Skip to Content

Moederschap; wat doet een moeder en wat is de betekenis daarvan?

Moederschap; wat doet een moeder en wat is de betekenis daarvan?

Wanneer je jong bent en voor het eerst merkt dat je huidige partner wel eens de ware kan zijn, ga je dromen. Dromen over de toekomst, huisje, boompje en beestje. Oftewel het moederschap.

Samen denken jullie na over hoeveel kinderen jullie willen als het jullie gegund is. Hoe zullen ze eruit zien en hoe gaan ze heten? En dan heb je het over hoe moeilijk jullie het je eigen ouders hebben gemaakt.

Onvoorwaardelijke liefde

De meest voor de hand liggende, dus daar beginnen we maar mee. Wat je kind ook doet, hoe hij er ook uit mag zien en ga zo maar door: jij houdt van hem/haar!

Onvoorwaardelijke liefde dus, waarin het vooral gaat om wat hij of zij nodig heeft! En dat je dan zomaar een heerlijke knuffel terugkrijgt is mooi meegenomen… Een liefde voor altijd en eeuwig, zonder twijfel!

Ikzelf kom niet als eerste

Was je ooit gewend om vooral naar je eigen behoeften te kijken, dit verandert al als je een partner krijgt. Opeens zul je rekening moeten houden met wat hij (of zij) wil. Maar het wordt nog vreselijk veel anders als je een kindje krijgt.

Kun je bij je partner nog verwachten dat er rekening gehouden wordt met jouw noden, van een kindje kun je dat nog echt niet.

Opeens draait alles om die kleine, omdat dat kleine hoopje mens volledig van jou afhankelijk is. Maar meestal ook omdat jouw moederlijke gevoelens helemaal niets anders willen dan met je baby bezig zijn.

Met andere woorden: de behoeften van je kind zijn nu vooral je drijfveer!

Nadenken over de wereld om je heen

Je wilt het beste voor je kindje, dus wil je ook een veilige wereld voor je wurm. Dit kan heel praktisch gewoon thuis zijn. Zo kun je nu beslissen dat er niet meer in huis gerookt mag worden, bijvoorbeeld.

Maar ook zaken zoals de oorlogen in de wereld en het milieu zijn dingen die je wakker kunnen houden. Dingen die je ooit zag als ‘ver van mijn bed’ kunnen nu opeens een bron van zorgen worden.

Niet te veel doen natuurlijk, of je moet echt zelf er iets aan kunnen doen…

Geduld hebben

Tja, geduld hebben. Welke moeder kent het niet? Kindertjes die toch echt zelf willen lopen, hun eigen kleren willen aantrekken en jij hebt eigenlijk haast. Kindertjes die echt wel willen maar niet sneller kunnen en jij het eigenlijk nog altijd te langzaam vindt.

Jawel, juffie ongeduld, die karaktertrek was je misschien nog nooit zo opgevallen. En dus wordt het nu tijd om er iets aan te doen!

Structuur in je leven brengen

Je kindje zal op bepaalde tijden moeten eten, moeten slapen en straks komen de schooltijden er ook nog bij.

Daarnaast gedijen veel kinderen gewoon beter als ze weten hoe de dag zal verlopen. Structuur dus, dus weg ’s avonds pas om negen uur eten of lekker lang uitslapen…

Begrijpen dat moeders ook maar mensen zijn…

Was je ooit weleens boos op je moeder om dingen die ze deed? Als je zelf moeder bent ga je dat misschien wel meer snappen. Net als jij was ook jouw moeder maar een mens, en ieder mens maakt weleens fouten of heeft dingen simpelweg niet door.

Of je komt erachter dat je kind jou verkeerd begrepen heeft en ja, dat kan ook de reden geweest zijn tussen jou en je moeder. Had jij het verkeerd begrepen en lag het helemaal niet aan haar!

Plannen

Ga je iets ondernemen? Dan zul je even goed moeten plannen hoe en wat er allemaal gebeuren moet om dit in je gezin goed voor elkaar te krijgen. Maar eigenlijk is iedere dag opnieuw een kwestie van plannen om alles goed in elkaar te laten passen.

Flexibel zijn

Nu kun je nog zo goed alles ingepland hebben, maar waar je geen rekening mee hebt gehouden is dat je kindje ziek kan worden. Of dat je kind opeens vrij heeft van school omdat zijn meester of juf ziek is (en vervanging is ook niet meer vanzelfsprekend…). Dan zul je dit moeten kunnen opvangen en niet in de stress moeten schieten.

Incasseren

Tja, en kindjes worden groot en krijgen een eigen willetje. Waar je bij peuters er nog om moet lachen, bij pubers kan het behoorlijk zeer doen als ze echt tegen je ingaan. Incasseren maar, je weet dat het een fase is en dat het erbij hoort. Dat het zijn of haar zoektocht naar zichzelf is en dat jij dat met liefde moet bijstaan…

Samenwerken

Samen met je partner zul je de opvoeding voor elkaar moeten zien te boksen. Heb je geen partner? Dan zul je toch ergens een samenwerking vandaan moeten zien te plukken.

Al is het al alleen maar om zo af en toe een oppas te kunnen regelen. En jawel, ook met je kinderen zul je moeten samenwerken. Zeker als ze ouder worden!

Opnieuw leren

Gaan je kinderen naar school, dan leer je ongeveer zelf ook alle vaardigheden weer als je regelmatig gaat overhoren of als de kinderen vol trots hun werk laten zien. Zeker op de middelbare school kun je soms weer aardig opgefrist worden wat betreft je kennis van vreemde talen… (leve het woordjes leren).

Toegeven dat je ook niet alles weet

Het kan lastig zijn, maar het is wel zo eerlijk. Toegeven dat je geen antwoord hebt op de dingen die je kind vraagt. Dacht je dat je veel wist? Jammer joh, je kind kan echt met vragen komen waarbij je toch echt wel met je mond vol tanden staat.

Verzorgen

Misschien was je nooit een echt meisjes-meisje die altijd al haar poppen verzorgde. Nu zal je toch (met plezier) je kindje gaan verzorgen. En als het ziek is, ben je zo ongeveer een halve verpleegster…

Je leert verschijnselen van ziektes te herkennen en ook waar je wel en waar je niet mee naar de dokter hoeft enz.

Moe zijn

Als laatste dan een heel flauwe. Maar je leert ook wat het is om moe te zijn. Zal daar het woord MOEder soms vandaan komen? Nee hoor, geintje.

Maar zeker de eerste maanden kan het moederschap je behoorlijk uitputten.

Door de aanslag op je lichaam met die veranderende hormonen na je bevalling, het herstel van je lichaam, alle emoties rondom je baby en het moeder zijn, de veranderingen in je dagelijkse leven en ten opzichte van je partner en (vooral?) die slapeloze nachten omdat je baby echt nog niet doorslaapt. Maar wees gerust, gelukkig gaat dit praktisch altijd wel weer over!

Je accepteert dat je het nooit goed doet

Vergeet het maar, het maakt niet uit wat je ze aanbiedt. Het is nooit goed. Wil je buiten spelen, gaan ze naar binnen. Geef je ze patat, willen ze pannenkoeken. Laat je ze naar Sesamstraat kijken willen ze het zandkasteel.

Ze willen niet in bad, maar al helemaal niet meer er uit. En dan zijn het nog peuters, stel je voor, over een jaar of tien, misschien vijftien als het rasechte pubers zijn. Of wacht, dat is misschien niet stoer genoeg. Dan ben jij altijd de ouder die het verpest, want de rest van de klas mag het wel…

Je zelfvertrouwen groeit

Je flikt het hem toch mooi maar even, met één, twee, drie of meer van die koters. Het maakt niet uit hoeveel het er zijn. Maar iedere ontwikkeling, ieder stapje maakt je apetrots.

Nog voordat je baby zijn eerste boe of bah zegt staat je facebooktijdlijn al vol met die lieve foto’s van je kind die toch echt iedereen gezien moet hebben. Want het is wel mooi jouw kind die nu een handje uitsteekt dat in aanmerking komt voor de definitie van zwaaien. Die trots, dat doet een mens goed.

Je staat niet meer op nummer 1

In ieder geval niet overdag, vanaf het moment dat de kinderen wakker worden tot het einde van de dag als ze weer veilig onder de wol liggen.

Misschien nog iets langer, tot ook al het speelgoed weer opgeruimd is en je op de bank kan neerploffen. Of je nu thuis bent of buitenshuis werkt, 1 telefoontje en alle plannen worden gewijzigd. Je kinderen gaan voor alles. Zelfs jezelf.

Je verandert niet alleen zelf, maar ook het huis

Het begint met de box, bij voorkeur met een lade waar al het speelgoed in past. Met een beetje geluk tot de eerste verjaardag. Dan gaan de sluizen open. Houten speelgoed, constructiespeelgoed, creatief speelgoed, felgekleurd speelgoed met zoveel mogelijk lampjes en geluidjes.

Leuk voor de kinderen, zogenaamd. Vervolgens spelen ze er een week mee en belandt het in de speelgoedkist…

Je eigen verzameling treintjes op zolder, die moet ook plaats maken voor het speelgoed waar niet meer mee gespeeld wordt, de wieg en bijbehorend beddengoed en alles wat je op een gegeven moment niet meer nodig hebt.

Je mag weer kind zijn

Dit zal niet alleen voor iedereen gelden, of dat denken we misschien. Maar stiekem is die kinderfilm die ze op de tv kijken toch wel erg leuk om vanuit een ooghoek mee te kijken. Of wordt het nieuwe speelgoed ‘s avonds eerst even getest door papa en mama.

Kleuren vinden we ook weer geweldig, natuurlijk wel met ons eigen kleurboek. Iedereen heeft zo wel zijn eigen zwakte om weer even kind te zijn. Iets te doen waar je normaal raar voor aangekeken zou worden.

Je normen en waarden veranderen

Dingen waarvan je dacht, dat zouden mijn kinderen nooit doen, verdwijnen als sneeuw voor de zon. Je normen en waarden veranderen. Een snottebellenneus afvegen zonder een zakdoek in de buurt.

Geen probleem, een maandverband werkt ook. Vieze drollen door het doucheputje spoelen, je kijkt nergens meer van op. Het hoort allemaal bij het ouderschap, en als jij het niet doet, wie moet het dan doen?

Je wordt een leeuw

Het zijn JOUW kinderen, wee wie er ook maar met een vinger naar wijst. Hoe durven ze! Oké, je weet misschien zelf ook wel dat je kinderen niet de brave hendrikken van de klas zijn.

Maar toch, het zijn jouw kinderen. Beschermen zal je ze. Zolang het maar kan. Onder moeders vleugels, oké, zo af en toe mogen ze er onder vandaan, het liefst voorzien van trackingsystemen zodat je altijd weet hoe of wat.

Je wordt een harde werker

Kinderen opvoeden doe je niet zomaar één, twee, drie. De kinderen willen aandacht, moeten ergens heen, willen schone kleren aan, er moet kleding gekocht worden, ze moeten gevoed worden. Zelfs de ergste baas lijkt soms in het niet te verdwijnen bij de eisen die de kinderen aan je stellen, of die je zelf aan jezelf stelt vanwege het moederschap. En iedere keer weet je toch net dat tandje harder te lopen.

Je leert los te laten

Het maakt niet uit, zelfs al was je de grootste controlfreak die er op aarde rondloopt. Je leert om los te laten. De kinderen hun eigen ruimte te geven, sterker nog, die eisen ze vanzelf wel op.

Planningen maken; daar lach je om. Je kind heeft zijn eigen ritme en die is altijd anders dan dat jij op basis van eerdere resultaten hebt ingecalculeerd.

Even rustig ademhalen en tot tien tellen, en nog een keer, en nog een keer. Het hoort er allemaal bij. Jij kan dit! Just, let it go….

Je hart wordt oneindig groot

Kalverliefde, een relatie en dan opeens die kinderen. Nu pas weet je wat liefhebben is. Het is gewoon echt waar, kinderen zijn het mooiste wat er op de wereld rondloopt.

Zelfs als je ze in gedachten achter het behang plakt. Je accepteert het, trotseert het en laat het los. Want het zijn je kinderen. Kleine hulpeloze wezentjes die ieder in hun eigen tempo opbloeien met eigen unieke karaktertrekken.

Waar je allemaal van leert houden. Want het is je kind. Dus voordat je naar bed gaat, nog even om dat hoekje kijken en genieten van die heerlijke blik als ze in diepe rust verzonken zijn. Niet denkend aan de dag van morgen.

Wat onvoorwaardelijk houden van is

Je houdt van je partner, van je familie en ook van enkele van je beste vrienden. Maar de liefde die je voor je kind voelt, dat onvoorwaardelijke… Die versie van houden van kende je nog niet.

Je houdt altijd, onvoorwaardelijk van je kinderen. Soms kun je ze wel achter het behang van de kinderkamer plakken, maar aan het einde van de dag houd je net zoveel van je kinderen als de dag waarop ze geboren werden.

Een flexibele houding helpt bij het moederschap

Voordat je kinderen kreeg, had je misschien wel een heel duidelijke visie op de opvoeding. Mama’s wil is wet, en daar hadden ze het dan maar mee te doen. Nou, ik kan je vertellen dat dingen over het algemeen compleet anders lopen wanneer er eenmaal kinderen zijn.

Natuurlijk ben jij altijd nog degene die het laatste woord over dingen te zeggen heeft. Maar toch kan het zo zijn dat je ideeën over de opvoeding, al dan niet onbewust, compleet veranderen na de geboorte van je kind. Daarnaast hebben kinderen vanaf een jaar of twee een sterke eigen wil.

Heb je in je hoofd om een bepaalde tijd van huis te vertrekken, dan kan je kind wel eens roet in het eten gooien omdat ‘zwarte schoenen stom zijn en ze alleen paarse met rode stippen aan wil’.

Probeer je iets flexibeler op te stellen, want 9 van de 10 keer lopen dingen net een beetje anders dan je in je hoofd hebt.

Geduld, heel veel geduld

Wachten op bestelde kinderbedden kan soms lang duren, maar wen er maar vast aan.

Als ouder word je geduld behoorlijk op de proef gesteld. ‘Eet je boterham op’, ‘doe je schoenen eens aan’, ‘poets je tanden eens’, ‘we komen te laat’…zinnen die je in je carrière als ouders nog heel vaak zal roepen. Geduld is een schone zaak en je hebt er met kinderen een flinke dosis van nodig.

Een relatie is hard werken

In de tijd zonder kinderen hadden jij en je partner oneindig veel tijd voor elkaar. Energie voor tien en dus altijd zin in een uitstapje. Nu er kinderen zijn, moet de tijd beter verdeeld worden.

Daarnaast ben je, zeker met jonge kinderen, vermoeid en heb je lang niet altijd energie om iets te gaan doen. Om dan nog maar niet te spreken over de discussiepunten die over de opvoeding kunnen ontstaan.

Niemand krijgt een gezonde relatie cadeau, maar wanneer er kinderen in het spel zijn, is het extra hard werken om je relatie in vorm te houden.

Hoe zouden jullie kinderen zijn en hoe denken jullie over specifieke opvoedingskwesties? Dat was toen…

Nu ben je daadwerkelijk vader of moeder geworden. Terwijl je naar je slapende kindje in zijn stoere jongensbed kijkt, is het tijd om eens terug te denken, wat heb ik geleerd van het ouderschap?

Moederschap
Floortje