Skip to Content

Grappige situaties en tips voor (nieuwe) moeders

Grappige situaties en tips voor (nieuwe) moeders

Als moeder zijnde wil je alles graag goed doen. Je onderneemt van alles met de allerbeste intenties. Gewoon goed is niet goed genoeg voor jouw kind. En ondanks die goede zorgen wil het toch weleens gebeuren dat er zich wat onhandige situaties voordoen in het dagelijks leven. Gewoon in en rondom het huis bijvoorbeeld.

Gelukkig zijn het over het algemeen slechts kleine ongelukjes waarvoor geen traumahelikopter of emdr hoeft te worden toegepast. Na een pleister of een kus is je kind het vaak alweer vergeten, terwijl jij wellicht nog zit te sippen en een biecht inplant bij de plaatselijke priester. Niet nodig!

Het gebeurt iedereen weleens. Hieronder een overzicht met de meest voorkomende onhandigheden met je kind.

Situatie; De telefoon op je baby’s gezichtje laten vallen wanneer je een foto van boven af wil maken.

Vooral bij een eerste baby (wellicht bij elke baby) worden er in de eerste weken zo’n 3500 foto’s gemaakt. Vanuit elke hoek ziet je baby er tenslotte anders uit. Die ene glimlach moet zeker ook op de foto. En ach dit truitje staat hem ook zo leuk.

En omdat je als amateurfotograaf niet wil overkomen als amateurfotograaf probeer je van alles. Zo ook van de situatie van bovenaf. En dan kan het gebeuren dat je telefoon uit je handen valt. Boven op je baby’s hoofdje. Oeps.

Sokken aantrekken

Een sokje voor in de schoen laten zitten, en het voetje nog iets harder in de schoen drukken wanneer het aantrekken de eerstvolgende keer een beetje stroef gaat. Sokken zitten bij baby’s nooit goed. Altijd te groot en het elastiek sluit nooit goed aan. Bij het uittrekken van de schoentjes kan het gebeuren dat er een sokje achterblijft.

Niet altijd heb je dit in de gaten voordat je de volgende keer het voetje in de schoen manoeuvreert. Aangezien schoentjes aantrekken toch al zo’n klus kan zijn, duw je gewoon iets harder.

En als je geluk hebt kom je er direct nadien achter dat er nog een sok in zit. Ik ben echter bang dat het bij mij ook wel eens langer heeft geduurd.

Je kind in de lucht gooien en per ongeluk een kopstoot laten maken met het plafond.

Pas geleden ging ik mijn zoon verschonen in een toiletruimte waar weliswaar een verschoonplank was, maar verder was het een beetje een provisorisch ingerichte verschoningsruimte.

Geeft niet, ik snap dat niet de hele maatschappij ingericht is op mijn kinderen. Al verschonend was intussen achter mij een vrouw komen staan met een kind met een niet te missen vol gepoepte broek.

De druk was dus hoog, en nadat ik zoonlief snel had voorzien van een schone luier en zijn kleren weer had aangetrokken tilde ik hem gauw op.

Daarbij kwam hij een klein stukje de lucht in. Ik was alleen wel vergeten dat deze ruimte wat laaghangende houten balken had. En jawel, hij bonkte hard met zijn hoofd tegen de balk. Welkom schuldgevoel!

Het vel van het kinnetje klem laten zitten tussen de rits van de jas.

Dit is een beetje de koploper van situaties met onhandigheidjes volgens mij. Vaak een gevalletje van gauw even de jas aan, want we moeten weg en we zijn al te laat, en je werkt niet mee, en help, zoiets. Blijft vervelend.

Stukje van het vel meeknippen met het nagels knippen.

Mijn man heeft eenmaal het idee gehad om de nagels van mijn dochter te knippen. Dat ging negen nagels goed. Bij het laatste nageltje had mijn dochter er geen zin meer in. Mijn man denk ik ook niet.

En deze combinatie zorgde ervoor dat mijn dochter (destijds baby) niet echt stil meer wilde zitten en mijn man niet alleen de nagel, maar ook het velletje knipte. Bloedde als een rund, maar beiden hebben het zonder blijvende schade overleefd.

Botsen tegen hoofd

Je kind in het autozitje willen tillen, maar doordat het dak een beetje laag is, hem hard met zijn hoofd tegen het portier laten botsen.

Je kind überhaupt zonder schade fatsoenlijk in een autostoeltje zetten vind ik al een award waard. En dan heb ik sinds een paar jaar gelukkig een vijfdeurs, waardoor ik niet in een slangenmenshouding mijn kinderen achter in een stoeltje hoef te wurmen. Mijn man heeft een lage Volvo.

Aan de buitenkant een leuke auto, maar ik vind hem zwaar onhandig.

Dat komt door de enorm lage instap (vind ik). Daar waar ik vroeger een hoge instap voor oude mensen vond, draai ik nu mijn mening bij. Probeer namelijk maar eens je kind, in een winterjas in een autostoel te krijgen, waarvan de zitting bijna net zo hoog komt als de bovenkant van het portier.

Dan vouw je je kind dubbel, en dan moet hij over de zijrand van het stoeltje heen gewipt worden om vervolgens de benen aan de onderkant en het hoofd aan de bovenkant te hebben. Zonder je kind schade te berokkenen. Ik geef het je te doen.

Het buitenste teentje per ongeluk buiten het sandaaltje laten zitten.

Tegen de tijd dat je kind kan staan is dat al best een hele overwinning. Laat staan dat je kind even op 1 been kan balanceren zodat jij rustig een sandaaltje kan aantrekken. Dus dat gaat wel eens een beetje snel.

Waarna zoonlief een beetje begint te dreinen en jij er na 10 minuten achter komt dat één teentje niet bij de andere vijf is gevoegd.

Denken dat je partner de luier al heeft verschoond.

Ze zeggen weleens dat communicatie een heel belangrijke factor is in een relatie. Daar sluit ik me volledig bij aan. Bij onvolledige of onjuiste communicatie wil het weleens gebeuren dat jij er vanuit gaat dat manlief het kind al heeft verschoond.

Waarom je daar vanuit gaat in sommige situaties weet je eigenlijk niet, misschien hoop je het gewoon. Zodat jij even níet degene bent die overal aan moet denken.

Wishful thinking. Toch jammer dat jij dan weer degene bent die ontdekt dat het kind geruime tijd niet verschoond is, waardoor romper en broek ook nat zijn geworden.

Waardoor je vervolgens ook nog helemaal naar boven moet lopen, kind helemaal moet omkleden. Weg half uurtje voor jezelf. Volgende keer toch maar even communiceren.

De deur nog even extra hard dichtduwen terwijl je kind bijna zijn volledige hand om de deurpost had geklemd.

Die kleine vingertjes passen overal tussen. Overal. Je probeert zo goed mogelijk op te letten. Maar het gebeurt je gewoon een keer. Daar doe je niets aan. Niet nodig om je schuldig over te voelen. Vooral koelen en kusjes geven.

Tijdens het voetballen je kind hard in het gezicht schoppen met de bal.

De situatie begint met leuk een balletje trappen. Van het een komt het ander en zo wordt er steeds harder geschopt.

En net die ene keer dat je kind dromerig een beetje opzij kijkt en niet ziet dat de bal eraan komt, krijgt hij hem hard in het gezicht. Niet zo bedoeld natuurlijk, maar wel pijnlijk.

Je kind zijn handen laten wassen terwijl jij even daarvoor de warme kraan hebt gebruikt.

Heb je eindelijk je doel bereikt; je kind wil zijn handen wassen na het gebruik van de wc. Chapeau, complimenten!

Wanneer je op het punt staat nog één keer uit te leggen wat het belang is van handen wassen na toiletgebruik, iets met bacteriën enzo, schreeuwt je kind het ineens uit. Wat?? Oh ja, je had net de warme kraan gebruikt.

En weg goeie gedrag in deze situaties…

Moederschap
Loes van 't Hooft
  1. Benella says:

    Schuldig, ik kan 8 van de 10 afvinken! Het leuke is natuurlijk de herkenning en de geruststelling dat ik niet de enige ben. De kopstoot bij het in de auto zetten gebeurt me gewoon steeds opnieuw, worden ze hard van toch? ;)

Comments are closed.