan hebben we het niet over experimenten met muizen of iets dergelijks. Afijn.

De conclusie was dat op de laatste dag van het experiment de baby’s sneller in slaap vielen en minder huilden. Het cortisol niveau was daarentegen nog steeds hoog. Dit hormoon zit dus dagenlang in je baby.

Onderzoekster Wendy Middlemiss: ‘Hoewel de kinderen aan de buitenkant geen tekenen van stress vertoonden, kampten ze hier wel mee. Door middel van slaaptraining leerden ze het af om hun innerlijke stress aan de buitenkant te vertonen. Maar zo leren ze dan weer niet hoe ze innerlijk moeten omgaan met hun ervaringen van stress en ongemak.’

Bij moeders was er ook onderzoek gedaan naar het cortisol-niveau. Dit bleek af te nemen naar mate de kinderen sneller stopten met huilen. De ouders waren opgelucht dat het de baby gelukt was om in slaap te vallen.

Gelijk baby oppakken om te troosten?

Nu snap ik dat het als ouder niet altijd even fijn is om iedere keer weer naar boven te moeten lopen, of je bed uit te moeten komen.

 Er worden verschillende adviezen gegeven; zoals iedere dag je baby tien minuten laten huilen, troosten zonder het uit bed te halen en dan weer tien minuten te wachten. Dat zou dan goed zijn voor de routine van een baby. Niets voor mij.

Een dagritme kan je ook op een andere manier voor elkaar krijgen. Zonder dat je baby uren hoeft te huilen.

Natuurlijk hoef je niet gelijk te reageren als je baby huilt. Je even aankijken of het de baby lukt om zelf afleiding te zoeken. Als ze al jong zelfstandig leren zijn heb je daar later alleen maar profijt van. Dat gebeurt hier in de praktijk ook. Als ik toevallig bezig ben met de een en de ander wordt wakker. Of ik ben net bezig met koken of wat dan ook.

Het zou me niet verbazen als het cortisol niveau bij mij dan ook erg snel stijgt. Ik kan er echt niet tegen als baby’s huilen. Daar krijg ik de kriebels van en zelfs lichtelijk geïrriteerd. Zit maar een ding op; de baby oppakken en troosten.

Met een heerlijke knuffel, als het honger heeft wat eten of drinken of je probeert het af te leiden met een spelletje of speelgoedje. Maar laten uithuilen.

Waar leg jij de grens tussen je baby laten huilen of oppakken?

Linda van Aken
  1. mama van Isabeau says:

    mijn dochter is nu 11maanden en heeft bijna nooit gehuild. nu zit ze denk ik in de periode van verlating angst of een sprongetje.
    het naar bed gaan in de avond is sinds een week veranderd, ze huilt veel en hard. lang laten huilen zou ik niet kunnen. ik doe het als volgt:
    eerste keer na 5min maar boven, even uit bed en troosten op de schommelstoel. daarna 10min laten huilen naar boven aai over bol (niet praten). daarna 15min en tot nu toe binnen die 15min slaapt ze.

    het steeds uit bed tillen werkt naar mijn mening niet omdat ze dan steeds van voor af aan moet beginnen. uitzonderingen daar gelaten (ziek,pijn,koorts etc)

  2. Anne says:

    Toen ik moeder werd van ons zoontje was ik erg onzeker en leunde ik erg op adviezen van mijn schoonmoeder. Ik bleek een postnatale depressie te hebben en toen was de balans helemaal zoek.
    Ik heb hierdoor op advies van mijn schoonmoeder mijn kleintje vaak laten huilen ” want dit zou goed zijn” ” het was alleen aandacht” ” zo leert hij het nooit” waren de uitspraken. Hier heb ik achteraf zoveel spijt van! De binding is moeizaam we hebben hier gelukkig hulp bij. Ik denk absoluut dat het niet goed geweest is om hem zo vaak zo lang (soms wel 30 min) te laten huilen onder het mom van hij moet leren in slaap te vallen.. als ik het over kon doen dan wist ik het wel!

  3. Christa says:

    Ja ik laat mijn kinderen huilen.
    Ik kan precies aan het huiltje horen of er ‘iets’ aan de hand is of alleen de slaap niet kan vinden.
    Geloof me, ik vind het niet fijn om te horen, maar het werkt wel, voor ons.
    Er zit wel een ‘maar’ aan mijn antwoord: toen ze nog HEEL klein waren (lees: 0-6 maand) ging ik er wel vaker naartoe. Dan zijn ze nog zo hulpeloos!

  4. Pauline says:

    Ik ben zelf kraamverzorgster van beroep…..
    En gezegend met een heerlijk relaxte tweeling ❤?van 7 maanden!

    Tuurlijk huilen ze ook wel eens snachts, wat meestal op te lossen is met een speentje en een aai over het bolletje.
    Soms huilen ze ook in hun slaap. Dan ga je kijken en liggen ze met de oogjes dicht.

    En laatst denk ik dat m’n zoontje aan t dromen was geslagen, toen moest ik m echt even troosten en kon m daarna weer gewoon weg leggen.

    M’n dochtertje huilt altijd even kort voor ze in slaap valt. En daarna hoor je d’r niet meer.

    Ze zijn ook wel gewend geduld te moeten hebben ik heb nou eenmaal maar 2 handen hahaha

    Ik zeg altijd laat ze wel merken dat je er bent, biedt ze die veiligheid, maar haal ze niet meteen uit bed. En soms kort huilen is ook echt niet erg.

    Onze kinderen liggen ook samen op een kamer misschien dat dat ook scheelt.

    Smorgens liggen ze ook beide gerust nog een half uur tot een uur te spelen in bed voordat ze t zat zijn. Ik haal ze er wel uit voor dat moment aanbreekt zodat ze niet leren eerst te moeten huilen voor ze uit bed gehaald worden.

    Lijkt me heftig als je kindje veel huilt!
    Sterkte voor deze ouders!

    Groetjes,
    Pauline

  5. Joyce says:

    Onze kleine dame (14 weken) is elke avond overstuur voordat ze haar lange slaapje moet pakken.. overdag niks aan de hand maar zodra het weer tijd is voor haar laatste slaapje is het drama.. gillen, schreeuwen, huilen.. uren zijn we bezig voordat ze in slaap valt.. we hebben van alles geprobeerd maar niks helpt :(

  6. Mama van james says:

    Laten huilen, absoluut niet, maar constant oppakken, troosten en weer terugleggen werkt zeker niet! Toen mijn zoontje 8 weken was huilde hij van 18u tot 00u. We haalden hem er constant uit om te troosten. Ventje werd er alleen nog maar meer overstuur van. 2 avonden laten huilen (steeds om de 5 minuutjes even troosten en speentje teruggeven) en het was over! Sindsdien slaapt hij van 7 tot 7 en is nooit meer over zn toeren als hij in bedje ligt!

  7. Gwen says:

    Hier nooit laten halen. Ja, twee avonden tien minuten toen we wilden dat ze leerde alleen te slapen. Hier faalden we beiden in en daarna altijd direct naar haar toegegaan en opgepakt en getroost. En zo gaan we het ditmaal weer doen. Overigens is het jengelen als peuter nu een ander verhaal ;)

  8. Noraly says:

    Ik weet soms ook echt niet wat wel goed is en wat niet. Ons eerste kindje, een zoontje, sliep goed, huilde bijna niet, en dan ga je jezelf al snel een schouderklopje geven. ‘Ziejewel, dat ligt aan ons, stelletje relaxte ouders dat wij zijn.’ ;) Toen werd nr twee geboren, een meisje, en dat was even een ander verhaal. Oppakken, laten huilen, in bedje troosten, melk, noem maar op; allerlei technieken geprobeerd… Met als grote conclusie; het zijn iedere keer fases en ook zonder onze inmenging – op welke manier ook – houdt zo’n fase vanzelf weer op. En begint weer. En houdt weer op. Zucht, gewoon nu al een dame met eigen willetje. :)

  9. Kimberley says:

    Nu had ik twee kindjes die amper huilden. Jayden huilde eigenlijk nooit. Als ze wakker werden, was het feest. Een hoop gebrabbel en geen gehuil. En slapen deden ze maar al te graag. Toen ze tandjes kregen gingen ze kwijlen, maar niet huilen. Ze huilen nog steeds amper, dus als ze huilen, pak ik ze meteen. Want ja, dan is er echt wat aan de hand. Ik denk dat ik het altijd even aan zou kijken en daarna pas een baby zou pakken. Een beetje huilen is niet erg. Helaas ken ik mensen die hun kind de hele dag laten huilen en dan zeggen: Ja, hij houd toch niet op, wat ik ook doe. Uh? Dan doe je toch echt iets verkeerd?

    Zo heeft een kennisje van mij haar baby in de box gelegd, ging douchen en ze hoorde de kleine huilen. Heeft ze nog een half uur gedoucht, kwam ze terug. Zat zijn been tussen de box. Gebroken! Dus even checken of alles in orde is, vind ik hartstikke slim!

Comments are closed.