Skip to Content

Signalen dat je een peuter een kleuter aan het worden is

Signalen dat je een peuter een kleuter aan het worden is

Over een maand is het zo ver. Dan wordt ze vier jaar en is ze officieel een kleuter en gaat ze naar de basisschool toe. Al een aantal maanden merk ik dat ze daar heel erg aan toe is. Een tijdje heeft het ook behoorlijke strubbelingen gegeven, de peuterpuberteit rond twee jaar van haar broertje was er niets bij. Zo ging ze echt uittesten hoe ver ze kan gaan.

Poppetjes tekenen

Megatrots was ik toen bleek dat ze een poppetje kon tekenen. Met een hoofd, haren, lijfje, benen, armen en zelfs tenen en vingers. Toen ik vroeg waar de neus en oren waren heeft ze die er ook nog bijgetekend!

Nu gaat het niet alleen om de fijne motoriek maar ook de vaardigheid om een bepaald concept op papier te zetten. Compleet met handen, voeten en ook de ketting mag nooit ontbreken bij een meisje. De oren en neus vallen nog wel eens weg en alle poppetjes hebben stekelhaar ;-)

Zelfstandigheid

Heel eenvoudig is het te zien aan de zelfstandigheid; het zelf aantrekken van schoenen (afhankelijk wel van welke schoenen), de jas die ze al even kan uittrekken maar nu ook weet hoe de rits werkt (op het eerste stukje na).

Rechtop van de trap naar beneden lopen. De deur die ze zelf open kan maken en dus op de haak moet om te voorkomen dat ze er zomaar tussenuit sneakt. Etc.

Cijfers en letters schrijven ‘lezen’

Overal ziet ze cijfers en letters en moeten wij dus voorlezen wat er staat. Ook herkent ze overal haar eigen naam in. Ze is ook druk bezig met ‘schrijven’ en maakt dan een reeks met allemaal hoekjes. Met enige regelmaat vraagt ze me ook om haar naam te schrijven zodat ze dat kan ‘naschrijven’.

Vriendjes en vriendinnetjes

Ze is heel erg bezig met vriendjes en vriendinnetjes, denkbeeldige op vakantie die dan naast haar zitten in de auto. Maar ook op de peuterspeelzaal wie haar vriendje is en wie niet. Thuis is haar broertje ook haar vriendje en vooral mama moet ze hebben want dat is haar beste vriendin ;-)

Inlevingsvermogen

Al een tijdje merk ik dat ze zich steeds meer inleeft in verhalen. Ik moet meer oppassen over wat er verteld wordt, voorgelezen of wat ze op tv ziet. Zo vindt ze rozen eng want dat zijn ‘heksenbloemen’ uit het sprookje van Doornroosje.

Ook haar fantasie neemt toe, zo heeft ze de halve vakantie rondgelopen met een denkbeeldige wagen en baby. Kon ze op de meest bijzondere plekken stil gaan staan want ze was haar wagentje vergeten. Gelukkig lette papa er wel goed op en trok hem iedere keer zo tevoorschijn…

Geheugen neemt toe

Ook merk ik dat haar geheugen groeit, zo begint ze opeens een week later thuis over ‘bon giorno’ wat ze in Italië tegen alle voorbijgangers zei. Kan ze beter vertellen wat ze heeft gedaan etc.

Strategischer

Daarnaast merk ik ook dat ze ‘slimmer’ wordt. Of eigenlijk meer strategischer, ze weet steeds beter wat ze wil en hoe dat te bereiken. En daarbij wil ze de waarheid wel eens verdraaien. Zo was ik naar de wc, kom ik terug en heeft ze iets uit de keuken gepakt. En dan haar broertje de schuld geven, terwijl hij de deur van de keuken niet open kan maken…

Het grappige is dat ze dondersgoed weet wat wel en niet mag. Want zodra haar broertje iets doet wat niet mag en ik dat ‘gedoog’ en net doe alsof ik het niet zie komt ze al op me afgerend om te klikken. Geen gedrag echter wat ik stimuleer hoor, integendeel zij krijgt dan te horen dat ik dat niet zo lief vind.

Sterker nog, bij het ontbijt weigert ze haar boterham op te eten. Na een half uur geef ik het op, om een kwartier later een bedelende dochter aan me te hebben hangen dat ze een chocolade-eitje in de la heeft gespot en die wil hebben.

Op het antwoord nee, doet ze niets, met als gevolg dat als ik beneden kom met broerlief die ondertussen ook wakker was geworden ze onder tafel zit. Daar speelt ze vaker dus so far niets bijzonders, al is ze wel opvallend stil. Dan krijg ik een ingeving, check ik de la en ja hoor. De papiertjes van de eitjes liggen naast haar onder de tafel…

Onderhandelen

Het leven is één grote onderhandeling; de jongedame weet vaak precies wat ze wilt. Chocolade, tv, niet naar bed toe en doet er alles aan om haar zin te krijgen. Jas aan om weg te gaan, eerst een chocolaatje. De keuken uit zodat mama kan koken, eerst de tv aan. En zo gaat het de hele dag door.

Dat ze iedere keer probeert te onderhandelen wil trouwens niet zeggen dat ze haar zin krijgt. Vaker niet dan wel zelfs, alleen in de uitzonderingsgevallen dat het me wel goed uitkomt. Anders heeft madame gewoon pech. Gelukkig accepteert ze dit steeds vaker en lijken de ‘ik krijg mijn zin niet’-peuterbuien verleden tijd. Al moet ik dat maar even voor de zekerheid afkloppen.

Vriendjes

Het overviel me stiekem wel een beetje, toen ik haar ophaalde van de peuterspeelzaal en ze opeens terug rende naar het hek van de speelplaats. Ze moest namelijk haar vriendje nog even gedag zeggen. Ik hoorde dat ze iemand riep en er kwam een jongetje aangerend. Nadat ze dag had gezegd was het goed en ging ze mee naar huis.

Het is duidelijk dat de vriendjes- en vriendinnetjesfase is aangebroken. Gelukkig is momenteel iedereen die met haar wil spelen een vriendje of vriendinnetje, zelfs mama en papa. De periode dat ze selectiever wordt over geslacht of andere kenmerken duurt voorlopig wel even.

Waar komen babytjes vandaan

Daar zit een baby in, terwijl ze naar je borsten wijst als je je aan het aankleden bent. Die dag moet je werken dus eigenlijk heb je geen tijd in een uitgebreide les seksuele ontwikkeling. Sterker nog, ik wil me daar toch eerst even in verdiepen voor ik het oprakel.

Ik wil haar namelijk gewoon antwoorden kunnen geven zonder preuts te zijn en uit te leggen hoe het zit. Gelukkig verbetert ze zichzelf door te zeggen dat er melk voor de baby uit de borsten komt en de baby in de buik zit en zij ook een baby heeft.

Hm, hopelijk laat dat nog wat jaartjes op zich wachten. Als even daarna de oppasbaby in huis is, is ze toch wel teleurgesteld dat ik niet mijn borsten tevoorschijn tover om haar van melk te voorzien maar een poederbus tevoorschijn tover. Dit boek kan dan helpen bij uitleg.

Lesjes leren

De interesses nemen toe, het is niet alleen maar met de blokken bouwen maar ze wilt graag leren. Nieuwe dingen ontdekken of oefenen. De eerste keer was het nog ‘zal ik je een lesje leren’, toen schrok ik toch wel even.

Daarna was het al snel ‘mag ik een lesje leren’. Op de peuterspeelzaal doen ze eigenlijk geen lesjes leren, hooguit versjes of iets dergelijks dus zij weten ook niet waar ze het vandaan heeft.

Wat voor lesjes het dan zijn? Bijvoorbeeld het overtrekken van letters of een andere activiteit aan tafel speciaal voor haar zoals leren punniken. Dat het vervolgens nergens op lijkt maakt niet uit. Zij heeft zich prima vermaakt, en jij had even een uur rust. Kleine potjes hebben grote oren blijkt maar weer. Later bleek dat dit ging om een kinderserie die ze aan het kijken waren op de peuterspeelzaal…

Helpen

Natuurlijk hebben peuters ook al de neiging om te helpen. Van dingen in de prullenbak gooien, tot aan bestek naar de vaatwasser brengen en andere van dat soort kleine opdrachtjes.

Nu ze wat meer kleuter lijkt te worden wil ze nog meer helpen. Ook, of juist, op de momenten dat het echt niet uitkomt en je het liever zelf wilt doen. Of zonder de goedbedoelde adviezen van een kleuter die denkt dat ze je wel even kan uitleggen hoe je iets moet doen.

Taalgebruik

Naast ‘ik zal je een lesje leren’ was het wel even schrikken toen ze aan het bouwen was en dat niet helemaal ging zoals ze dat had bedacht en ‘shit’ riep. Ik ben zelf heel bewust in mijn taalgebruik dus weet zeker dat ze dat van mij niet heeft.

Manlief vloekt wel wat vaker dus hem maar even gewaarschuwd hier maar wat meer op te letten. Al zijn dit niet de termen die hij gebruikt.

Zelfredzaamheid

Dit is iets wat wij zelf als ouders heel erg belangrijk vinden en proberen te stimuleren; de zelfredzaamheid van het kind. Dat betekent niet dat het kind van alles zelf moet doen, maar we het wel proberen.

Dus zelf proberen je jas aan te trekken, zelf je schoenen aan, een boterham smeren, zelf je handen wassen, of wat spelen met de tandenborstel na het tandenpoetsen en ga zo maar door.

Dat die zelfredzaamheid steeds groter wordt en ze zichzelf ook steeds beter leert kennen bleek afgelopen week maar weer toen ze ziek was en wij dat nog niet doorhadden. Ze wilde perse terug naar huis, toen we thuis waren kon ik haar nog maar net snel naar het toilet dirigeren voordat haar ontbijt eruit kwam.

Waarschijnlijk had ze dat toch op tijd aangevoeld en vond ze het daarna ook (onder kort protest) prima om even lekker onder de dekens te kruipen.

Waaraan merkte jij dat je peuter een kleuter aan het worden was en toe was aan school?

Linda van Aken
  1. simpel, met een snufje liefde schreef:

    Ik zag het pas toen ze al een half jaar op school zaten en van groep 0 naar groep 1 gingen, daarvoor waren ze echt nog peuter. Ze gingen toen pas echt kleuter dingen doen, daarvoor hadden ze ook nog best op de peuterspeelzaal kunnen zitten.

  2. Birgit schreef:

    Oh dit is zo herkenbaar, behalve het ei. Dit hebben ze bij mij (nog) nooit gedaan. Wel het erom zeuren. Bij mij is het dan ook steevast ‘nee’. Als je niet eet, dan ook niks lekkers.
    En ze begonnen zich te vervelen op de Peuterspeelzaal, ze wilden meer uitdaging.

  3. Marguerita schreef:

    Herkenbaar stuk! Mijn jongste is ineens bezig met letters, ze kwam net aan me vragen hoe ze oma moest schrijven. De O had ze al gemaakt. Leuk want dit had ik bij haar niet verwacht!

Comments are closed.