Skip to Content

Bedankt dat je me hebt laten groeien

Bedankt dat je me hebt laten groeien

Ok, ik weet het. Bedankt dat je me hebt laten groeien is een cliché uitspraak. Net zoals het schooljaar zit d’rop. Zo aan het einde van het schooljaar hoort het er gewoon bij. Al is het vooral iets van de laatste jaren en komt het volgens mij overwaaien uit Amerika. Ik kan me in ieder geval niet herinneren dat wij vroeger cadeautjes gaven aan de juf aan het einde van het schooljaar. Of dat er zelfs een speciaal feest gevierd werd.

Behalve dan natuurlijk de musical van groep 8 en al het schoonmaakwerk waardoor de traditionele lessen beperkt waren. Een traditie waar ik graag aan mee doe. Ze verdienen het tenslotte, werken er hard genoeg voor!

Bedankt dat je me hebt laten groeien

Bedankt dat je me hebt laten groeien - Mamaliefde
Bedankt dat je me hebt laten groeien - Mamaliefde

Bijna een jaar geleden, aan het begin van het ‘schooljaar’ ging onze dochter voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Een verlegen meisje van net twee jaar dat alles nog interessant en spannend vond. De eerste weken keek ze haar ogen uit. En wat is ze veranderd in zo’n jaar tijd. Ze heeft een hoop geleerd, wat voor een groot deel aan deze juffen te danken is.

Samen hebben ze groep goed onder controle, eentje die regelmatig wisselt als er kinderen de overstap maken naar de basisschool of naar een kinderdagverblijf. Makkelijk is anders.

Sterker nog, ze hebben twee groepen, want naast de drie ochtenden die ze er op de groep van peuter zijn draaien ze ook nog op een andere locatie een groep. Daar hoort dan ook natuurlijk een passend dankjewel bij.

Dan is natuurlijk de grote vraag; wat geef je dan? Pinterest staat natuurlijk vol inspiratie, maar veelal met Amerikaanse woordgrapjes. Mijn hoofd was ook helemaal leeg, moest ik dan een heel vakantiepakket in elkaar gaan knutselen? En wat doen de andere moeders?

Gelukkig schoot Radbag me te hulp. Daar mocht ik, samen met nog twee andere moeders wat uitzoeken voor de juffen die het afgelopen jaar voor onze kinderen hebben gezorgd.

Ze hebben een enorm aanbod van heel veel leuke dingen. In de wat duurdere prijsklasse, maar ook voor een leuk bedankje. Ik wilde het ook niet too much maken. Uiteindelijk bleef ik hangen bij een houten kaartje waar je een boodschap in kan krassen.

Een persoonlijke houten ansichtkaart. Dat leek me wel erg leuk. Is ook leuk voor ze om te bewaren. Dus verder zoeken naar iets voor erbij. En dan natuurlijk het liefst voor twee juffen.

Uiteindelijk kwam ik de zaadbommetjes tegen. In een zakje zitten tien ballen met geperste aarde waarin zaadjes zitten. Er zijn drie varianten waar je uit kan kiezen; Italiaanse tuin, wilde weide of vlinder weide. Voor in mijn eigen achtertuin zou ik gaan voor de vlinder weide.

Bij de boodschap van het laten groeien. En ook een beetje het ‘plagerijtje’ dat ze zich dan niet hoeven te vervelen vond ik de Italiaanse moestuin wel een leuk idee. Hierin zit een mediterrane mix van verschillende groente- en kruidensoorten, zoals: tomaten, chili, paprika, basilicum & oregano.

Daarna liet ik manlief aan het werk. Met een sleutel is het mogelijk om een boodschap in het zachte hout te krassen. Manlief wilde echter in eerste instantie een guts gebruiken, maar die was al wat ouder en dus niet scherp genoeg meer. Dus gebruikte hij een spijker waar hij een puntje aan heeft geveild.

Ik vind het in ieder geval erg netjes geworden. Daarna heeft hij het even bewerkt met olie van de action zodat het mooi afgewerkt wordt. Op de achterkant hebben we de naam van onze dochter geschreven.

Natuurlijk hoort er ook een mooie tekening bij van peuter zelf. Ze krast er vrolijk op los met deze stiften. Aan de voorkant is een bloemetjespatroon en dat is natuurlijk veel leuker om te kleuren dan de achterkant…

Een mooie tekening erbij en dan een paar zaadbommetjes en het pakketje is klaar. Uit de kast haalde ik nog twee tubes met handcrème, blikjes met verf om zelf te laten groeien en twee potloden. Die gaan er ook bij. Het gaat echter om het gebaar en er zit iets bij om te bewaren, iets om te gebruiken en iets persoonlijks.

Volgend jaar is er weer een jaar, of als het goed gaat over een half jaar als ze naar groep 0 gaat en afscheid neemt. Dan vind ik het ook leuk om iets te geven aan de groep zelf. Zover zijn we echter nog niet.

Tot slot is het tijd om het in te pakken. Eerst in een wit cadeaupapiertje wat ik vast zet met grijszwarte tape en vervolgens een folietje er omheen dat ik met een lintje vastbindt. Bij de knoop plak ik nog een sticker met Bedankt erop. Missie geslaagd, al zeg ik het zelf.

Linda van Aken