Skip to Content

Vooroordelen over de ‘thuisblijfmoeder’

Vooroordelen over de ‘thuisblijfmoeder’

Toen mijn oudste werd geboren, ben ik bewust gestopt met werken en werd ik een thuisblijfmoeder. Voor mij stond het als een paal boven water dat ik zelf volledig voor mijn kindje wilde zorgen.

Nu is dat inmiddels alweer bijna 24 jaar geleden, maar toen bleven de meesten toch ook al wel een paar dagen werken. En dat aantal is alleen maar gegroeid. Dus roept het tegenwoordig alleen maar vragen op als je besluit volledig te stoppen! Hieronder vragen die je zo links en rechts opvangt.

Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat ik zelf er bijna nooit rechtstreeks op aangesproken ben.

Wat ik wel vervelend vond was de aanname dat je als thuisblijfmoeder dus overal wel tijd voor hebt (zoals vrijwilligerswerk) en dus ook gewoon op ieder moment. Niet dus, ook ik had verplichtingen…

Hoe ga je het financieel redden dan?

De meeste mensen zullen tegenwoordig bewust kiezen om thuis te blijven voor de kinderen, denk ik. En ja, dat neemt zo zijn financiële consequenties met zich mee.

Je kunt niet zomaar altijd alles kopen, vaak op vakantie of naar verre, dure oorden gaan. De kinderen zullen niet in dure merkkleding lopen.

Nou en? Wat vind je belangrijker? En eigenlijk denk ik zelfs dat kinderen die zien dat niet altijd alles zomaar kan, later eerder tevreden zullen zijn.

Ze weten immers niet beter dan dat dingen weleens niet zomaar in het bereik liggen…

Is het niet saai?

Of het saai is, ligt helemaal aan jezelf. Ook met je kinderen kun je leuke dingen doen. Alleen maar stofzuigen en daarna op de bank hangen klinkt mij ook saai in de oren.

Maar echt met je kinderen bezig zijn en zelf bij zijn eerste stapjes aanwezig zijn, is voor mij alles behalve saai. Lekker naar de speeltuin, naar het zwembad. Eventueel met een vriendin met kinderen.

Maar je kunt ook als ze slapen, ofzo, ervoor kiezen om zelf een thuiscursus te doen. Of in de avonduren gewoon een opleiding volgen, als je man thuis is. Je hebt het toch echt zelf in de hand!

Hoe kom je nu weer aan het werk?

Voor mij stond het meteen al vast dat ik het liefste voor mezelf zou gaan beginnen. Het leek me niks om na al die jaren weer braaf voor een baas te gaan werken.

En zo ben je ook baas over je tijdsindeling, zodat ik gewoon thuis zou kunnen zijn als de kinderen uit school komen. En dat is inmiddels ook gelukt. Ik heb nu mijn eigen tekstbureau, gewoon thuis dus.

Thuisblijfmoeders zijn laagopgeleid enz.

Onzin. Die zullen er best zijn, maar thuisblijfmoeders komen ook voor onder hoogopgeleiden en alles daar tussen in. Hoe het percentage hierin is, durf ik niet te zeggen.

Maar ik kom op internet regelmatig verhalen tegen van hoogopgeleide thuisblijfmoeders, die zichzelf alleen maar nog meer moeten verdedigen voor de keuze die ze hebben gemaakt!

Heeft je leven zo wel inhoud?

Pardon, je bedoelt? Zorgen voor het dierbaarste in je leven, is geen inhoud hebben? Mag ik het omdraaien? Sorry…. Maar dit soort opmerkingen maken me echt kwaad…

Daar op aansluitend: je staat stil in je ontwikkeling

Wees gerust: valt alles mee! Ook dat heb je zelf in de hand. Een cursusje hier, een avondopleiding daar enz. Geen probleem.

Ik heb zelf in de schooluren en ’s avonds kinderkleding verkocht op party’s. Was leuk om te doen, een beetje geld verdienen én mensen ontmoeten. En zo kan je natuurlijk meer dingen bedenken.

Thuisblijfmoeders zijn lui en profiteren alleen maar

Eh, zo’n soort opmerking kwam ik een keer tegen in een blad of een krant. Tja, moet ik hier echt op gaan reageren?

De hele dag bezig zijn met de kinderen, het huishouden en vaak ook vrijwilligerswerk tijdens schooluren voor o.a. kinderen van een ander (!!!!) : tja, wat ben ik lui, zeg!

En waar ik van profiteer is mij een raadsel. Ik ontvang geen uitkering, geen toeslagen voor de opvang van mijn kind enz. Dus kan iemand mij uitleggen wat er bedoeld wordt?

Zij zit natuurlijk alleen maar op de koffie bij de buurvrouw

Die zullen er best zijn, maar ik niet ;-) Vooroordelen, vind ik.

Ben je dan niet voor emancipatie?

Zoals zo vaak, zijn er ook bij dit onderwerp veel vooroordelen. Je zou als vrouw niet geëmancipeerd zijn. Je ondergeschikt maken aan de man en nog meer van dat soort praat. Dat zelfs de overheid zich wil bemoeien met de keuze die je als gezin maakt, daar word ik zelf weleens moe van.

Pas wanneer een vrouw echt zelf mag bepalen of ze blijft werken of niet, pas dan kan je spreken van emancipatie. Zolang anderen bepalen wat goed is, is er een vorm van onderdrukking.

Een man mag ook zelf bepalen hoe lang en waar hij werkt, toch? Als de vrouw er dus bewust voor kiest om thuis te willen werken (lees: voor de kinderen te zorgen) dan is dat haar goed recht!

En als mijn kind op een gegeven moment vraagt of ik alsjeblieft NOOIT wil gaan werken omdat hij echt niet naar het kinderdagverblijf wil: kijk, dan weet ik dat het een wijs besluit was ;-)

Heb jij wel eens vervelende vragen gekregen als thuisblijfmoeder?

Wil Cats
Volg me via:
Latest posts by Wil Cats (see all)
  1. Mellany says:

    Een recht van de vrouw in de islam is: dat een vrouw thuis mag blijven óf mag werken, zolang ze zorg draagt voor haar huis en kinderen, want dat is haar plicht. De man voorziet haar in haar levensonderhoud, ook als ze werkt. Haar geld, is haar geld, tenzij ze het zelf weggeeft.
    Dit hoor je niet in de media ;)
    Emancipatie door te werken is flauwekul, het is een lokkertje om de economie te versterken. Emancipatie is dat de vrouw niet onderdrukt wordt in haar keuzes. Of dat nou gaat om werk, uiterlijk of haar andere dingetjes.

  2. Mieke says:

    Wat een goed artikel! Fijn deze aandacht voor het thuisblijfmoederschap! Ik ben ook een thuisblijfmoeder vanuit vrije keus. Gelukkig krijg ik niet vaak rare vragen, maar de vraag of ik me niet verveel/nog ontwikkel heb ik wel gekregen! Tuurlijk verveel ik me wel eens, maar ook ik ervaar het moederschap als de beste persoonlijke ontwikkelingstool!
    Ook wat Daniëlle hierboven zegt, over het wel willen maar financieel niet kunnen, hoor ik regelmatig. Natuurlijk zijn er meer dan genoeg gezinnen waar dit daadwerkelijk voor geldt, maar als ik dit hoor van tweeverdieners met een veel groter huis dan het onze en wiens kinderen in de allernieuwste kleding lopen met mega veel speelgoed, dan vind ik dat wel kortzichtig. Wij hebben een kleiner huis dan onze vrienden, we hebben een budget voor alles, kopen waar kan tweedehands en nieuwe kleding voor ons ouders alleen als echt nodig. Dit allemaal zodat ik zelf bij de kinderen kan zijn. Nogmaals, dit geldt zeker niet voor iedereen, maar ik geloof dat er genoeg mensen zijn die de keus om thuis te blijven kunnen maken, als ze besluiten met minder door het leven te gaan.

  3. Danielle says:

    Respect!
    En fijn dat jij die keuze kan maken. :) Ik wou dat ik het kon…
    Maar het is voor ons financieel niet haalbaar dat ik thuisblijf helaas.
    Ik werk dus 3d pw, mijn man fulltime verdeeld over 4d. Zo hoeft onze uk gelukkig maar 2d pw naar het kdv. Meer had ik ook niet acceptabel gevonden.
    Wellicht dat dit in de toekomst veranderd?

  4. Anita Willems says:

    Of je je nog wel ontwikkelt als (thuisblijf)moeder….die doet mij altijd de haren overeind staan. Ik ervaar het moederschap als mijn grootste ontwikkeling. Op geen enkel ander moment heb ik me meer uitgedaagd gevoeld en meer geleerd. Zelfs niet in mijn meest aanziengevende functies in mijn werkende loopbaan.
    Voor mij is het moederschap, de zorg voor de kinderen, de ontwikkeling, het begeleiden, het runnen van een huishouden waarin iedereen tot zijn recht komt, het meest waardevolle in mijn ‘carriere’.
    Leuk om hier een stukje van jou tegen te komen Willy!

Comments are closed.