Skip to Content

Peuter opvoeden; kenmerken en lessen die je leert

Peuter opvoeden; kenmerken en lessen die je leert

Na twee dochters te hebben opgevoed, dacht ik alles wel in het snotje te hebben. Die derde kan ik ook wel aan. Alleen werd die derde een zoon en hij is toch uit een ander hout gesneden. (En als onze derde ook een dochter zou zijn geweest, was zij ook vast uit ander hout gesneden).

Je weet nooit welk hout je krijgt. Genoeg over hout, terug naar de peuters. Want er zijn een paar absolute dont’s bij het opvoeden van je peuter. Daar kan ik over meepraten. Door schade en schande wordt men wijs. En ik gelukkig ook, beetje bij beetje.

Geniet mee van de valkuilen waar ik ben ingestapt.

In tijdnood komen

Als er iets met stip op nummer 1 staat, is het wel dat je niet in tijdnood moet komen met je kinderen. Wat bedoel ik hier nou mee? In de ochtend wil ik dat onze zoon van 2 jaar zijn eigen sokken en jas aantrekt.

In het kader van zelfstandigheid, maar stiekem ook omdat het mij weer tijd scheelt. En wie weet kan ik in het vervolg dan wel een minuutje langer onder mijn warme dekbed blijven liggen.

Maar kinderen hebben een soort antenne, waarmee ze aanvoelen dat er iets te halen valt als ze het niet gaan doen. In dit geval heeft onze zoon een kwartier gehuild en boos ‘nee’ geschreeuwd terwijl ik probeerde zijn sokken aan te doen. Maar het lukte hem niet meteen.

Hij raakt gefrustreerd en daarmee keldert zijn motoriek ook naar het vriespunt. Om over zijn motivatie maar niet te spreken.

Uiteindelijk puntje bij het paaltje, ben ik zijn sokken aan het aantrekken. Want over drie minuten moeten onze dochters op het schoolplein staan.

Leermomentje 1: Zorg dat je op tijd begint wanneer je iets zelfstandigs verwacht van je peuter. Zodat hij niet wordt beloond door zijn gejengel als het hem niet lukt.

Iets willen aanleren op het moment dat hij dwars kan liggen

Dit valt een beetje samen met de bovenstaande ‘don’t’. In de ochtend als alle kinderen gevoed, aangekleed, gepoetst, gekapt en bepakt moeten zijn is dat geen goed moment om je kind iets aan te leren. Zo geldt dat dus ook om je kind zijn sokken aan te leren trekken.

Leermomentje 2: Leer je kind zijn sokken aantrekken, wanneer je zeeën van tijd hebt.

Zonder reserveondergoed op pad gaan

Gedurende de peuterperiode breekt ook de tijd aan om je kind te begeleiden in het zindelijk worden. En om dan voor het eerst op pad te gaan zonder luier is best wel spannend.

Op een zonnige zaterdagmiddag vond onze zoon het niet nodig om van tevoren te plassen. Om na twee minuten naast de boeken te plassen in de bibliotheek. Gelukkig lagen er plavuizen op de grond.

Leermomentje 3: Neem altijd een tas mee met reserveondergoed en -kleding. Plus een handdoek om eventueel de waterschade op te dweilen 😊.

Leermomentje 4: Onderzoek in welke winkels je kind kan plassen om een tussenstop te maken. Zoals de Hema of de bibliotheek.

Leermomentje 5: Als je in het begin bent van de zindelijkheid, zet je kind dan af en toe op de wc als je merkt dat hij wel moet plassen. Helemaal als je in de bibliotheek loopt en hij boeken uitzoekt.

Ervan uitgaan dan tomatensoep nooit geknoeid zal worden

“Je bent nu bijna 3 jaar oud, je kan vast heel goed soep eten zonder slab.” En als ik deze zin nu lees, dan weet ik dat dit gedoemd is om te mislukken. Je kunt vast raden hoe het is gelopen aan tafel.

De eerste drie happen zijn fantastisch gegaan onder mijn toeziend oog. En daarna druppelen de rode soepvlekken op zijn shirt. Gelukkig niet op zijn nieuwe shirt, dat is dan wel weer doordacht. De volgende keer oefen ik met groentesoep.

Leermomentje 6: Doe bij rode soep voor de zekerheid wel een slab om. In de wetenschap dat je misschien niet zo’n goed wasvrouwtje bent, zoals ik.

Als hij 3 jaar is, het woordje ‘nee’ wel nooit meer zal komen

Onze zoon liep achter met zijn woordenschat. Tijd voor een bezoekje aan de logopediste. In de leeftijd van twee jaar en drie maanden sprak hij minder dan twintig woorden.

Als een geluk bij een ongeluk zat hier het woordje ‘nee’ niet tussen. Zijn woordenschat breidde zich met rasse schreden uit en het woordje ‘nee’ zoals we dat van peuters kennen zat er nog niet tussen.

‘Twee is nee, ging dit keer mooi aan ons huisje voorbij.’ Totdat ik een maand geleden hoorde: “Wilknie. Kannie. Hoefnie.” Heb ik weer! Een verkapte ‘nee’.

‘Drie is wilknie, kannie en hoefnie.’ Gaat ons huisje niet voorbij. Wees welkom, kom erin drie!

Leermomentje 7: Juich nooit te vroeg.

Dan ga ik wel alleen weg, doei!

“Hoppatee en nu je jas pakken.”
– “Wilknie.”
“Dan ga ik wel zonder jou Yotta uitlaten. En ben je alleen thuis. Doei! Ik ga nu weg hoor!”

En voor het toneelspel loop ik in mijn jas naar buiten. Ik klop nog eens op de deur dat ik echt wegga. Ik lijn de hond aan en loop richting de poort. Maar nog steeds geen enkel zicht op een peuter dat ook maar iets onder de indruk is van mijn acteerprestaties.

Uiteindelijk loop ik op hoge poten naar binnen en pak ik zijn jas zelf en trek deze bij hem aan. Bah, nou heeft hij gewonnen!

Leermomentje 8: Kom nou niet in tijdnood!

Leermomentje 9: Peuters zijn niet snel onder de indruk van moeders acteerprestaties.

Zelf laten lopen in de winkel

“Wilnie in kar”, hoor ik uit het peutermondje komen. Oké, vooruit dan maar. Je mag dit keer mee door de supermarkt lopen in plaats van in het karretje. “Pak maar een mandje, ventje.”

De eerste twee paden gaan prima. Totdat we langs de flessen drank lopen en ik een beetje nerveus zijn armpje voor de zekerheid pak. Fout! Hij maakt zich los en rent bij me weg.

Die boodschappen kunnen me even de rug op en ik ren achter hem totdat ik hem te pakken krijg. Ik eindig bij de kassa met de helft in mijn boodschappenmandje. En op mijn andere arm draag ik het eigenwijze peutertje. En op mijn voorhoofd draag ik momenteel wat zweetdruppels.

Leermomentje 10: Neem altijd een karretje mee, ook al mag hij proberen om los te lopen.

Laten kleuren met stiften als je zelf aardappelen schilt

De potloden en krijtjes zijn voor zoonlief en voor zijn oudere zussen zijn de stiften. En natuurlijk wil het peutertje altijd het speelgoed waar anderen mee spelen.

Maar op een dag kleuren ze alle drie aan tafel en is hij druk met de potloden. En dat zelfs zonder strijd over de stiften. Tijd voor mij om even de aardappelen te schillen voor de avond. Ik draai me af en toe en zie ze nog vrolijk kleuren.

Een halve minuut (voor mijn gevoel) later draai ik me om en zie daar opeens een stift in de handen van mijn zoon. Ik kijk verder en zie dat niet alleen de tekening blauw is geworden, maar dat mijn tafel ook toe was een nieuw kleurtje volgens mijn zoon. Binnenhuisarchitect in de dop.

Leermomentje 11: Geniet van de momenten dat het goed gaat, maar blijf scherp.

Leermomentje 12: Eet in het vervolg alleen maar pasta, zodat de aardappelen niet geschild hoeven te worden.

Leermomentje

Geniet van die heerlijke peutermomentjes. Voor je het weet moet je internet afstruinen over de dont’s bij het opvoeden van een kleuter 😊.

Anita Schokker