Als je in Oostenrijk bent is de Großglockner Hochalpenstraße op de grens tussen Salzburgerland en Karinthië absoluut een aanrader om te rijden. Dit wordt ook wel een van de mooiste panoramawegen van Europa genoemd. Je kunt deze snel rijden als onderdeel van de route, of net zoals wij deden er een dag voor uit trekken omdat er onderweg regelmatig stops zijn die zeer de moeite waard zijn.
Van spelen in de sneeuw tot en met een interessante tentoonstelling of een indrukwekkend uitzicht. Ook kun je twee keer kiezen voor een afslag richting de Edelweisspitze of de Großglockner. Er is zelfs aan de kinderen is er gedacht; onderweg zijn er meerdere speeltuinen te vinden en er zijn restaurants waar je kan eten.
De Großglockner Hochalpenstraße
De Großglockner Hochalpenstraße vind je vrij centraal in Oostenrijk op de grens tussen Salzburg en Karinthië. Dit is één van de mooiste en langere panoramaroutes in het land en absoluut de moeite waard om te bezoeken.
De weg is vernoemd naar de Großglockner, de hoogste bergtop van Oostenrijk. Deze weg is een prachtig alternatief voor de A10 Tauern Autobahn of je rijdt heen en weer, waarvan het toch wel een aanrader is om in het noorden bij Ferleiten te beginnen.
In theorie is deze weg 30 km vanaf Ferleiten in het noorden tot aan Heiligenblut in het zuiden en kun je dit in drie kwartier rijden. Je stijgt hierbij in korte tijd van 800m boven zeeniveau tot aan het hoogste punt 2504m bij de Hochtorbergpas, je daalt ook weer zo snel zodat je last kunt krijgen van je oren omdat je relatief snel weer daalt.
In 1924 ontstond het plan om een weg aan te leggen om het noorden en zuiden met elkaar te verbinden, maar werd dit lachend aan de kant geschoven. Na de beurscrash in 1929 in New York die ook gevolgen had voor de werkgelegenheid in Oostenrijk besloot de overheid in het kader van werkverschaffing toch te beginnen met de aanleg.
In 1930 werden met explosieven de eerste stukken vrijgemaakt, en vier jaar later reden de eerste arbeiders met de auto over de bergpas. In 1935 werd hij geopend voor het verkeer. De verwachting was dat er 120.000 bezoekers per jaar gebruik zouden maken van deze weg, die tol moesten betalen om tegemoet te komen in de kosten van de aanleg. Tegenwoordig zijn dit 200.000 voertuigen en 900.000 bezoekers per jaar.
Tegenwoordig is de weg een stuk breder, veiliger en comfortabeler en een toeristische bezienswaardigheid geworden die ook populair is bij motorrijders. Ook als je geen fan bent van haarspeldbochten is deze weg met 36 bochten prima te berijden. Langs de weg vind je diverse tentoonstellingen en musea, hutten en berghutten, bezoekerscentra en informatiepunten met de focus op de flora en fauna van Nationalpark Hohe Tauern.
Handig om te weten is dat deze weg niet het hele jaar toegankelijk is in verband met de hoogte en sneeuwval. De meeste kans maak je van mei tot en met oktober. In Ferleiten vind je een bord waarop staat aangegeven of de bergpas wel of niet open is. De openingstijden van de weg willen ook nog wel eens wisselen, in de zomer is hij over het algemeen geopend van 5.30 uur tot 21.00 uur (laatste toegang 20.15 uur).
In de ochtend en aan het einde van de dag is het rustig en kun je dus het beste doorrijden en is er over het algemeen nog parkeerplaats bij de diverse stops. En nog een tip; als je afdaalt rem dan niet constant maar rem pompend door vooral bij bochten af te remmen in plaats van constant. Zeker voor oudere auto’s is dit belangrijk om de remschijven niet te overbelasten.
Voor deze panoramaroutes moet je tol betalen om hem te mogen berijden. Aan beide kanten vind je een tolpoortje waar je betaalt om er door te mogen. Wij betaalden 37,50 voor een personenauto, ongeacht het aantal personen. Dit is inclusief de musea en tentoonstellingen die je onderweg tegenkomt.
Tip: Met de Salzburgerlandcard of de Kaerntencard krijg je korting / mag je deze gratis bezoeken. Naast auto’s en motoren kom je ook regelmatig campers tegen of fietsers. Het is verstandig om vooraf te tanken; je komt namelijk geen tankstation tegen, wel zijn er stations om elektrische auto’s op te laden.
Ferleiten
Wij begonnen de route in Ferleiten in het Salzburgerland; voordat je bij de kassa bent rijd je langs een wildpark dat leuk is om te bezoeken met kinderen. Je vindt hier meer dan 200 wilde dieren die je ook tegen kan komen in de Alpen, of zijn overgebracht van over de hele wereld. Daarnaast is er een speeltuin en een klimpark. Als je heen en weer rijdt, kun je hier heel goed de dag eindigen.
In Ferleiten vind je ook de kassa’s. Bij de entree krijg je een foldertje met de route waarop ook alle stops staan aangegeven. In totaal zijn er 14 plaatsen gemarkeerd waar je kan stoppen vanwege het uitzicht, tentoonstelling, berghut, speeltuin of iets anders. Je kunt zelf kiezen waar je wel of niet wil stoppen.
Het is handig om bij de eerste stop deze even goed te bestuderen en een keuze te maken waar je wel of niet wil stoppen. Voor kinderen kan het een beetje veel zijn om overal stil te staan, in het begin deden wij dit nog vrij veel om na iedere bocht weer een foto te maken maar dit werd al snel minder. Hieronder vind je een overzicht van onze ‘hoogtepunten’.
In het eerste deel stijgt de weg al behoorlijk en kom je een aantal haarspeldbochten tegen. Regelmatig is er een soort vluchtstrook of kleine parkeerplaats aangelegd in de berm zodat je een snellere auto kan laten passeren of even stoppen om een foto te maken van het uitzicht. Toen wij vertrokken was het nog aardig bewolkt en reden we hier door de wolken heen, wat een unieke ervaring was voor de kinderen. Zo af en toe zagen we een glimp van de met sneeuwvlakken bedekte berghellingen of de vele tientallen watervallen. We zijn dus regelmatig gestopt.
Piffkar
De eerste ‘echte’ stop die we maakten was bij Piffkar; hier vind je een klein speeltuintje die nog wat nat was vanwege de laaghangende bewolking en regen. Achter de berghut kun je een korte wandeling maken van ongeveer een half uur om te genieten van de omgeving. Deze was nu veranderd in een kleine waterval. We zijn hier even kort gestopt en reden al snel verder.
Tussen deze en de volgende stop kwamen we nog een kleine waterval tegen langs de weg waar zoonlief graag een foto van wilde maken. Omstebeurt mochten ze voorin zitten en tijdens het rijden foto’s maken.
Haus Alpine Naturschau
Op 2206 m hoogte vind je Haus Alpine Naturschau, langs de weg vind je een parkeerplaats waar we waren gestopt vanwege het uitzicht over het dal van Ferleiten. De kinderen wilden hier ook een stenen torentje stapelen en een stukje de berg op en een foto maken bij de sneeuwschuiver die bij sneeuwval de weg vrij moet maken. Bijna hadden we dit museum overgeslagen omdat het een stukje van de weg afligt achter een heuvel en ik eerst dacht dat het een restaurant was.
Toch is het zeker een aanrader om hier even naar binnen te gaan; verspreid over drie verdiepingen kom je meer te weten over de ecologie in het hooggebergte, is er een film over de bergmarmotten die hier leven (en met een beetje geluk spot je deze buiten) en diverse tentoonstellingen zoals waarbij je jezelf een insect waant. Buiten zijn er een paar speeltoestellen zoals een glijbaan en kun je over de heuvel teruglopen via het botanische plantenleerweg waar je kennis maakt met de planten en bloemen die hier in de Alpen groeien.
Edelweisspitze
Vanaf het Haus Alpine Schau zie je deze bergtop al liggen; je kan kiezen om direct naar rechts te gaan richting de Hochtorbergpas, of hier af te slaan om naar boven te rijden. Dit is een doodlopende straat naar een bergtop op 2.571 meter hoogte, de hoogste berijdbare straat van Europa en het hoogste punt van deze panoramaroute. Bij helder weer heb je een 360 graden uitzicht en zie je meer dan 30 bergtoppen van meer dan 3000 meter hoogte, meerdere gletsjers en zie je de noordkant van de Großglockner.
Om hier te komen moet je wel weer een paar haarspeldbochten rijden die iets scherper zijn, deze weg is ook niet geasfalteerd maar voorzien van klinkers voor extra grip. Rijd je liever niet naar boven? Je kunt ook de auto parkeren op de parkeerplaats bij restaurant Fuschertörlen om vervolgens naar boven te lopen. Zeker als het druk is, is de kans groot dat er geen parkeerplaats meer is. Zelf hadden we nog net geluk een plekje te vinden.
Je vindt hier ook een berghut; de Edelweishutte waar je wat kan eten of drinken en je kan hier overnachten.
Fuscher meer
Als je weer afdaalt passeer je de bergpas Fuscher Törl op 2428 meter hoogte. De pas zorgt voor een verbinding tussen Fusch an der Großglocknerstraße en de andere belangrijke pas van de Großglockner Hochalpenstraße, de Hochtor. Je vindt hier een monument ter herinnering aan de arbeiders die bij aanleg van de Großglockner Hochalpenstraße begin jaren ’30 dodelijk verongelukten. Het monument is ontworpen door architect Clemens Holzmeister. Er was hier geen ruimte meer om te parkeren, maar als dat lukt heb je een prachtig uitzicht op de haarspeldbochten die je net hebt afgelegd.
Iets verderop vind je het Fuscherbergmeertje op 2262m hoogte met meer parkeerplaatsen en het zeker een aanrader is om even te stoppen. Rondom het meertje kun je een korte wandeling maken, en als het water laag staat via de stapstenen of de houten vlonder lopen. Je vindt hier ook een kleine tentoonstelling met aandacht voor de aanleg van de weg. Buiten vind je al een mijnkarretje en een soort locomotief, binnen kom je meer te weten over het leven van de werklui en welk gereedschap ze gebruikten.
Aan de andere kant vind je een restaurant met terras. Hier woont de “marmottenwaard”, Herbert Haslinger en kun je tamme marmotten zien. Helaas was dit nu gesloten. Achter het restaurant vind je een leuke speeltuin waar de kinderen even lekker kunnen spelen en zich zelf een marmot kunnen voelen. 😉
Hochtor
Onderweg naar de Hochtor kom je nog langs een aantal stops met informatieborden zoals de geologie lehrplatz waar je meer te weten komt over het gesteente. Zelf reden we door, eerst via de Mitteltörltunnel tot vlak voor de Hochtortunnel. Dit is met 2504 m de hoogste bergpas van Oostenrijk. Aan de noordelijke kant zagen we zowaar een aantal sneeuwvelden waar de kinderen in hun sandalen natuurlijk wel even overheen wilden lopen. Ze vonden het daarentegen wel te koud om sneeuwballen te maken. 😉
In het midden van de tunnel vind je de grens tussen Salzburg en Karinthië. Aan de zuidkant kun je ook stoppen, hier zou een speeltuin zijn maar die hebben we niet gevonden. Ook is er een tentoonstelling „Pasheiligdom Hochtor, hier vind je veel vondsten die zijn gevonden tijdens de aanleg en zelfs afkomstig zijn van de Kelten en Romein die al gebruik maakten van de kortste route van noord naar zuid. Zo zijn er bronzen beeldjes gevonden van (weer)goden, munten en zelfs slavenkettingen. Ook kun je hier heel goed wandelen.
Net na de Hochtor, als je weer bent begonnen met de daling, kwamen we koeien tegen die hier los rondlopen, dat vonden de kinderen toch wel bijzonder, zo zonder hekken. Hier vind je ook bij Berggasthaus Wallackhaus het Rossbach Mittelstation met de Vierbühlel kabelbaan en de panoramabahn. Deze waren op dit moment niet geopend. Wel kun je vanaf Heiligenblut met de Schareckbahn naar boven tot aan het panoramarestaurant.
Nog iets verder komen we een waterval / stroomversnelling tegen bij de Guttalbachrivier. Er is hier ook een parkeerplaats, dus we parkeren even de auto voor een korte wandeling. Normaal kun je hier ook verder wandelen, maar het hek is nu gesloten. Dit is een leuke stop, maar niet veel later komen we bij een andere waterval die nog iets meer de moeite waard is.
Schöneck
Na een rotonde waar je kunt kiezen tussen verder af te dalen richting Heiligenblut of door te rijden richting de Großglockner. Bij Schöneck maken we nog een stop; achter het restaurant vinden de kinderen een speeltuin met een prachtig uitzicht op het dal van Heiligenblut. Al zien we deze stad zelf net niet. Bij de speeltuin vind je ook een mooie bloemenweide vol met alpenbloemen en een lariksbos. Leuk voor een korte wandeling. Ook is er een tentoonstelling over de vlinders die hier leven.
Winkl
Iets verderop rijden we langs de Energiedusche waterval, hier wordt gewerkt dus mag het verkeer er omstebeurt langs.
Nog iets verder komen we bij een restaurant Glocknerhaus Kärnten waar we langs rijden en vervolgens bij een gigantisch opstelterrein komen zoals ik die ken van de boot bij Texel, maar dan nog groter. In de zomer op zeer drukke dagen kan er maar beperkt verkeer doorgelaten worden richting de Großglockner en moet je hier wachten tot je doorgelaten wordt.
Zeker op het midden van de dag kan het hier druk zijn, en kan het bijvoorbeeld interessant zijn om eerst door te rijden naar Heiligenblut en aan het einde van de middag hier terug te komen, vanaf hier heb je namelijk een mooi uitzicht op de stuwmeren. Nu kunnen we meteen doorrijden.
Na nog een haarspeldbocht stoppen we toch bij een parkeerplaats. Vanaf hier kun je namelijk wandelen naar een prachtig stuwmeer dat nu aardig leeg is. Langs de hellingen zien we meerdere watervallen, waarvan er één vrij dichtbij is waar we zo heen kunnen wandelen. De waterval loopt in verschillende trappen dan horizontaal en dan weer verticaal. Soms splitst hij ook in meerdere stromen waar je over stenen doorheen kan lopen.
De kinderen genieten hier optimaal en gaan al snel op zoek naar stenen die ze in het water gooien. Het is zeker een aanrader om hier te stoppen. Op Google Maps wordt deze plaats aangeduid met zowel Pasterzenalpe en Naßfeldspeicher. Geen idee hoe dit meer of deze waterval precies heet.
Kaiser-Frans-Josefs-Höhe
Via een soort tunnel waarbij de zijkant open is komen we aan bij de Kaiser-Franz-Josefs-Höhe. Dit is voor veel bezoekers het eindpunt. Vanaf hier heb je uitzicht op de hoogste berg van Oostenrijk, de Großglockner van maar liefst 3.798 meter hoogte en de grootste gletsjer van de Oostelijke Alpen; de Pasterze. Dit punt is vernoemd naar de keizer die hier met zijn vrouw Sissi kwam om haar te laten genieten van het uitzicht, hiervoor hebben ze met de hele hofhouding een wandeling gemaakt van 4 uur inclusief voorraden.
We parkeren hier onze auto. Als eerste lopen we even langs de wegkant en kijken over de rand, er staan borden dat je daar marmotten kan spotten en we hebben geluk. Er komt er net eentje tevoorschijn, wat de kinderen natuurlijk heel indrukwekkend vinden. Als ze er genoeg van hebben gaan we naar het panoramarestaurant waar we genieten van het uitzicht en het eten. De kinderen willen patat, maar zelf ga ik voor de lokale knudeln met sauerkraut (zuurkool). Een beetje een combinatie van de Italiaanse en Oostenrijkse keuken. Wel merk ik hier dat ik een beetje last begin te krijgen van de hoogte.
Na het eten lopen we nog een rondje achter het restaurant door waar we meerdere marmottenholen spotten en ook weer genieten van het uitzicht over de bergen en het dal. Vanaf hier kun je nog iets verder lopen naar het ‘eindpunt’ van deze weg en de Wilhelm-Swarovski-Observatieruimte. Zelf liepen we weer terug naar beneden en reden nog een halve kilometer verder.
Hier aangekomen begreep ik waarom er die opstelplaats was, het was hier ontzettend druk met een enorme overdekte parkeerplaats die bij een winkelcentrum niet zou misstaan. En dit allemaal half tegen de rotsen aan. Nadat we een plekje hadden gevonden stappen we uit. Vanaf hier heb je nog een veel beter uitzicht op de Pasterzegletsjer in de verte. Achter deze gletsjer ligt de 3453m hoge Johannisberg.
We zien foto’s van tien jaar geleden, en zelfs van 100 jaar geleden toen de gletsjer nog tot aan onderaan het restaurant kwam. Destijds is er ook een berglift aangelegd zodat je over het ijs kan lopen. Nu is daar nauwelijks nog wat van over en is het zowel in lengte als hoogte enorm afgenomen. Bron
Vanaf het bezoekerscentrum met panoramaterras, winkel en meerdere tentoonstellingen onder andere over auto’s die we overslaan loopt er ook een wandelpad naar de Gamsgrube, midden in het speciale beschermingsgebied van het nationale park Hohe Tauern. Zoonlief ziet de tunnel en wil hier eerst doorheen wandelen, omdat het hem deed denken aan de mijnen in Hallstatt maar toen ik hem liet zien war het heen ging wilde hij toch liever weer terug.
Heiligenblut
Vanaf de Großglockner rijden we in een keer terug naar de rotonde, en nemen we de weg naar Heiligenblut. Onderweg komen we nog wel iets tegen wat ooit een restaurant was, maar die lijkt niet meer open. Op dit stuk vind je ook vrijwel geen parkeerplaatsen zoals op het eerste deel. Al snel passeren we dan ook de toegangspoortjes en na nog een aantal haarspeldbochten komen we uit in Heiligenblut.
De kinderen hebben er nu wel genoeg van gekregen en willen graag doorrijden naar Landal Bad Kleinkirchheim waar we die week zullen verblijven. Maar het is ook zeker een aanrader om hier te stoppen. Vanaf hier kun je met de bergliften naar boven om de bergen vanuit een ander perspectief te bekijken.
Ook de Welfahrtskirche is zeker de moeite waard. Aan de andere kant van het dorp vind je een uitkijkplatform voor een prachtig plaatje van dit typische Oostenrijkse dorpje. Ook vind je hier de Gossnitzwaterval en iets verderop de Jungfernsprung.
Terugweg
Op de terugweg kun je kiezen om dezelfde weg weer terug te rijden over de 107, via de 108 terug te rijden of de A10, hiervoor moet je wel eerst een stuk via de 106 naar het oosten.
Zoals ze zelf zegt is ze besmet met het reisvirus en eist ze het liefste de hele wereld over. Ook gaat ze graag op ontdekking in eigen land en probeert de vele uurtjes achter de laptop te compenseren met quality time doorbrengen met het gezin.Ze is altijd in voor een spontane actie.
- Essentiële items die je niet mag vergeten op vakantie - 15 februari 2024
- Op vakantie naar Australië & Nieuw-Zeeland - 23 januari 2024
- 10 Leukste zomerkampen met kinderen - 4 december 2023
Je zou ook interesse kunnen hebben in
Schloss Hellbrunn Salzburg bezoeken; kasteel, tuinen, wasserspiele en Zoo dierentuin
Liechtensteinklamm kloof & waterval Oostenrijk bezoeken met wandelroute
Dachstein gletsjer Oostenrijk; hangbrug, skywalk en ijspaleis
Landal Bad Kleinkirchheim Oostenrijk
Wagrainis Grafenberg; wandeling bergen met speeltuin en restaurant
Leave a comment