Ballen hooghouden moederschap; hoe Can we have it all?

We zijn allemaal stuk voor stuk actief. Altijd wel bezig met iets. Met het werk, met vrienden, met familie, met de kinderen, met je partner, met je gezondheid, met sporten, met uitgaan, met ontspannen.

Als we alle activiteiten als een balletje zouden zien en ik zou je zeggen dat je hiermee aan het jongleren bent, grote kans dat je dan heel hard begint te lachen. Dat kan toch niet?! Dan ben ik zo met 10 ballen tegelijk aan het gooien en ik kan amper 2 ballen in de lucht houden….

Inhoud toon

Alle ballen in de lucht

Maar als je er goed over nadenkt dan kom je toch aardig dichtbij. We staan ´s morgens goed op tijd op, om alles goed georganiseerd en vlekkeloos op de rit te krijgen voor deze dag. De kinderen op tijd fris gewassen en goed ontbeten de deur uit naar school. Op tijd op je werk aankomen zonder uitgeblust gezicht.

`s Middags snel weer naar huis om nog even wat op te ruimen in huis en de kinderen naar en van de club te halen. Een fatsoenlijke maaltijd op tafel zetten, wat het liefst binnen 15 minuten klaar is en nog gezond is ook. `s Avonds sleep je je naar de sportschool want dat schijnt gezond te zijn en tegen een uur of tien beland je op de bank en wil je partner de nodige aandacht…

En de volgende dag weet je dat je ook nog een aantal afspraken hebt staan waar je nog even wat voorbereidingen voor moet treffen, maar het liefst wil je nu graag je ogen dicht.

Multitasken

Hoe giet je dat alles dan in 1 dag? Multitasken, een leuk fenomeen, maar niet te doen. Sterker nog….we kunnen het niet…..écht niet!!!!!!

We denken, nee we zijn er heilig van overtuigd dat het mogelijk is en dat psychologen het hier fout hebben, dat we wel degelijk meerdere taken tegelijk aankunnen. Maar wees eens eerlijk…… kan het écht?

Om maar eens een voorbeeld te noemen: Wie is er nu echt in staat om een telefoongesprek te voeren en een foutloze mail te schrijven?

Soms word ik wel eens gebeld door een vriendin die dan van A naar B fietst en denkt `goh, ik kan Ies ondertussen wel even bellen`, die gesprekjes zijn bijna niet te volgen en het klinkt nog gevaarlijk ook.

Dan hoor ik haar zeggen dat ze even goed moet opletten bij een kruispunt, of dat ze inmiddels is aangekomen op haar bestemming en wel weer een andere keer terugbelt.

Maar waar ze nu echt voor belde, ik heb geen idee. Ik moet er aan de ene kant wel om lachen, maar denk ook wel eens dat ze beter kan bellen als ze écht tijd heeft. Is toch ook leuker?! Aandacht voor elkaar.

Vroeger toen hier de kinderen nog klein waren, werkte ik als peuterleidster. Ik vond het prachtig, thuis peuters en op het werk peuters…..overal dezelfde doelgroep. Ik vond het ook nooit een probleem om thuis wat extra werk voor te bereiden.

Maar dit werd in de loop der jaren wel steeds uitgebreider en ik merkte dat ik steeds meer werd opgeslokt door het werk. Ik vond het nog steeds geen probleem, want ik dacht dat ik het wel aan kon. Maar helaas bleek dit NIET het geval.

Altijd was ik met meerdere dingen tegelijk bezig, maar achteraf bekeken was er nooit iets effectiefs van terecht gekomen, half werk, halve kracht, halve aandacht, of eerlijk gezegd géén aandacht!

Vooral mijn kinderen hadden hier veel onder te lijden. Als ze iets vroegen dan bleef ik naar het beeldscherm staren en e-mails beantwoorden.

Ik gaf halfslachtig antwoord op hun vragen, terwijl mijn hoofd dan natuurlijk overuren maakte met hersenspinsels als “wat was de vraag nou precies”? “Wat was nou mijn antwoord”? “Ben ik het daar eigenlijk wel mee eens”? “Klopte het wel wat ik nu net gemaild heb”? Oei al op verzonden geklikt….slik ik zal toch niet….

Zonde van de tijd, want hier gaan ondertussen enorm veel minuten overheen.

Mindfulness

Mindfulness heeft mij geleerd dat je je aandacht moet verdelen……kijk je kind aan die iets komt vragen, luister actief naar wat er gezegd wordt, draai je weg van het scherm waar je op dat moment mee bezig bent en dan kun je daarna weer terugdraaien en je werk zonder problemen weer oppikken.

Aandacht werkt! En het werkt ook veel efficiënter, waardoor je in je hoofd kunt wegstrepen!

Taken die maar half worden uitgevoerd, blijven in je hoofd hangen, gaan knagen en krijgen eigen stemmetjes: het is nog niet klaar, er moet nog iets gedaan worden!! En taken die dus wel met volle aandacht zijn aangepakt, zijn ook echt goed afgerond en daar heb je geen zorgen meer om.

Je bent niet alleen

Soms zijn er klusjes in huis bijvoorbeeld waar je geen tijd of gewoon geen zin in hebt. Is niet erg. Maak het bespreekbaar binnen het gezin. Het ligt natuurlijk ook aan de leeftijd van je kinderen, maar sowieso heb je een partner met wie je wat taken kunt verdelen.

Maar schakel ook gerust de kids in. Laat ze een keer de wc poetsen, de vloer dweilen, de sokken uit de wasmand sorteren, of stofzuigen. Dat vinden ze vaak nog leuk ook!

En als je het echt niet ziet zitten om de kids naar de club te brengen of te halen, vraag het dan aan een andere ouder of ze mee kunnen rijden!

Schakel iemand, bijvoorbeeld de buurvrouw, in die een keer een pak melk voor je mee wil brengen van de supermarkt als ze die dag toevallig ook naar de winkel moet. En volgende keer zorg jij ervoor dat je die ander helpt. Je bent nooit alleen. Maak gebruik van elkaar, in positieve zin!

Moet je alles willen doen?

Komt het vandaag niet, dan komt het morgen. Dit is een mooie gedachte. De dag houdt echt een keer op en lukt het je niet om alle ballen goed omhoog te houden dan is er geen nood aan de man. Morgen weer nieuwe ronden en nieuwe kansen.

Vroeger had mijn moeder een heel strak schema voor bijvoorbeeld het huishouden, op maandag de badkamer soppen, op dinsdag de vloer dweilen, op woensdag de was, op donderdag de keuken en wc boenen, op vrijdag even niks, op zaterdag de bedden verschonen en boodschappen. Vreselijk!

Ze had ook vaak een hekel aan de maandag, want ze had nooit zin in de badkamer. Dat heb ik dus nooit van haar overgenomen. Als iets vies is wordt er een doekje over gehaald, maar niet omdat het maandag is. Dan krijg je een moeten-gevoel en dat werkt (bij mij in ieder geval wel) averechts.

Plan bijvoorbeeld ook eens in de week een restjesdag in voor het avondeten. Dan hoef je niet voor elke dag eten te bedenken en die dag hoef je dus ook niet uitgebreid in de keuken te staan.

Als je een pan spaghetti maakt heb je vaak nog wel wat over. Vries het in en bewaar het voor dagen dat je niet in de keuken wil staan. Dan hoef je niet naar de afhaal en je hebt toch een gezonde maaltijd voor je gezin. Of laat je kind een keer kokkerellen. Dat vinden ze ook echt leuk.

Mijn oudste zoon heeft een hele periode vaste prik op maandag aardappeltjes gebakken en het vlees gebakken terwijl mijn andere zoon de sla klaarmaakte. Zij waren toen 10 en 8 jaar.

Mijn oudste is nu 14 jaar en maakt ook zo nu en dan een lekkere pasta. Ook de jongste (nu 10 jaar) vraagt af en toe of ze iets mag maken. Tuurlijk ben je dan ook nog in de keuken, maar met 1 been……dat scheelt al de helft.

Dit geeft ook wat rust in je hoofd, wat zeer noodzakelijk is. Want alle ballen kunnen druk geven, stress die je niet wilt! Waak ervoor, anders raak je overspannen of erger. Een burn-out en geloof me……die wil je niet!!!

Maak een keuze!

Ik kon de stress niet aan en belandde thuis op de bank. En na een bewogen periode kwam ik wel tot inzicht hoe belangrijk ik hier thuis kan zijn en bén. Dat geeft mij ook een enorm goed gevoel. Nooit spijt voor mijn keuze om de arbeidsmarkt gedag te zeggen.

Tuurlijk is het fijn als je het financieel redt zo op die manier, maar ook als je dit niet zou kunnen permitteren is er misschien een alternatief waarbij je wel beter alles kunt combineren.

Zoek uit waar je prioriteit ligt en wat je echt leuk vindt om te doen. Zolang je het leuk vindt en je het aankan is er niks aan de hand. Plezier telt voor tien!!!! Maar zodra er iets gaat knagen is het tijd voor een evaluatie met jezelf.

Ik ben ook niet weggelegd voor het beroep “huisvrouw”, geloof me, ik HAAT poetsen haha. Ik ben gaan zoeken naar mijn favoriete bezigheden en waar ik nou plezier aan kon beleven.

Altijd was dat iets creatiefs; schrijven, tekenen, verven, knutselen. Ik heb mezelf leren haken, via allerlei boekjes en YouTube-filmpjes. Het lukte!!!

En al snel had ik wat leuke items liggen waar ik veel positieve reacties op kreeg. Daar haalde ik ook weer voldoening uit en ben dit gaan uitbreiden. Nu ben ik met een eigen bedrijfje via ETSY in de weer om zelfgemaakte spullen te verkopen onder mijn eigen label Vlijtig-Iesje.

Bezig blijven is van belang, dat houd je actief en alert. Maar blijf er ook vooral gelukkig bij!!!!

Dan houd je vol!

Moederschap

Author
Recent Posts

Isabell

Creabea at Vlijtigiesje

Isabell is getrouwd en de trotse moeder van drie prachtige kinderen: twee jongens en een meisje. Haar professionele reis begon als pedagogisch medewerker op een peuterspeelzaal, maar na vele jaren besloot ze haar eigen weg in te slaan als creatief ondernemer.

Isabell brengt haar dagen door met het haken en creëren van diverse items, van kleine unieke geschenken tot grotere stukken die een plek in en rondom het huis verdienen. Al haar prachtige creaties zijn te bewonderen in haar ETSY shop.

Naast haar liefde voor creativiteit staat Isabell graag in de keuken, waar ze experimeert met gezonde recepten, bij voorkeur zonder suiker en andere ongezonde toevoegingen.

En dan is er nog die andere passie die haar hier heeft gebracht: schrijven. Isabell deelt graag haar avonturen als moeder, doordrenkt met humor en oprechtheid. Het dagelijkse leven met haar kinderen is een constante bron van inspiratie, en ze koestert het delen van deze ervaringen met anderen.